Αυστριακοί ερευνητές ανοίγουν νέους δρόμους στη διάγνωση της νόσου Lyme

Το καλοκαίρι είναι και εποχή των κροτώνων. Αυτά τα παράσιτα δεν είναι μόνο γνωστό ότι προκαλούν επώδυνα και φαγούρα μετά την απομάκρυνσή τους, αλλά μπορούν επίσης να προκαλέσουν μπορρελίωση στον ξενιστή τους. Στο πλαίσιο μελέτης του Ιδιωτικού Πανεπιστημίου Επιστημών Υγείας "Karl Landsteiner", οι επιστήμονες ένωσαν τις δυνάμεις τους με τα νευρολογικά τμήματα της Κάτω Αυστρίας για να βελτιώσουν τη δύσκολη διάγνωση της λοίμωξης.

Επικεντρώθηκαν στην "CXCL13", μια πρωτεΐνη σηματοδότησης που παράγεται αμέσως μετά τη μόλυνση με το παθογόνο της νόσου του Lyme (χρόνια μπορρελίωση). Σε ποσοστό περίπου 15% των περιπτώσεων, αυτή εξαπλώνεται στο νευρικό σύστημα. Αυτό είναι γνωστό ως νευρομπορρελίωση, η οποία μπορεί να συνοδεύεται από πονοκεφάλους, ζάλη, παράλυση του προσώπου ή επιληψία.

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ, οι κρότωνες (τσιμπούρια) μπορούν να μολύνουν τους ανθρώπους με βακτήρια, ιούς και παράσιτα που μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές ασθένειες. Μερικές από τις ασθένειες που μεταδίδονται από δήγμα τσιμπουριού είναι η νόσος του Lyme, ο κηλιδώδης πυρετός των βραχωδών ορέων, η τουλαραιμία, ο αιμορραγικός πυρετός Κριμαίας – Κονγκό κ.α.

Ο κίνδυνος προσβολής του ανθρώπου από νοσήματα που μεταδίδονται από τσιμπούρια είναι σχετικά μικρός, ακόμη και εάν το τσιμπούρι έχει προσκολληθεί, τραφεί και είναι μολυσμένο. Παρόλα αυτά, θα πρέπει να τηρούνται τα ενδεικνυόμενα μέτρα προστασίας, καθώς τα νοσήματα που μεταδίδονται από μολυσμένα τσιμπούρια μπορεί να είναι σοβαρά.

Ο κίνδυνος νόσησης εξαρτάται από τη γεωγραφική περιοχή, την εποχή του έτους, το είδος του τσιμπουριού και -για τη νόσο Lyme- από τη διάρκεια προσκόλλησης του τσιμπουριού στο δέρμα.

Κατά τη διάρκεια της μελέτης τους,  που παρουσιάστηκε στην επιθεώρηση "Journal of Central Nervous System Disease", οι αυστριακοί επιστήμονες κατάφεραν να δείξουν την οριακή τιμή στη συγκέντρωση της κυτταροκίνης στο αίμα, στην οποία είναι πιο πιθανό να υπάρχει νευρομπορρελίωση.

Το όριο αυτό είναι "271 πικογραμμάρια ανά χιλιοστόλιτρο". Η τιμή αυτή επιτρέπει τη διάγνωση της νευρομπορρελίωσης με ειδικότητα 97,2% και ευαισθησία 95,2%. "Αυτό έχει πραγματικά νόημα", αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση ο Christoph Waiß από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο St. Pölten.

Αυτό προάγει τη διάγνωση, καθώς διαφορετικά πρέπει να βασιστεί κανείς στη χρονοβόρα και συχνά αναποτελεσματική μέτρηση του πολλαπλασιασμού των λευκών αιμοσφαιρίων στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό ή στην ανίχνευση αντισωμάτων σε αυτό.

Η μελέτη βασίστηκε σε δεδομένα από 440 ασθενείς και από τα έξι νευρολογικά τμήματα των επαρχιακών νοσοκομείων της Κάτω Αυστρίας από το 2017 έως το 2022.

"Η συγκέντρωση του CXCL13 είναι ένας εξαιρετικός βιοδείκτης που μπορεί να υποστηρίξει τη διάγνωση της νευρομπορρελίωσης λίγο μετά τη μόλυνση, ιδίως σε ασαφείς περιπτώσεις", λέει ο Waiß, ο οποίος υποστηρίζει ότι "ο βιοδείκτης αυτός θα πρέπει να συμπεριληφθεί στη διάγνωση ρουτίνας της νευρομπορρελίωσης."