Ο θύμος αδένας είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία [μελέτη]

Ο θύμος αδένας - ο οποίος παράγει Τ κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος πριν από τη γέννηση και κατά την παιδική ηλικία - θεωρείται συχνά ως μη λειτουργικός στους ενήλικες και μερικές φορές αφαιρείται κατά τη διάρκεια εγχείρησης στην καρδιά για ευκολότερη πρόσβαση σε αυτήν και στα μεγάλα αιμοφόρα αγγεία. Νέα έρευνα με επικεφαλής ερευνητές στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης (MGH) που δημοσιεύτηκε στο New England Journal of Medicine αποκάλυψε στοιχεία ότι ο θύμος αδένας είναι στην πραγματικότητα σημαντικός για την υγεία των ενηλίκων γενικά και για την πρόληψη του καρκίνου και ίσως αυτοάνοσων ασθενειών.

Για να προσδιορίσει εάν ο θύμος παρέχει οφέλη για την υγεία σε ενήλικες, η ομάδα αξιολόγησε τον κίνδυνο θανάτου, καρκίνου και αυτοάνοσης νόσου σε 1.146 ενήλικες στους οποίους αφαιρέθηκε ο θύμος αδένας κατά τη διάρκεια της επέμβασης και σε 1.146  ασθενείς που υποβλήθηκαν σε παρόμοια επέμβαση χωρίς θυμεκτομή. Οι επιστήμονες μέτρησαν επίσης την παραγωγή Τ κυττάρων και τα επίπεδα στο αίμα των μορίων που σχετίζονται με το ανοσοποιητικό, σε μια υποομάδα ασθενών.

Πέντε χρόνια μετά τη χειρουργική επέμβαση, το 8,1% των ασθενών που υποβλήθηκαν σε θυμεκτομή πέθαναν σε σύγκριση με το 2,8% των ασθενών στους οποίους δεν αφαιρέθηκε ο θύμος αδένας, που ισοδυναμεί με 2,9 φορές υψηλότερο κίνδυνο θανάτου. Επίσης, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το 7,4% των ασθενών στην ομάδα της θυμεκτομής ανέπτυξε καρκίνο σε σύγκριση με το 3,7% των ασθενών στην ομάδα ελέγχου, με 2 φορές υψηλότερο κίνδυνο.

''Μελετώντας ανθρώπους στους οποίους αφαιρέθηκε ο θύμος αδένας, ανακαλύψαμε ότι ο θύμος είναι απολύτως απαραίτητος για την υγεία. Εάν δεν υπάρχει, ο κίνδυνος θανάτου των ανθρώπων και ο κίνδυνος καρκίνου είναι τουλάχιστον διπλάσιος. Αυτό δείχνει ότι οι συνέπειες της αφαίρεσης του θύμου αδένα θα πρέπει να λαμβάνονται προσεκτικά υπόψη κατά το ενδεχόμενο της θυμεκτομής'', δήλωσε ο David T. Scadden, συνδιευθυντής του Ινστιτούτου Βλαστοκυττάρων του Χάρβαρντ.

Σε μια πρόσθετη ανάλυση που περιλάμβανε όλους τους ασθενείς στην ομάδα της θυμεκτομής με περισσότερα από πέντε χρόνια παρακολούθησης, το συνολικό ποσοστό θνησιμότητας ήταν υψηλότερο στην ομάδα θυμεκτομής από ό,τι στο γενικό πληθυσμό των ΗΠΑ (9,0% έναντι 5,2%), όπως και η θνησιμότητα λόγω καρκίνου (2,3% έναντι 1,5%).

Αν και ο Scadden και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος αυτοάνοσης νόσου δεν διέφερε ουσιαστικά μεταξύ της ομάδας θυμεκτομής και της ομάδας ελέγχου στο σύνολό τους στη μελέτη τους, παρατήρησαν διαφορά όταν οι ασθενείς που είχαν λοίμωξη, καρκίνο ή αυτοάνοση νόσο πριν από την επέμβαση αποκλείστηκαν από την ανάλυση. Μετά τον αποκλεισμό αυτών των ατόμων, το 12,3% των ασθενών στην ομάδα της θυμεκτομής ανέπτυξαν αυτοάνοση νόσο σε σύγκριση με το 7,9% στην ομάδα ελέγχου, με 1,5 φορές υψηλότερο κίνδυνο.

Στην υποομάδα των ασθενών στους οποίους μετρήθηκε η παραγωγή Τ-λεμφοκυττάρων και τα μόρια που σχετίζονται με το ανοσοποιητικό (22 στην ομάδα θυμεκτομής και 19 στην ομάδα ελέγχου, με μέσο όρο παρακολούθησης 14,2 χρόνια μετά την εγχείρηση), αυτοί που είχαν υποβληθεί σε θυμεκτομή είχαν σταθερά χαμηλότερη παραγωγή νέων Τ κυττάρων από την ομάδα ελέγχου και υψηλότερα επίπεδα προφλεγμονωδών μορίων στο αίμα.

Πηγές:
New England Journal of Medicine