Απειλητική και για τα κατοικίδια η καθιστική ζωή - Το όφελος από κοινή άσκηση ανθρώπων και σκύλων [μελέτη]

Τα αυξανόμενα επίπεδα σωματικής αδράνειας είναι παγκόσμια απειλή για τους ανθρώπους, ενώ θεωρείται αναδυόμενο πρόβλημα και στους σκύλους συντροφιάς.

Η καθιστική ζωή σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για μη μεταδοτικές ασθένειες και μειωμένη ποιότητα ζωής, σχολιάζει ομάδα ερευνητών από το σουηδικό Πανεπιστήμιο της Ουψάλα.

Οι ειδικοί προχώρησαν σε πιλοτική μελέτη ενός κοινού προγράμματος άσκησης σε εξωτερικό χώρο για 22 ιδιοκτήτες σκύλων και τους σκύλους τους. Περιέλαβαν τα ευρήματα σε μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Scientific Reports.

Όπως αναφέρουν, τα αποτελέσματα έδειξαν πως ένα πρόγραμμα άσκησης οκτώ εβδομάδων, το οποίο περιλαμβάνει περπάτημα απόστασης τουλάχιστον 2 χιλιομέτρων επί δύο φορές την εβδομάδα, μπορεί να αυξήσει σημαντικά την αυτοαναφερόμενη ποιότητα ζωής.

Στους σκύλους, καταγράφηκε σημαντικά μειωμένο λίπος σώματος.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο δεσμός ανθρώπου - ζώου αποτελεί παράγοντα επιτυχίας για αυξημένη αμοιβαία σωματική δραστηριότητα και έχει οφέλη για την υγεία, τόσο στους ιδιοκτήτες, όσο και στους σκύλους.

Οι ιδιοκτήτες σκύλων κλήθηκαν να συμμετάσχουν στην πιλοτική μελέτη, με ένα κοινό πρόγραμμα υπαίθριας άσκησης με τους σκύλους τους και εγγράφηκαν εθελοντικά μέσω μιας φόρμας αίτησης στο Διαδίκτυο.

Κριτήρια ένταξης

Τα κριτήρια ένταξης ήταν η ηλικία άνω των 18 ετών και η σωματική και ψυχική κατάσταση που επέτρεπε τη συμμετοχή στο ελάχιστο επίπεδο στο πρόγραμμα άσκησης.

Τα κριτήρια αποκλεισμού περιελάμβαναν ασθένειες που θα μπορούσαν να ενέχουν κίνδυνο κατά τη συμμετοχή στη μελέτη, όπως γνωστή ισχαιμική καρδιακή νόσο ή καρδιακή ανεπάρκεια, ενεργή κακοήθεια, διαβήτη τύπου 1, χρόνιες πνευμονικές παθήσεις ή σοβαρές ψυχιατρικές διαταραχές, συμπεριλαμβανομένων των διαταραχών χρήσης αλκοόλ και ουσιών.

Για τους σκύλους, τα κριτήρια αποκλεισμού περιελάμβαναν γνωστή συστηματική ή ορθοπεδική νόσο που θα μπορούσε να συνεπάγεται κίνδυνο κατά τη συμμετοχή στη μελέτη ή γνωστή επιθετικότητα ή δειλία που θα μπορούσε να επηρεάσει την ικανότητα χειρισμού των ερευνητών. Όλοι οι σκύλοι συμμετείχαν στη μελέτη με τον ιδιοκτήτη ή τον χειριστή τους.

Βρέθηκε πως υπήρξε σημαντική αύξηση της συνολικής σωματικής δραστηριότητας ("λεπτά δραστηριότητας") και του χρόνου που αφιερώθηκε στην άσκηση στους ιδιοκτήτες σκύλων μετά την παρέμβαση σε σύγκριση με πριν και σημαντική μείωση του χρόνου καθιστικής ζωής.

Φυσική δραστηριότητα

Μετά την παρέμβαση, όλοι οι ιδιοκτήτες σκύλων εκπλήρωναν παγκόσμιες συστάσεις για συνολικό φορτίο φυσικής δραστηριότητας τουλάχιστον 150 λεπτών την εβδομάδα.

Μόνο δύο σκύλοι εξακολουθούσαν να αξιολογούνται ως ελαφρώς υπέρβαροι και μετά το πρόγραμμα.

Η συντριπτική πλειοψηφία (86%) των ιδιοκτητών σκύλων δήλωσε ότι το κίνητρό τους για κοινή άσκηση με τον σκύλο τους είχε αυξηθεί μετά την παρέμβαση, υποδηλώνοντας μια πιθανή προοπτική τέτοιων αλλαγών στον τρόπο ζωής.

Οι λόγοι πίσω από την αύξηση του κινήτρου του ιδιοκτήτη σκύλου για κοινή άσκηση είναι άγνωστοι, αλλά μπορεί να οφείλονται στην αίσθηση συντροφικότητας, υποστήριξης και ασφάλειας που παρείχε ο σκύλος κατά τη διάρκεια των συνεδριών άσκησης.