Δεδομένα από μια μεγάλη οφθαλμολογική κλινική των ΗΠΑ υποδηλώνουν ότι η σεμαγλουτίδη θα μπορούσε να αυξήσει τον κίνδυνο μιας συγκεκριμένης νευροπάθειας στο μάτι. Δεν είναι ακόμη σαφές εάν υπάρχει αιτιώδης σχέση.
Οι οφθαλμίατροι της Κλινικής Οφθαλμών και Αυτιών της Μασαχουσέτης στη Βοστώνη, η οποία ανήκει στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, παρατήρησαν αρκετές περιπτώσεις οπτικής νευροπάθειας σε διαβητικούς τύπου 2 που έλαβαν θεραπεία με σεμαγλουτίδη.
Επρόκειτο για περιπτώσεις μη αρτηριτικής πρόσθιας ισχαιμικής οπτικής νευροπάθειας (NAION), στην οποία διαταράσσεται η ροή του αίματος στο οπτικό νεύρο. Σύμφωνα με την οφθαλμολογική βιβλιογραφία, αυτή η οφθαλμολογική νόσος χαρακτηρίζεται συνήθως από οξεία μονόπλευρη οπτική δυσλειτουργία χωρίς πόνο στην κίνηση των ματιών με υποχρεωτική διόγκωση του οπτικού δίσκου. Η τύφλωση είναι πιθανή.
Η επίπτωση είναι μία στους 10.000 κατοίκους. Ο διαβήτης θεωρείται ένας από τους παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη της οφθαλμικής νόσου.
Σε μια μελέτη κοόρτης, οι ειδικοί της Οφθαλμολογικής Κλινικής της Βοστώνης ανέλυσαν τώρα τα στοιχεία 16.827 ασθενών που υποβλήθηκαν σε θεραπεία εκεί αλλά δεν είχαν ακόμη NAION. Μεταξύ αυτών, βρήκαν 710 άτομα με διαβήτη τύπου 2 και 979 άτομα υπέρβαρα ή με παχυσαρκία, τα οποία έλαβαν θεραπεία είτε με σεμαγλουτίδη είτε με άλλο φάρμακο. Στη συνέχεια εξέτασαν πόσο συχνά εμφανιζόταν NAION σε αυτές τις ομάδες.
Κατά τη διάρκεια της τριετούς περιόδου παρατήρησης, ο κίνδυνος στους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 ήταν 8,9% σε εκείνους έλαβαν θεραπεία με σεμαγλουτίδη και 1,8% σε αυτούς που έλαβαν άλλο φάρμακο.
Στους υπέρβαρους και παχύσαρκους ασθενείς, το 6,7 % εμφάνισε ισχαιμική οπτική νευροπάθεια στην θεραπεία με σεμαγλουτίδη σε σύγκριση με το 0,8 % που είχαν πάρει άλλα φάρμακα. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν τώρα στο περιοδικό "JAMA Ophthalmology".
Η μελέτη έχει ορισμένους περιορισμούς και δεν μπορεί να αποσαφηνίσει ουσιαστικά αν η σεμαγλουτίδη προκάλεσε τη νευροπάθεια. Συνεπώς, οι συγγραφείς τάσσονται υπέρ της διερεύνησης μιας πιθανής σύνδεσης σε μεγαλύτερες μελέτες.
"Δεδομένης της ραγδαίας αύξησης της χρήσης της σεμαγλουτίδης και της πιθανής έγκρισής της για μια σειρά προβλημάτων εκτός από την παχυσαρκία και τον διαβήτη τύπου 2, το ερώτημα αυτό χρήζει περαιτέρω διερεύνησης, αλλά οι πιθανές παρενέργειες του φαρμάκου πρέπει πάντα να σταθμίζονται έναντι των πιθανών οφελών", δήλωσε στο Science Media Centre ο καθηγητής φυσιολογίας δρ Graham McGeown από το Πανεπιστήμιο Queen's του Μπέλφαστ, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.
Πηγές:
JAMA Ophthalmology
{{dname}} - {{date}}
{{body}}
Απάντηση Spam
{{#subcomments}} {{/subcomments}}