Το ανεύρυσμα στον εγκέφαλο επηρεάζει σημαντικά την ψυχολογία

Η διάγνωση ενός ενδοκρανιακού ανευρύσματος, η οποία ανακαλύπτεται ολοένα και περισσότερο τυχαία κατά την απεικόνιση που αφορά άλλες αιτίες, μπορεί να είναι τόσο στρεσογόνος για τους ασθενείς που μπορεί να οδηγήσει ακόμη καισε σε ψυχικές ασθένειες. Σύμφωνα με μελέτη η οπο΄πια δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Stroke", οι νεότεροι ενήλικες είναι εκείνοι που διατρέχουν σημαντικό κίνδυνο.

Οι νευροακτινολόγοι εκτιμούν ότι περίπου ένα έως 2% των ενηλίκων έχουν ένα ή περισσότερα ανευρύσματα στις εγκεφαλικές αρτηρίες. Οι προεξοχές του τοιχώματος του αγγείου τείνουν να σπάνε μόλις φτάσουν σε ένα ορισμένο μέγεθος, με αποτέλεσμα να προκαλείται απειλητική για τη ζωή υπαραχνοειδής αιμορραγία.

Τα μικρότερα ανευρύσματα του εγκεφάλου μπορούν να σκληρυνθούν από το εσωτερικό χρησιμοποιώντας έναν καθετήρα με σπείραμα, ενώ τα μεγαλύτερα ανευρύσματα απαιτούν χειρουργική επέμβαση κατά την οποία ένα κλιπ διαχωρίζει το ανεύρυσμα από την αρτηρία.

Ωστόσο, και οι δύο διαδικασίες συνδέονται με κινδύνους, γι' αυτό οι νευρολόγοι συνιστούν να περιμένουμε να δούμε αν το ανεύρυσμα διευρύνεται στην περίπτωση των μικρότερων ανευρυσμάτων.

Η αβεβαιότητα που σχετίζεται με αυτό, προκαλεί εκνευρισμό στους πάσχοντες, όπως προκύπτει από μια ανάλυση της "Εθνικής βάσης δεδομένων πληροφοριών για την υγεία" από τη Νότια Κορέα, η οποία συλλέγει δεδομένα υγείας για ολόκληρο τον πληθυσμό από το 2004.Το χρονικό διάστημα μεταξύ 2011 και 2013, 85.438 ενήλικες με μέση ηλικία 56,4 ετών διαγνώστηκαν με ενδοκρανιακό ανεύρυσμα που δεν αντιμετωπίστηκε.

Μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τη Na-Rae Yang από το "Ewha Womans University College of Medicine" στη Σεούλ συνέκρινε τους ασθενείς με μια ομάδα 331.123 ατόμων με τα ίδια χαρακτηριστικά που δεν είχαν εγκεφαλικό ανεύρυσμα. Τα επόμενα χρόνια, 24.215 ασθενείς και 152.180 άτομα ελέγχου υποβλήθηκαν σε θεραπεία για ψυχική ασθένεια.

Η Yang προσδιόρισε μια μέτρια αναλογία κινδύνου 1,10 για τους ασθενείς με ανεύρυσμα, η οποία ήταν σημαντική με διάστημα εμπιστοσύνης 95% από 1,09 έως 1,12, όπου ο κίνδυνος ήταν ελαφρώς υψηλότερος για τους άνδρες με αναλογία κινδύνου 1,13 από ό,τι για τις γυναίκες (αναλογία κινδύνου 1,08).

Οι διαταραχές ήταν συχνά τόσο σοβαρές που απαιτούσαν ψυχοθεραπεία ή θεραπεία από ψυχίατρο. Ο κίνδυνος μιας τέτοιας ασθένειας ήταν σχεδόν 3 φορές υψηλότερος.

Οι πιο συχνές διαταραχές ήταν οι αγχώδεις διαταραχές και η κατάθλιψη που απαιτούν θεραπεία (λόγος κινδύνου 3,04), η διπολική διαταραχή (λόγος κινδύνου 3,03), οι διαταραχές ύπνου (λόγος κινδύνου 2,68) και η ψύχωση (λόγος κινδύνου 2,66). Τα προβλήματα που σχετίζονται με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά αυξάνονταν επίσης μετά τη διάγνωση εγκεφαλικού ανευρύσματος (λόγος κινδύνου 2,85) και, στις γυναίκες, οι διατροφικές διαταραχές (λόγος κινδύνου 2,97).

Οι νεαροί ενήλικες είναι αυτοί που επηρεάστηκαν περισσότερο. Ο λόγος κινδύνου για σοβαρή ψυχική ασθένεια ήταν 3,87 στην ηλικιακή ομάδα 30 έως 39 ετών.

Η Yang υποθέτει ότι η διάγνωση ενός εγκεφαλικού ανευρύσματος επιβαρύνει ιδιαίτερα αυτή την ομάδα, καθώς βρίσκεται στην αρχή της επαγγελματικής της σταδιοδρομίας και αναμένεται να δημιουργήσει οικογένεια. Οι πάσχοντες φοβούνται -συνήθως λανθασμένα- ότι η "ωρολογιακή βόμβα στον εγκέφαλο" θα ανατρέψει τα σχέδια της ζωής τους.

Οι γιατροί που θεραπεύουν τα εγκεφαλικά ανευρύσματα θα πρέπει να γνωρίζουν ως εκ τούτου το πιθανό ψυχολογικό βάρος μιας τέτοιας διάγνωσης για τους ασθενείς και να προσφέρουν ολοκληρωμένη υποστήριξη, συμβουλεύει η Yang.