Στρες και κατάθλιψη οδηγούν σε προβλήματα μνήμης

Οι άνθρωποι που βρίσκονται εύκολα κάτω από στρες, ή που νιώθουν κατάθλιψη, έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν προβλήματα μνήμης σε σχέση με όσους δεν στρεσάρονται τόσο εύκολα, σύμφωνα με Αμερικανούς ερευνητές.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως οι άνθρωποι που συνήθως νιώθουν αγχωμένοι ή έχουν καταθλιπτική διάθεση έχουν 40% περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν εξασθένηση της μνήμης τους, ένα μεταβατικό στάδιο μεταξύ της φυσιολογικής διαδικασίας γήρατος και της άνοιας.

Επιπλέον, αυτοί οι άνθρωποι, σύμφωνα με τον Robert Wilson, του Rush University Medical Center στο Σικάγο, εμφανίζουν αλλαγές στον εγκέφαλό τους σαν αυτές που σχετίζονται με τη νόσο του Alzheimer. Σε προηγούμενες έρευνες ο ερευνητής είχε ανακαλύψει ότι οι άνθρωποι που είναι ευάλωτοι στο στρες έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν τη νόσο του Alzheimer σε σχέση με πιο ‘χαλαρούς’ ανθρώπους.

Όπως δηλώνει, τώρα είναι φανερό πως το χρόνιο στρες συνδέεται με την πρώτη κλινική ένδειξη της νόσου του Alzheimer.

Οι άνθρωποι με ελαφρά νοητική εξασθένηση έχουν κάποιου βαθμού δυσκολία στο να θυμούνται γεγονότα, αλλά δεν έχουν σημαντική ανικανότητα. Δεν εμφανίζουν Alzheimer όλοι οι άνθρωποι με ελαφρά νοητική εξασθένηση αλλά ποσοστό 10% έως 15%.

Ο Wilson και οι συνεργάτες του ανέλυσαν στοιχεία δυο μεγάλων ερευνών, τα οποία αφορούσαν 1.256 ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που δεν είχαν προβλήματα εξασθένησης της μνήμης στην αρχή της έρευνας.

Μετά από 12 χρόνια, 482 άνθρωποι εμφάνισαν ελαφρά νοητική εξασθένηση. Οι συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν σχετικά με το αν είχαν τάση για κατάθλιψη και ανησυχία. Όπως δήλωσε ο ερευνητής όλοι εμφανίζουμε πότε- πότε συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης.

Ωστόσο η έρευνα εστίασε σε αυτούς που εμφάνιζαν σε μεγαλύτερο βαθμό την τάση για κατάθλιψη. Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό ‘Neurology’.

Η τελευταία έρευνα υποδεικνύει ότι το χρόνιο στρες μπορεί να επηρεάσει αρνητικά περιοχές του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για την ανταπόκριση στο στρες, περιοχές που συνδέονται επίσης με τη μνήμη.

Ο μεγαλύτερος αντίκτυπος στη δημόσια υγεία θα εξαρτηθεί από την έρευνα και την κατανόηση των νευροβιολογικών μηχανισμών , εξηγεί ο Wilson. Αυτό δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο, αλλά η έρευνα μπορεί να οδηγήσει σε έγκαιρη θεραπευτική αγωγή, όπως χορήγηση φαρμάκων για κατάθλιψη ή σωματική άσκηση κατά του στρες.

Καταλήγοντας, θεωρεί πως η έρευνα θα μπορούσε να ανοίξει νέους δρόμους στην εφαρμογή στρατηγικών που θα μπορούσαν να καθυστερήσουν τα συμπτώματα της νόσου του Alzheimer.

Πηγές:
‘Neurology’