Το κάπνισμα και η παχυσαρκία περιόρισαν το προσδόκιμο επιβίωσης των Ελλήνων

Της ΣΟΦΙΑΣ ΝΕΤΑ

Οι κάτοικοι της χώρας μας έχουν χάσει πλέον την μακροζωία που τους χαρακτήριζε καθώς έχουμε υιοθετήσει τους τρόπους ζωής της Δυτικής Ευρώπης, με όλο και περισσότερο υψηλά επίπεδα καπνίσματος και παχυσαρκίας στους νέους.

Μιλώντας στην Ημερίδα του ΠΑΣΟΚ για την Υγεία ο καθηγητής από το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης Graham Watt επισήμανε ότι ‘το προσδόκιμο επιβίωσης στην Ελλάδα δεν είναι πλέον το καλύτερο. Στην πραγματικότητα είναι αρκετά συνηθισμένο αλλά και πιο πίσω από άλλες μεσογειακές χώρες, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, ακόμη και πιο πίσω από τις σκανδιναβικές χώρες όπως η Σουηδία, η Νορβηγία και η Ισλανδία!’

‘Δεν μπορούμε να ζήσουμε για πάντα, αλλά μπορούμε να ζήσουμε πολλά παραγωγικά και ευτυχισμένα χρόνια. Μιλώντας ως Βορειοευρωπαίος μου φαινόταν πάντα ότι η Ελλάδα, με την μακροζωία που την χαρακτήριζε, είχε βρει την απάντηση σε αυτό το πρόβλημα.

Με αυτό το δεδομένο, η αποτελεσματικότητα του συστήματος υγείας ήταν στην Ελλάδα λιγότερο σημαντική από ότι είναι σε άλλες χώρες. Όμως αυτό αλλάζει γρήγορα’, υπογράμμισε ο καθηγητής.

‘Η φροντίδα της υγείας είναι τώρα πολύ πιο αποτελεσματική στη βοήθεια που παρέχει στον κόσμο να ζήσει περισσότερα χρόνια. Εάν οι υπηρεσίες υγείας δεν ανταποκρίνονται σε αυτό’, εξήγησε, ‘τότε χάνετε τη δυνατότητα βελτίωσης της υγείας που θα έπρεπε να έχετε.

Οι χώρες που έχουν ισχυρά συστήματα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που καλύπτουν το σύνολο του πληθυσμού τείνουν να έχουν καλύτερη υγεία και με μικρότερο κόστος φροντίδας. Το πιο εμφανές παράδειγμα μιας χώρας που ξοδεύει περισσότερα και πετυχαίνει λιγότερα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Ενώ αυτή η χώρα διαθέτει μερικές από τις καλύτερες υπηρεσίες υγείας στον κόσμο, αυτές τις χρησιμοποιούν και τις απολαμβάνουν μεμονωμένοι ασθενείς. Παράλληλα, οι στατιστικές υγείας είναι μέσες προς κακές και αυτό αντανακλά την εμπειρία του συνόλου του πληθυσμού και όχι μόνο αυτών που μπορούν να πληρώσουν το καλύτερο που προσφέρεται’.

‘Ποιες είναι οι προτεραιότητες για τη δημόσια υγεία στην Ευρώπη του 2007;’
Το ερώτημα έθεσε μιλώντας στην Ημερίδα ο sir John R. Ashton καθηγητής Δημόσιας Υγείας στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, για να συνεχίσει:
‘Χωρίς να γνωρίζω πολλά πράγματα για την Ελλάδα, πιθανολογώ ότι η χώρα σας μοιράζεται κάποια από τα σημαντικά προβλήματα που επηρεάζουν την υγεία και που επιδρούν σε όλους μας αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες:

•  Tη δραματική μείωση της γεννητικότητας.
• Τις εντυπωσιακές αυξήσεις στο προσδόκιμο επιβίωσης με μεγάλο αριθμό ανθρώπων που τώρα ζουν μέχρι τα 80 και τα 90.
• Τις συνεχείς μετακινήσεις πληθυσμών προς και από τις πόλεις αλλά και σε όλο τον κόσμο, μετακινήσεις πληθυσμών που ξεκινάνε από μικρά χωριά στο νότιο ημισφαίριο και αυξάνονται ως κύματα μετανάστευσης σε όλο τον κόσμο, με την προοπτική και την ελπίδα να μπούνε στο ‘Ευρωπαϊκό κάστρο ή στο Βορειοαμερικανικό κάστρο’. Όπως μας υπενθυμίζει ο συνάδελφός μας καθηγητής Lowell Levin του πανεπιστημίου Yale ‘αυτοί οι άνθρωποι έρχονται εδώ για να αποφύγουν τα αποτελέσματα της δικής μας εξωτερικής πολιτικής στις χώρες τους’.
• Tο φαινόμενο του θερμοκηπίου και η αειφόρος ανάπτυξη.
•  H βιο-τρομοκρατία και άλλες εξωτερικές απειλές προς την υγεία, όπως είναι το AIDS, η νόσος των τρελών αγελάδων, οι δηλητηριάσεις με κολοβακτηρίδια, οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις κλπ.
  

Το συμπλήρωμα αυτών των δημογραφικών αλλαγών είναι:

• H σχετική μείωση της σημασίας των ασθενειών της παιδικής ηλικίας.
• Η αύξηση της συχνότητας των προβλημάτων ψυχικής υγείας.
• Τα χρόνια προβλήματα υγείας που επηρεάζουν έναν πληθυσμό ηλικιωμένων, μεταξύ των οποίων η άνοια, που μπορεί να επηρεάσει μέχρι το ένα τέταρτο των ατόμων άνω των 85.

Αυτή η ατζέντα είναι διαφορετική απ΄ αυτήν που οι περισσότεροι από μας που είμαστε σε αυτή την αίθουσα, σίγουρα όσοι είμαστε πάνω από τα 40, γνωρίζαμε. Και η πρόκληση στις κυβερνήσεις είναι να δημιουργήσουν συστήματα δημόσιας υγείας και συστήματα υγείας και πρόνοιας, που μπορούν να ανταποκριθούν στις νέες προκλήσεις αξιοποιώντας περιορισμένους πόρου’.