Τα συμπτώματα που προειδοποιούν 20 χρόνια πριν για τον κίνδυνο Πάρκινσον

Πριν οι ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον εμφανίσουν τα κλασικά συμπτώματα, συνήθως νοσούν για πολλά χρόνια χωρίς να το αντιλαμβάνονται. Η πρόσφατα πλήρως αναθεωρημένη κατευθυντήρια γραμμή S2k για τη νόσο του Πάρκινσον περιέχει συστάσεις σχετικά με τη διάγνωση καθώς και πολλά λεπτομερή κεφάλαια σχετικά με τη φαρμακευτική θεραπεία.

Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια χρόνια νευροεκφυλιστική νόσος που πήρε το όνομά της από τον πρώτο άνθρωπο που την περιέγραψε, έναν Λονδρέζο γιατρό ονόματι James Parkinson (1755-1824).

Το 1817 δημοσίευσε ένα έργο με τίτλο "An Essay on the Shaking Palsy", στο οποίο περιέγραφε με μεγάλη λεπτομέρεια τα συμπτώματα και την πορεία της νόσου. Σε αυτό, ο Parkinson όχι μόνο διατύπωσε την άποψη ότι ο τρόμος και οι κινητικές διαταραχές έχουν την ίδια αιτία, αλλά και ότι επρόκειτο για μια ασθένεια του εγκεφάλου και όχι των μυών.

Αυτό που αναγνώρισε επίσης ο James Parkinson ήταν ότι των συμπτωμάτων που περιέγραψε, προηγείται μια μακρά προδρομική φάση κατά την οποία μπορεί να εμφανιστούν και άλλα συμπτώματα, όπως διαταραχές του ύπνου. Αυτό μπορεί να διαρκέσει έως και 20 χρόνια, όπως αναφέρθηκε τον περασμένο Νοέμβριο σε συνέντευξη Τύπου στο συνέδριο της Γερμανικής Νευρολογικής Εταιρείας (DGN) στο Βερολίνο, όπου παρουσιάστηκε η νέα κατευθυντήρια γραμμή S2k "Νόσος του Πάρκινσον".

Εκτός από τη Γερμανική Εταιρεία για τη νόσο του Πάρκινσον και τις κινητικές διαταραχές (DPG), άλλες 18 εξειδικευμένες εταιρείες, επαγγελματικές ενώσεις και οργανισμοί συμμετείχαν στη διαδικασία συναίνεσης, η οποία συντονίστηκε από την DGN.

Σύμφωνα με την DGN, η σποραδική νόσος του Πάρκινσον (ΝΠ) είναι μια νόσος των σωμάτων Lewy που οδηγεί στο σύνδρομο του Πάρκινσον.

Ο προηγουμένως διαδεδομένος όρος "ιδιοπαθές σύνδρομο Πάρκινσον (IPS)" δεν θα πρέπει πλέον να χρησιμοποιείται, αν είναι δυνατόν, καθώς σύμφωνα με την DGN υπάρχει "ένας μη αμελητέος αριθμός περιπτώσεων" που δεν είναι ιδιοπαθείς.

Ορισμένες μεταλλάξεις είναι πλέον γνωστό ότι αυξάνουν δραστικά τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου, ενώ συζητούνται επίσης διάφοροι περιβαλλοντικοί παράγοντες ως κινητήριοι παράγοντες.

Τα σωμάτια Lewy είναι μικρές, στρογγυλές πρωτεϊνικές εναποθέσεις στο κυτταρόπλασμα των νευρικών κυττάρων. Στους ασθενείς με PD, αποτελούνται από συσσωματωμένη α-συνουκλεΐνη. Η πρωτεΐνη αυτή είναι κανονικά διαλυτή, βρίσκεται κυρίως στις συνάψεις των νευρώνων και πιθανώς εμπλέκεται στην απελευθέρωση νευροδιαβιβαστών.

Η κακή αναδίπλωση της α-συνουκλεΐνης προκαλεί τη συσσωμάτωση της πρωτεΐνης. Σχηματίζονται σωμάτια Lewy και τα προσβεβλημένα νευρικά κύτταρα πεθαίνουν. Στις κληρονομικές μορφές της PD, τα σωμάτια Lewy μπορεί επίσης να απουσιάζουν.

Στη νόσο του Πάρκινσον, πεθαίνουν νευρώνες που εκτείνονται από τη substantia nigra στο ραβδωτό σώμα και απελευθερώνουν εκεί ντοπαμίνη.

Η substantia nigra είναι ένα πυρηνικό σύμπλεγμα στον μέσο εγκέφαλο που είναι πλούσιο σε νευρομελανίνη και επομένως έχει σκούρο χρώμα.

Η νευρομελανίνη είναι παραπροϊόν της σύνθεσης της ντοπαμίνης.

Η substantia nigra περιέχει περίπου 400.000 κύτταρα κατά τη γέννηση, τα οποία πεθαίνουν σταδιακά κατά τη διάρκεια της ζωής του ατόμου.

Στους υγιείς ανθρώπους, περίπου 2.400 από αυτούς τους νευρώνες χάνονται κάθε χρόνο- στους ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον, σημαντικά περισσότεροι.