Ποια είναι η σχέση νόσησης από CoViD και χρόνιας κόπωσης στους εφήβους

Ενόψει της Διεθνούς Ημέρας για την Μυαλγική εγκεφαλομυελίτιδα/σύνδρομο χρόνιας κόπωσης (ME/CFS) στις 12 Μαΐου, η Αυστριακή παιδίατρος, Beate Biesenbach, εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι επηρεάζονται και τα παιδιά και οι έφηβοι.

Θα ήταν σημαντικό για την παιδιατρική να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στις μετα-ιικές ασθένειες, όπως το σύνδρομο Post - CoViD ή το ME/CFS, τόνισε η αναπληρώτρια ιατρική διευθύντρια του κέντρου αποκατάστασης παιδιών και εφήβων "kokon" (Rohrbach/Άνω Αυστρία) σε συνέντευξή της στο Αυστριακό Πρακτορείο Ειδήσεων - APA.

Από την αρχή της πανδημίας, η Biesenbach θεραπεύει παιδιά και εφήβους που έχουν μολυνθεί από τον κορωνοϊό, αλλά και όσους έχουν προσβληθεί από άλλες λοιμώξεις όπως ο ιός Epstein-Barr, η ανεμοβλογιά (ανεμοβλογιά ή έρπητας ζωστήρας) και η γρίπη. Τα σύνδρομα μετα-οξείας λοίμωξης (PAIS) είναι επίσης "σαφώς ένα θέμα" στην εφηβεία, λέει ο γιατρός.

"Στο πλαίσιο της αποκατάστασης, βλέπουμε συχνότερα την πολύπλοκη ομάδα με σοβαρή δυσανεξία στο στρες, συμπεριλαμβανομένου του PEM. Συχνά προηγούνται μεγάλες περίοδοι απουσίας από το σχολείο χωρίς σαφή αιτία", δήλωσε η Biesenbach. "Το PEM σημαίνει Post Exertional Malaise (κακουχία μετά την άσκηση) και περιγράφει την κατάσταση κατά την οποία υπάρχει συχνά μια χρονική καθυστέρηση μετά τη σωματική/γνωστική δραστηριότητα προτού επιδεινωθούν τα υπάρχοντα συμπτώματα και εμφανιστούν νέα συμπτώματα", δήλωσε η Biesenbach στο ΑPA .

"Αυτό μπορεί να εδραιωθεί κατά τη διάρκεια ημερών, εβδομάδων και, στη χειρότερη περίπτωση, ως μόνιμη κατάσταση και, ως εκ τούτου, συνδέεται με τον κίνδυνο χειρότερης έκβασης ή καθυστερημένης ανάρρωσης".

Η γιατρός προειδοποιεί πως πρέπει να αντιμετωπισθεί αυτή η υποομάδα με ενεργητικά μέτρα αποκατάστασης. Οι οργανώσεις ασθενών εφιστούν επίσης επανειλημμένα την προσοχή σε αυτό το πρόβλημα. Οι ειδικοί τονίζουν επίσης όλο και περισσότερο τις πιθανές επακόλουθες βλάβες από τέτοιες προσπάθειες θεραπείας.

"Η επανειλημμένη υπέρβαση του ατομικού ορίου απόδοσης - δηλαδή η ενεργοποίηση αντί του βηματισμού - σαφώς αντενδείκνυται και είναι  περιττή, επειδή οι οικογένειες και οι νέοι που επηρεάζονται το έχουν συνήθως ήδη δοκιμάσει για εβδομάδες πριν έρθουν σε εμάς για αποκατάσταση", λέει η Biesenbach.

Οι αμιγώς ενεργοποιητικές θεραπείες που συχνά συνιστώνται - όπως η "διαβαθμισμένη θεραπεία άσκησης" (GET) ή η "γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία" (CBT) - είναι προσεγγίσεις που συχνά συνιστώνται στις οικογένειες πριν από την εισαγωγή και στη συνέχεια εφαρμόζονται. Η Biesenbach συστήνει μεν "να πηγαίνετε για μεγαλύτερο περίπατο κάθε μέρα" ή "να συνεχίσετε να στέλνετε τα παιδιά ή τους νέους στο σχολείο κάθε μέρα", ωστόσο, αυτό δεν οδηγεί σε ορισμένες περιπτώσεις σε βελτίωση, αλλά "ακριβώς στο αντίθετο", σε επιδείνωση.

Το φαινόμενο αυτό παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στο κέντρο αποκατάστασης "kokon" με νέους που ασχολούνται με τον ημι-επαγγελματικό αθλητισμό. Ανέφεραν ότι "όχι μόνο δεν βελτιώθηκαν μετά την επανέναρξη της συχνά μόνο ελαφριάς και αργά αυξανόμενης προπόνησης, αλλά αντίθετα επιδεινώθηκαν". "Ειδικά για εμάς ως κλινική αποκατάστασης, αυτό σήμαινε μια νέα αντι-διαισθητική προσέγγιση", λέει η Biesenbach.

Περισσότεροι από 150 νέοι πάσχοντες από μετά - CoViD ή ME/CFS σύνδρομο έχουν υποβληθεί σε θεραπεία στο "kokon" μέχρι στιγμής.

"Βλέπουμε νέους που είναι με κάποιο τρόπο ακόμη σε θέση να διατηρήσουν τη σχολική τους καθημερινότητα, αλλά που έχουν αναγκαστεί να μειώσουν στο ελάχιστο την υπόλοιπη κοινωνική τους ζωή (χόμπι, φίλους) - μέχρι και τους πιο σοβαρά πάσχοντες, οι οποίοι πρέπει να οργανώσουν κάθε μεταφορά και κάθε αλληλεπίδραση μετά την άφιξή τους". Ακόμη και η αποκατάσταση έπρεπε να ακυρωθεί σε αυτές τις περιπτώσεις "για να αποφευχθεί περαιτέρω επιδείνωση".

Ειδικότερα, το σύνδρομο ταχυκαρδίας - κατά το οποίο μπορεί να εμφανιστεί υπερβολική αύξηση του καρδιακού ρυθμού και συμπτώματα όπως κυκλοφορικά προβλήματα, αίσθημα παλμών, αλλά και ναυτία, ζάλη, αναπνευστικά προβλήματα ή προβλήματα συγκέντρωσης σε όρθια θέση - είναι "ακόμη πολύ λίγο στο επίκεντρο" της παιδιατρικής.

"Αυτό είναι εξαιρετικά λυπηρό, διότι τα συντηρητικά μέτρα μπορούν συχνά να βελτιώσουν πολύ αποτελεσματικά την καθημερινή ζωή". Σε αντίθεση με τους ενήλικες, δεν υπάρχουν ακόμη κέντρα για τις αυτόνομες διαταραχές στη νευροπαιδιατρική, σύμφωνα με την ειδικό.

Πηγές:
Aυστριακό Πρακτορείο Ειδήσεων