ΗΠΑ: Παρηγορητική φροντίδα με τη διάγνωση καρκίνου [μελέτη]

Αν και η πρώιμη παρηγορητική θεραπεία μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ασθενών με προχωρημένο καρκίνο, εντούτοις χρησιμοποιείται σπάνια.

Στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας (ASCO) στο Σικάγο, Αμερικανοί γιατροί παρουσίασαν τώρα ένα απλουστευμένο μοντέλο που απαιτεί λιγότερα ιατρικά ραντεβού αλλά, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "Jama", θεωρείται ότι δεν θα έχει μειονεκτήματα για τους ασθενείς.

Η παρηγορητική θεραπεία συχνά ξεκινά μόνο όταν όλες οι προσπάθειες ογκολογικής θεραπείας έχουν αποτύχει. Οι γιατροί του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης στη Βοστώνη ανέπτυξαν πριν από χρόνια μια ιδέα σύμφωνα με την οποία οι ασθενείς μπορούν να φροντίζονται από μια ομάδα παρηγορητικής αγωγής αμέσως μόλις διαγνωστούν με ανίατο καρκίνο.

Η πρώιμη παρηγορητική ιατρική θεραπεία πραγματοποιείται παράλληλα με την ογκολογική θεραπεία, η οποία προσπαθεί να απωθήσει τον όγκο όσο το δυνατόν περισσότερο.

Σε μια τυχαιοποιημένη μελέτη που δημοσιεύθηκε πριν από 14 χρόνια από την Jennifer Temel και τους συνεργάτες της στο "New England Journal of Medicine", η πρώιμη παρηγορητική θεραπεία βοήθησε τους ασθενείς, στους οποίους ο μη μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα ανακαλύφθηκε μόνο στο μεταστατικό στάδιο, να αντιμετωπίσουν τη διάγνωση.

Οι ασθενείς ανέφεραν καλύτερη ποιότητα ζωής στο "Functional Assessment of Cancer Therapy-Lung" (FACT-L) στο τέλος της θεραπείας από ό,τι στο πλαίσιο της κανονικής φροντίδας. Αυτό οφειλόταν κυρίως σε μικρότερο αριθμό ασθενών που εμφάνισαν καταθλιπτικά συμπτώματα (16% έναντι 38%).

Ήταν επίσης αξιοσημείωτο ότι ο διάμεσος χρόνος επιβίωσης ήταν μεγαλύτερος στην πρώιμη παρηγορητική ομάδα, 11,6 μήνες έναντι 8,9 μηνών, παρόλο που λιγότεροι ασθενείς είχαν λάβει επιθετική ογκολογική θεραπεία πριν από το τέλος της ζωής τους (33% έναντι 54%).

Οι επαγγελματικές εταιρείες των ΗΠΑ, όπως η Αμερικανική Εταιρεία Κλινικής Ογκολογίας, συνιστούν πλέον την πρώιμη παρηγορητική φροντίδα, αλλά αυτή εφαρμόζεται μόνο σε λίγα νοσοκομεία. Ο συνήθης προβαλλόμενος λόγος είναι η έλλειψη ιατρών παρηγορητικής φροντίδας, η οποία είναι ιδιαίτερα σπάνια στις φτωχότερες περιοχές των ΗΠΑ.

Οι παρηγορητικοί γιατροί έχουν ως εκ τούτου αναπτύξει μια μειωμένη σταδιακή αντίληψη.

Οι ασθενείς συνεχίζουν να λαμβάνουν παρηγορητική ιατρική φροντίδα αμέσως μετά τη διάγνωση. Ωστόσο, τα ραντεβού παρακολούθησης έχουν μειωθεί σημαντικά. Αντί για τακτικά ραντεβού κάθε τέσσερις εβδομάδες, η περίθαλψη παρέχεται πλέον μόνο στην περίπτωση που προβλέπεται αλλαγή θεραπείας.

Όπως αναφέρουν η Temel και οι συνεργάτες της, ο αριθμός των επισκέψεων παρηγορητικής φροντίδας μειώθηκε στο μισό από 4,7 σε 2,4 ανά ασθενή κατά τις πρώτες 24 εβδομάδες.

Ο αριθμός των ημερών που οι ασθενείς πέρασαν στο κέντρο περίθαλψης μειώθηκε επίσης από 34,6 σε 19,5 κατά μέσο όρο. Παρά ταύτα, δεν παρατηρήθηκε μείωση της ποιότητας ζωής στο FACT-L ούτε αύξηση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων.

Η Temel και η ομάδα της δεν παρείχαν πληροφορίες σχετικά με τους χρόνους επιβίωσης.

Από την τελευταία μελέτη, έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στη θεραπεία του μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα.

Είναι δε εντυπωσιακό στοιχείο ότι οι ασθενείς με ενισχυμένη παρηγορητική φροντίδα έλαβαν λιγότερο συχνά ανοσοθεραπεία (8,8% έναντι 15,2 %) και λιγότερη στοχευμένη θεραπεία από το στόμα (19,5 % έναντι 16,0 %).

Πηγές:
Jama -