Στρες και κατάθλιψη βιώνουν οι ασθενείς με ψωρίαση

Αν και τα αποτελέσματα της ψωρίασης είναι επιφανειακά, καθώς εμφανίζεται στο δέρμα, οι επιπτώσεις της στον ψυχικό κόσμο του ασθενούς είναι πιο βαθιές. Σε πολλές περιπτώσεις η ασθένεια αυτή καθορίζει το πώς βλέπει τον ασθενή ο περίγυρός του αλλά και το πώς βλέπει ο ίδιος τον εαυτό του.

Έτσι, μια από τις προκλήσεις του γιατρού είναι όχι μόνο πώς να αντιμετωπίσει την ψωρίαση αλλά και πώς να βοηθήσει τον ασθενή ψυχολογικά στο να την αποδεχτεί. Μια από τις χειρότερες επιπτώσεις που ενδεχομένως μπορεί να έχει η ψωρίαση είναι ότι ο περίγυρος μπορεί να αποφεύγει τον ασθενή καθώς οι άνθρωποι ενδεχομένως θεωρούν ότι η ψωρίαση είναι μεταδοτική ή ότι είναι σημάδι ελλιπούς υγιεινής.

Σε έρευνα 137 ασθενών, φάνηκε ότι 26 από αυτούς είχαν βιώσει τον προηγούμενο μήνα τουλάχιστον μια περίπτωση όπου οι γύρω τους συνειδητά απέφευγαν να τους ακουμπήσουν, λόγω της ψωρίασης. Τέτοια περιστατικά αποφυγής είναι οδυνηρά και επηρεάζουν αρνητικά την εικόνα που έχει ένα άτομο για τον εαυτό του.

Κάποιος που εμφανίζει ψωρίαση μπορεί να αισθάνεται μπερδεμένος, θυμωμένος, αβοήθητος ή αμήχανος. Και όσο πιο επιβαρημένη είναι η εικόνα που έχει για τον εαυτό του, τόσο πιο δύσκολο είναι για κάποιον να νιώσει αποδεκτός.

Η συνεχής σκέψη ότι οι άνθρωποι θα τον αποφεύγουν και η αποφυγή κοινωνικών εκδηλώσεων μπορεί να γίνουν πηγή στρες για τον ασθενή. Το στρες, όπως έχει αποδειχτεί, προκαλεί με τη σειρά του επιβάρυνση της ψωρίασης. Ποσοστό 60% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι το στρες επιβάρυνε την κατάσταση της ψωρίασης.

Επιπλέον, ασθενείς με ψωρίαση βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν ψυχολογικά προβλήματα, όπως κατάθλιψη και τάσεις αυτοκτονίας. Έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό ‘International Journal of Dermatology’ αποκάλυψε ότι οι μισοί περίπου ασθενείς εμφάνισαν άγχος ή κατάθλιψη την πρώτη φορά που διαγνώστηκε η ασθένεια.

Άλλη εργασία αποκάλυψε ότι ποσοστό 10% είχε σκεφτεί να αυτοκτονήσει. Ένας τρόπος να περιορίσει κανείς την αρνητική εικόνα που έχει ο ίδιος και οι άλλοι σχετικά με την ψωρίαση είναι να καταφύγει σε δίκτυο στήριξης. Φίλοι και συγγενείς μπορούν να βοηθήσουν τον ασθενή να καταλάβει ότι δεν θα κριθεί από την ψωρίαση που εμφανίζει και να τον στηρίξουν.

Πολλοί ασθενείς βρίσκουν βοηθητική τη συζήτηση με άλλους ανθρώπους που πάσχουν από ψωρίαση. Επίσης, η συζήτηση με τον δερματολόγο και η ενδεχόμενη παραπομπή σε ειδικό ψυχικής υγείας, που μπορεί να συστήσει μεθόδους αντιμετώπισης, μπορεί να αποδειχτούν χρήσιμες.

Με τον καιρό ο ασθενής μπορεί να δει πέρα από την ψωρίαση και να απαλλαγεί από το συναισθηματικό φορτίο που του δίνει αυτή η ασθένεια.

Πηγές:
‘International Journal of Dermatology'