Σκύλοι εντοπίζουν το μετατραυματικό στρες μυρίζοντας την αναπνοή του πάσχοντος [μελέτη]

Σκύλοι υπηρεσίας που εκπαιδεύτηκαν να αναγνωρίζουν επερχόμενες αναδρομές διαταραχής μετατραυματικού στρες, επίσης μπορούν να διδαχθούν να εντοπίζουν αυτά τα επεισόδια μυρίζοντας την αναπνοή των πασχόντων, έδειξε πιλοτική έρευνα.

Σκύλοι υπηρεσίας, στη διαταραχή μετατραυματικού στρες, εκπαιδεύονται να ανταποκρίνονται σε μικρά σωματικά και συμπεριφορικά στοιχεία όπως ταραχή, μυϊκές συσπάσεις ή ταχύπνοια και ταχυπαλμία, δήλωσε η ερευνήτρια Laura Kiiroja.

Η νέα έρευνα έδειξε ότι τουλάχιστον ορισμένοι σκύλοι μπορούν επίσης να εντοπίσουν αυτά τα επεισόδια από την αναπνοή.

Αν οι σκύλοι αντιδρούσαν σε δείκτες στρες στην αναπνοή, εικάζουν ερευνητές, θα μπορούσαν πιθανόν να σταματήσουν τα επεισόδια σε πιο πρώιμο στάδιο κάνοντας την παρέμβασή τους πιο αποτελεσματική.

Οι άνθρωποι έχουν προφίλ μυρωδιάς από πτητικές οργανικές ενώσεις-μόρια που περιέχονται σε εκκρίσεις όπως ο ιδρώτας και επηρεάζονται από γενετικούς παράγοντες, ηλικία, δραστηριότητες κ.α.

Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, σκύλοι μπορεί να είναι ικανοί να εντοπίζουν αυτές τις ουσίες που συνδέονται με το στρες. Όμως παλαιότερες έρευνες δεν είχαν εστιάσει στο αν θα μπορούσαν να μάθουν να εντοπίζουν αυτές τις ουσίες που συνδέονται με συμπτώματα μετατραυματικού στρες.

Οι ερευνητές επέλεξαν 26 ανθρώπους ως δότες οσμής, οι οποίοι συμμετείχαν σε έρευνα για τις αντιδράσεις των ανθρώπων που εμφάνισαν τραύμα σε υπενθυμίσεις του γεγονότος και το 54% πληρούσε τα διαγνωστικά κριτήρια για τη διαταραχή.

Για να δωρίσουν μυρωδιές συμμετείχαν σε συνεδρίες στις οποίες θυμήθηκαν τις τραυματικές τους εμπειρίες ενώ φορούσαν διαφορετικές μάσκες.

Οι συμμετέχοντες επίσης απάντησαν σε ερωτηματολόγιο για τα επίπεδα στρες και τα συναισθήματά τους.

Στο μεταξύ επιλέχτηκαν 25 σκύλοι για να εκπαιδευτούν σε εντοπισμό οσμής. Δυο από αυτά – οι Ivy και Callie – ήταν επιδέξιοι και αρκετά κινητοποιημένοι ώστε να ολοκληρώσουν την έρευνα.

Και οι 2 σκύλοι διδάχτηκαν να αναγνωρίζουν την οσμή -στόχο από τα κομμάτια των μασκών πετυχαίνοντας ακρίβεια 90% στον διαχωρισμό μεταξύ δείγματος με στρες και χωρίς.

Στη συνέχεια, οι σκύλοι είδαν μια σειρά από δείγματα, ένα κάθε φορά, για να διαπιστωθεί αν μπορούσαν ακόμα να εντοπίσουν σωστά τις πτητικές οργανικές ενώσεις που συνδέονται με το στρες. Στο  δεύτερο πείραμα, το ποσοστό ακρίβειας ήταν 74% για την Ivy και 81% για την Callie.

Ενδιαφέρον είχε το εύρημα ότι οι 2 σκύλοι φάνηκε να ανταποκρίνονται σε διαφορετικούς οσφρητικούς βιοδείκτες. Το στρες δεν αφορά μόνο την κορτιζόλη και οι σκύλοι το πιστοποιούν.

Αν και οι 2 σκύλοι είχαν πολύ υψηλή ακρίβεια στην επίδοσή τους φάνηκε να έχουν ελαφρώς διαφορετική ιδέα για το τι είναι ένα δείγμα με στρες στην αναπνοή.

Η επίδοση της Ivy συνδεόταν με το άγχος του συμμετέχοντος όπως αναφέρθηκε από τον ίδιο και της Callie με την ντροπή του συμμετέχοντος.

Η μελέτη του Dalhousie University στο Halifax, δημοσιεύτηκε στο Frontiers in Allergy.

Πηγές:
Frontiers in Allergy.