Θύματα κακοποίησης το 15% των μαθητών του Δημοτικού

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΥ

Στοιχεία σοκ για την παιδική κακοποίηση στην Ελλάδα παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο επιστημονικής εκδήλωσης. Την ημερίδα διοργάνωσε ο Δήμος Αμαρουσίου, σε συνεργασία με το περιοδικό ‘Το παιδί μου και εγώ’, με θέμα την παιδική κακοποίηση ‘Αναγνωρίστε τα πρώτα σημάδια’.

Οι επιστήμονες που συμμετείχαν στην ημερίδα παρουσίασαν για πρώτη φορά τα στοιχεία μεγάλης πανελλαδικής έρευνας στα δημοτικά σχολεία της χώρας. Από αυτή, προέκυψε ότι το 15% των παιδιών είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά και σωματικά.

Ο δήμαρχος Αμαρουσίου και πρόεδρος του Διαδημοτικού Δικτύου Δομών Υγείας κ. Γιώργος Πατούλης σχολίασε ότι ‘…η σεξουαλική κακοποίηση, ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα εις βάρος όχι μόνο του ανθρώπινου σώματος αλλά κυρίως, της ανθρώπινης ψυχής και αξιοπρέπειας και στρέφεται σχεδόν αποκλειστικά κατά της γυναίκας και κατά ανηλίκων παιδιών…’.

Ο κ. Πατούλης συμπλήρωσε ότι οι αιτίες που παράγουν τέτοιες συμπεριφορές είναι πολλές και ποικίλες. Το κοινωνικό υπόβαθρο, η κουλτούρα, η αγωγή και παιδεία, η ψυχοδομή, είναι βασικές παράμετροι στη διαμόρφωση προσωπικοτήτων που παράγουν σεξουαλική βία.

Η σεξουαλική κακοποίηση – είπε – είναι ένας εχθρός που μπορεί να υπάρχει μέσα στο οικείο περιβάλλον των παιδιών μας, ένας εχθρός ‘εντός των τειχών’, για τον οποίο ο κάθε γονιός πρέπει να είναι ενημερωμένος ώστε να αναγνωρίσει εγκαίρως τα σημάδια του κινδύνου και να παρέμβει.

Στο θέμα αναφέρθηκαν η επίκουρη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, ψυχολόγος – κοινωνιολόγος κ. Χριστίνα Αντωνοπούλου, ο πρόεδρος της Εταιρίας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας δρ. Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης και ο Πρόεδρος του Συλλόγου ‘Το Χαμόγελο του Παιδιού’ Κώστας Γιαννόπουλος.

Η κ. Αντωνοπούλου αναφέρθηκε στα στοιχεία μεγάλης έρευνας που έγινε σε 2.500 παιδιά στα Δημοτικά σχολεία όλης της χώρας.

‘Τα στοιχεία που προέκυψαν ήταν ιδιαιτέρως ανησυχητικά. Το 15% των μαθητών ηλικίας 8 έως 12 ετών είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο θύτης ήταν κάποιο από τα άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντος του παιδιού’, τόνισε η καθηγήτρια και διευκρίνισε ότι το προφίλ της οικογένειας υψηλού κινδύνου είναι το εξής: Μονογονεϊκή οικογένεια, φτωχές σχέσεις του γονιού με το παιδί, αυστηρό περιβάλλον, απουσία μητέρας ή παρουσία πατριού, κατάχρηση αλκοόλ από μέλος της οικογένειας και ιστορικό σεξουαλικής ή σωματικής κακοποίησης σ έναν από τους δύο γονείς.

Σχετικά με τα σημάδια του κινδύνου που μαρτυρούν ότι είναι πιθανόν το παιδί να έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά η κ. Αντωνοπούλου ανέφερε τα εξής: Ανεξήγητες κακώσεις ή εγκαύματα, φόβος του παιδιού να πάει στο γιατρό, τάση φυγής, αυτοκαταστροφικότητα ή μειωμένη κοινωνικότητα, υπαινιγμοί για μυστικά ή αόριστες συζητήσεις για κάποιο φίλο που έχει προβλήματα, ανάρμοστη για την ηλικία του σεξουαλική συμπεριφορά, ξαφνικός φόβος να συναντήσει κάποιο άτομο από το περιβάλλον του και σημάδια παλινδρόμησης ή νεύρωσης.