Γενετικές σχέσεις σχιζοφρένειας και παραγόντων κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο

Νέα έρευνα διαπιστώνει ότι τα άτομα με σχιζοφρένεια έχουν γενετική τάση στο κάπνισμα και μειωμένο γενετικό κίνδυνο παχυσαρκίας. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο The American Journal of Psychiatry, αποκάλυψε γενετική επικάλυψη μεταξύ παραγόντων κινδύνου σχιζοφρένειας και καρδιαγγειακής νόσου (CVD), ιδιαίτερα του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) και του καπνίσματος. Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία των περιβαλλοντικών παραγόντων στην ανάπτυξη της παχυσαρκίας και άλλων καρδιαγγειακών νοσημάτων.

Η σχιζοφρένεια σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου και αυτή η μελέτη είχε ως στόχο την καλύτερη κατανόηση της γενετικής επικάλυψης μεταξύ των δύο. Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον Linn Rødevand, στο Πανεπιστήμιο του Όσλο, ανέλυσε αποτελέσματα πρόσφατης μελέτης συσχέτισης σε επίπεδο γονιδιώματος (GWAS) για να εκτιμήσει τον αριθμό των κοινών γενετικών παραλλαγών και να εντοπίσει συγκεκριμένες κοινές περιοχές.

Διαπιστώθηκε εκτεταμένη γενετική επικάλυψη μεταξύ της σχιζοφρένειας και των παραγόντων κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο, ιδιαίτερα της έναρξης του καπνίσματος και του ΔΜΣ. Βρέθηκαν επίσης πολλές συγκεκριμένες κοινές περιοχές μεταξύ της σχιζοφρένειας και της αναλογίας μέσης προς ισχίο, της συστολικής και διαστολικής αρτηριακής πίεσης, του διαβήτη τύπου 2, των λιπιδίων και της στεφανιαίας νόσου.

Η γενετική επικάλυψη μεταξύ σχιζοφρένειας και καπνιστικής συμπεριφοράς σημαίνει ότι τα άτομα με σχιζοφρένεια μπορεί να επηρεάζονται περισσότερο από τις εθιστικές ιδιότητες της νικοτίνης, σημειώνουν οι συγγραφείς.

«Συγκεκριμένα, οι ασθενείς με σχιζοφρένεια εμφανίζουν μεγαλύτερες ενισχυτικές επιδράσεις της νικοτίνης και πιο σοβαρά συμπτώματα στέρησης κατά τη διάρκεια της αποχής». Επιπλέον, οι ερευνητές σημειώνουν ότι «το κάπνισμα μπορεί να αντιπροσωπεύει μια μορφή αυτοθεραπείας. Σε άτομα με σχιζοφρένεια μπορεί να περιλαμβάνει, σε κάποιο βαθμό, μια προσπάθεια αντιστάθμισης της γενετικά καθορισμένης δυσλειτουργίας των nAChRs».

Σύμφωνα με προηγούμενα στοιχεία για υψηλότερο επιπολασμό χαμηλού ΔΜΣ πριν από την εμφάνιση της σχιζοφρένειας, τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν επίσης ότι τα άτομα με σχιζοφρένεια έχουν γενετική προδιάθεση για χαμηλότερο ΔΜΣ. Ωστόσο, η παχυσαρκία είναι επίσης πιο συχνή σε άτομα με σχιζοφρένεια σε σχέση με αυτά του γενικού πληθυσμού.

Τα ευρήματα δείχνουν ότι άλλοι παράγοντες εκτός από τις κοινές γενετικές παραλλαγές παίζουν σημαντικό ρόλο στην αύξηση του σωματικού βάρους στη σχιζοφρένεια, συμπεριλαμβανομένων των αρνητικών επιπτώσεων των αντιψυχωσικών και των συμπτωμάτων, της κατάθλιψης και των κοινωνικοοικονομικών προκλήσεων που συμβάλλουν σε ανθυγιεινούς τρόπους ζωής. Επιπλέον, γενετικοί παράγοντες πιθανότατα παίζουν σημαντικό ρόλο στην επαγόμενη από αντιψυχωσικά αύξηση βάρους.

Οι επικαλυπτόμενες περιοχές μεταξύ σχιζοφρένειας και λιπιδίων, αρτηριακής πίεσης, αναλογίας μέσης-ισχίου, διαβήτη τύπου 2 και στεφανιαίας νόσου είχαν μικτές κατευθύνσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι μισές από τις γενετικές παραλλαγές που επηρεάζουν τη σχιζοφρένεια συσχετίστηκαν με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου, ενώ οι άλλες μισές συσχετίστηκαν με μειωμένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου.

Αυτό μπορεί να υποδηλώνει ότι οι υποομάδες ατόμων με σχιζοφρένεια ποικίλλουν ως προς τη γενετική τους ευπάθεια στην καρδιαγγειακή νόσο, η οποία μπορεί να αποτελεί τη βάση ορισμένων από τις διαφορές στη συννοσηρότητα καρδιαγγειακής νόσου, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Πηγές:
: American Journal of Psychiatry