Υποσχόμενη εξέταση για τη νόσο του Πάρκινσον

Η εξέταση μέρους του σιελογόνου αδένα ενός ανθρώπου μπορεί ενδεχομένως να αποτελέσει τρόπο διάγνωσης της νόσου Parkinson, σύμφωνα με νέα έρευνα της MayoClinic, που θα παρουσιαστεί τον Μάιο στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας.

Η νόσος Parkinson είναι δύσκολο να διαγνωστεί. Επί του παρόντος ο μόνος τρόπος είναι η πραγματοποίηση κλινικής εξέτασης για την ανάλυση των συμπτωμάτων. Για να επιτευχθεί σαφής απάντηση πραγματοποιείται αυτοψία στον εγκέφαλο μετά τον θάνατο του ασθενούς.

Ο ερευνητής Charles Adler, δήλωσε ότι φάνηκε προηγουμένως σε αυτοψίες ασθενών με τη νόσο ότι οι μη φυσιολογικές πρωτεΐνες που συνδέονται με αυτήν ανευρίσκονται σταθερά στους υπογνάθιους αδένες. Πρόκειται για την πρώτη έρευνα που δείχνει την αξία του ελέγχου ενός μέρους του σιελογόνου αδένα για τη διάγνωση της νόσου σε ζωντανό άνθρωπο.

Η διάγνωση σε ζωντανούς ασθενείς είναι μεγάλο βήμα μπροστά στην προσπάθεια καλύτερης κατανόησης και αντιμετώπισης ασθενών.

Στην έρευνα έλαβαν μέρος 15 άνθρωποι με μέση ηλικία τα 68 χρόνια που είχαν τη νόσο Parkinson για 12 χρόνια. Οι εθελοντές είχαν ανταποκριθεί καλά στα φάρμακα και δεν εμφάνιζαν θέματα με τους σιελογόνους αδένες.

Έγινε βιοψία σε 2 διαφορετικούς σιελογόνους αδένες, υπογλώσσιο και υπογνάθιο, και οι ιστοί που αφαιρέθηκαν αναλύθηκαν για εύρεση μη φυσιολογικής πρωτεΐνης Parkinson.

Οι ερευνητές υποδεικνύουν ότι ένα από τα πιο σημαντικά δυνητικά πλεονεκτήματα του τεστ θα μπορούσε να είναι η δημιουργία κλινικών δοκιμών μεγαλύτερης ακρίβειας.

Σε 9 από 11 ασθενείς που είχαν αρκετή ποσότητα ιστών για εξέταση ανευρέθη η μη φυσιολογική πρωτεΐνη Parkinson. Το ποσοστό θετικών αποτελεσμάτων στις βιοψίες του υπογλώσσιου αδένα φάνηκαν πολύ χαμηλότερες από αυτές του υπογνάθιου αδένα.

Ο Dr. Alder εξήγησε ότι η νέα έρευνα παρέχει τις πρώτες ενδείξεις για τη χρήση βιοψιών υπογνάθιου αδένα ως διαγνωστικό τεστ για ασθενείς με Parkinson. Το εύρημα μπορεί ενδεχομένως να αποκτήσει μεγάλη χρήση όταν χρειάζονται αποδείξεις για τη νόσο, ιδιαίτερα όταν σκέφτονται οι γιατροί την εκτέλεση επεμβατικών μεθόδων, όπως η εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση ή η γονιδιακή θεραπεία.

Πηγές:
Ξένος Τύπος.