Η άσκηση εξουδετερώνει την επίπτωση της έλλειψης ύπνου και της υποξίας [μελέτη]

Νέα έρευνα εξέτασε πώς ο ύπνος, τα επίπεδα οξυγόνου και η άσκηση επηρεάζουν την ικανότητά μας να εκτελούμε νοητικές εργασίες.

Η μελέτη, του  University of Portsmouth, διαπίστωσε ότι η γνωστική απόδοση βελτιώνεται κατά τη διάρκεια μιας περιόδου άσκησης μέτριας έντασης, ανεξάρτητα από την κατάσταση ύπνου ή τα επίπεδα οξυγόνου ενός ατόμου.

Ο Δρ Joe Costello, δήλωσε ότι νωρίζουμε από υπάρχουσες έρευνες ότι η άσκηση βελτιώνει ή διατηρεί τη γνωστική μας απόδοση, ακόμη και όταν τα επίπεδα οξυγόνου είναι μειωμένα. Αυτή είναι όμως η πρώτη μελέτη που υποδεικνύει επίσης ότι βελτιώνει την γνωστική απόδοση μετά από πλήρη και μερική στέρηση ύπνου και όταν συνδυάζεται με υποξία.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Physiology and Behaviour, περιελάμβανε δύο πειράματα, το καθένα με 12 συμμετέχοντες (24 συνολικά). Το πρώτο εξέτασε τον αντίκτυπο της μερικής στέρησης ύπνου στη γνωστική απόδοση ενός ατόμου και το δεύτερο εξέτασε τον αντίκτυπο της ολικής στέρησης ύπνου και της υποξίας. Και στα δύο, όλοι οι συμμετέχοντες παρουσίασαν βελτίωση στη γνωστική απόδοση μετά από μια περίοδο 20 λεπτών ποδηλασίας.

Στο πρώτο πείραμα, οι συμμετέχοντες κοιμήθηκαν μόνο πέντε ώρες τη νύχτα, για τρεις ημέρες. Κάθε πρωί είχαν επτά εργασίες να εκτελέσουν σε ηρεμία και στη συνέχεια ενώ έκαναν ποδήλατο. Τους ζητήθηκε επίσης να αξιολογήσουν την υπνηλία και τη διάθεσή τους πριν ολοκληρώσουν τις εργασίες.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι επιπτώσεις μερικού ύπνου για 3 νύχτες στις εκτελεστικές λειτουργίες δεν ήταν σταθερές. Μια εξήγηση για αυτό θα μπορούσε να είναι ότι μερικοί άνθρωποι είναι πιο ανθεκτικοί σε ένα ήπιο ή μέτριο έλλειμμα ύπνου. Ωστόσο, ανεξάρτητα από την κατάσταση ύπνου, η μέτριας έντασης άσκηση βελτίωσε την απόδοση σε όλες τις εργασίες.

Στο δεύτερο πείραμα, οι συμμετέχοντες έμειναν μια ολόκληρη νύχτα άυπνοι και στη συνέχεια τοποθετήθηκαν σε ένα υποξικό (χαμηλά επίπεδα οξυγόνου) περιβάλλον στα εργαστήρια του Πανεπιστημίου. Παρά τα μειωμένα επίπεδα οξυγόνου, η άσκηση συνέχισε να βελτιώνει τη γνωστική απόδοση.

«Μια πιθανή υπόθεση για το γιατί η άσκηση βελτιώνει τη γνωστική απόδοση σχετίζεται με την αύξηση της εγκεφαλικής ροής αίματος και οξυγόνωσης, ωστόσο, τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι ακόμη και όταν η άσκηση εκτελείτο σε περιβάλλον με χαμηλά επίπεδα οξυγόνου, οι συμμετέχοντες εξακολουθούσαν να είναι σε θέση να εκτελούν γνωστικές εργασίες καλύτερα από όταν ξεκουράζονταν στις ίδιες συνθήκες».

Η μελέτη αναφέρει ότι εξηγήσεις για την αιτία που η γνωστική απόδοση  βελτιώνεται κατά τη διάρκεια της άσκησης -ακόμα και όταν ο ύπνος ενός ατόμου είναι ανεπαρκής και χαμηλός σε οξυγόνο- μπορεί να είναι αλλαγές στην ποσότητα των ορμονών που ρυθμίζουν τον εγκέφαλο, καθώς και σε μια σειρά ψυχοφυσιολογικών παραγόντων, όπως η εγκεφαλική ροή αίματος, η διέγερση και το κίνητρο.

Υποδηλώνει ότι η γνωστική απόδοση δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την περιοχή του Προμετωπιαίου Φλοιού (PFC) του εγκεφάλου, παρά το γεγονός ότι παίζει σημαντικό ρόλο στην εκτέλεση των εργασιών.

Πηγές:
Physiology and Behaviour,