Ο νέος κορωνοϊός ως όχημα λάθος επιδιώξεων

Της Marie Stridborg-Κατσιουγιάννη DDS Karolinska Institutet, MBA Υγείας ΕΚΠΑ

Η χώρα αυτήν την στιγμή ταλανίζεται εξαιτίας της πανδημίας του νέου κορωνοϊού και ασφαλώς δεν είναι ώρα για να γίνει ακριβής αποτίμηση ευθυνών και χειρισμών. Είναι η καίρια στιγμή για όλους τους Έλληνες να συμπράξουν σε έναν εθνικό στόχο που είναι ο άμεσος περιορισμός των κρουσμάτων και η προστασία των περισσότερο ευάλωτων. Παρά ταύτα, αυτή η πανδημία δεν μπορεί να αποτελέσει όχημα για να επιτευχθεί οποιουδήποτε είδους στόχος ή να γίνει αφορμή να καθιερωθούν τετελεσμένες καταστάσεις στο όνομα αυτής της πολύπλοκα δύσκολης κατάστασης.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως το υπουργείο Υγείας δεν ήρθε σε επαφή με την Ένωση Ιδιωτικών Κλινικών, ήδη από την πρώτη περίοδο της πανδημίας, ώστε να καταρτιστεί ένα σχέδιο διαχείρισης της κρίσης, που σίγουρα θα επανεμφανιζόταν, ή πως δεν οργανώθηκε ένα σύστημα κατ’ οίκον νοσηλειών, που ως θεσμός υπάρχει ως "Βοήθεια στο Σπίτι", στοχευμένο στις ανάγκες των ελαφρά νοσούντων, με σκοπό τα νοσοκομεία να αποτελούν λύση για όσους παρουσιάσουν σοβαρότερες επιπλοκές. Για το γεγονός πως χρόνια τώρα υποστηρίζεται από γνώστες της ιατρικής κοινότητας και του management η ανάγκη των ΣΔΙΤ, η σύμπραξη δηλαδή ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, μια πρακτική που λειτουργεί σε όλες τις σοσιαλιστικές σκανδιναβικές, και όχι μόνον, χώρες, μάλλον αφού δεν λειτούργησε στην πανδημία και με φιλελεύθερη κυβέρνηση, δεν θα λειτουργήσει ποτέ στην Ελλάδα.

Αυτό που γεννά εύλογα ερωτηματικά είναι, και όχι ιατρικής φύσεως, προοπτική και απόφαση του υπουργείου Υγείας να επιτάξει μόνο το νοσηλευτικό ίδρυμα "Ερρίκος Ντυνάν" και η διάθεσή του στην μάχη κατά της COVID-19. Στον νομό Αττικής λειτουργεί πλήθος αξιόλογων ιδιωτικών θεραπευτηρίων, που τώρα είναι απαραίτητη η συμμετοχή τους για να αποσυμφορηθεί ο όγκος των ασθενών από τα Δημόσια νοσοκομεία και να έχουν οι συμπολίτες μας που νοσούν μια ευκαιρία να αναρρώσουν.

Πολύ σωστά μέχρι τώρα η κυβέρνηση στη Θεσσαλονίκη κινήθηκε σε μια λογική επίταξης πολλών κλινών από διαφορετικά νοσηλευτικά κέντρα, ούτως ώστε και γεωγραφικά να μοιραστεί ο όγκος, αλλά και να μοιραστεί το βάρος για τους γιατρούς και νοσηλευτές. Αντίθετα, γεννά πολλές και εύλογες απορίες γιατί στην Αττική μόνο το "Ερρίκος Ντυνάν" θα πρέπει να συνδράμει το ΕΣΥ ενώ πραγματικά ισχυρά ιδιωτικά νοσηλευτήρια θα απέχουν από αυτήν την εθνική ευθύνη και περισσότερες απορίες γεννώνται από το πώς λήφθηκε αυτή η απόφαση από το υπουργείο που σε αυτήν την συγκυρία δεν του επιτρέπεται κανένα (άλλο;) λάθος.

Το βάρος που δέχεται αυτήν την ηγεσία του εν λόγω υπουργείου σίγουρα είναι μεγάλο και είναι κατανοητό, όπως και το ότι μέσα σε μια κατάσταση που όλο και δυσκολεύει, οι αποφάσεις λαμβάνονται με πίεση, αλλά η ηγεσίες εκλέγονται και ορίζονται με αυτόν το σκοπό για να διαχειριστούν κρίσεις και η αποτίμησή του έργου τους, που θα γίνει λίγο αργότερα θα ορίσει όχι μόνον την επιτυχία ή την αποτυχία, αλλά και το νόμιμο, το δίκαιο και, κυρίως, το ηθικό.