Ποιο μοντέλο ασφάλειας του ασθενή έχουμε στην Ελλάδα;

Οι ασθενείς μπορούν να οδηγήσουν την ατζέντα των απαιτούμενων αλλαγών - περισσότερο από τους επαγγελματίες υγείας. Αυτό ήταν το συμπέρασμα του συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε το 2018 στην Σαουδική Αραβία, με την φιλοξενία του British Medical Journal. Μια συνάντηση εμπειρογνωμόνων από 5 χώρες (Ολλανδία, Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ και Σαουδική Αραβία), με θέμα τις προσπάθειες που επιβάλλονται να γίνονται για την παροχή ασφαλέστερης φροντίδας.

Αν και τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης διαφέρουν από χώρα σε χώρα, η βελτίωση της ασφάλειας των ασθενών συχνά αντιμετωπίζει παρόμοια εμπόδια και μπορούμε να μάθουμε από το τι έχει δουλέψει και τι όχι στο θέμα αυτό.

Στις 13-14 Απριλίου (πέρυσι) υπογράφηκε στο Τόκιο, η δήλωση παροχής ασφαλέστερης φροντίδας (Tokyo Declaration on Patient Safety) βασισμένη στην αρχή του ΠΟΥ ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει να "δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στο πρόβλημα της ασφάλειας των ασθενών και στην καθιέρωση και ενίσχυση των συστημάτων που βασίζονται στην επιστήμη για τη βελτίωση της ασφάλειας των ασθενών και της ποιότητας της υγειονομικής περίθαλψης".

Καθιερώθηκε η 17 Σεπτεμβρίου κάθε έτους να είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Ασφάλειας του Ασθενή.

Στην Σουηδία εφαρμόζεται το μοντέλο Esther, ένα φανταστικό πρόσωπο για έναν ηλικιωμένο ασθενή με σύνθετες ανάγκες για τις οποίες εμπλέκονται πολλοί πάροχοι.

Ωραία όλα αυτά... αλλά εμείς εδώ, πιο μοντέλο εφαρμόζουμε για τον ασθενή;