Ελκώδης κολίτιδα: η χειρουργική επέμβαση μπορεί να μειώσει τη θνησιμότητα

Σε μια μελέτη στις ΗΠΑ στο Annals of Internal Medicine η θνησιμότητα σε ασθενείς άνω των 50 ετών μετά από εκλεκτική κολεκτομή αποδείχθηκε σημαντικά χαμηλότερη από την φαρμακευτική περίθαλψη.

Η ελκώδης κολίτιδα δεν μπορεί να θεραπευτεί με φάρμακα. Η πορεία της νόσου μπορεί επίσης να είναι απρόβλεπτη. Εάν η κατάσταση εξελίσσεται, η κολεκτομή μπορεί να μην φέρει τα αντίστοιχα θετικά αποτελέσματα. Αυτό πρέπει να γίνει προτού υπάρξει σοβαρή αιμορραγία ή ακόμη και διάτρηση του εντέρου. Γιατί η επείγουσα και εσπευσμένη επέμβαση συνδέεται με αυξημένη θνησιμότητα στην ελκώδη κολίτιδα.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις προοπτικές προκύπτει για πολλούς ασθενείς το ζήτημα της πρόωρης επιλεκτικής χειρουργικής επέμβασης. Ο γαστρεντερολόγος Meenakshi Bewtra του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια στη Φιλαδέλφεια, σύγκρινε τις πιθανότητες επιβίωσης των ασθενών με βάση τα λογιστικά στοιχεία από το Medicaid και Medicare, οι οποίοι είχαν επιλέξει είτε χειρουργική επέμβαση είτε φαρμακευτική αγωγή.

Η ανάλυση συμπεριέλαβε 8.217 ασθενείς με ενεργό νόσο. Κριτήριο ήταν η νοσηλεία εξαιτίας ελκώδης κολίτιδας, η επανειλημμένη συνταγογράφηση στεροειδών εντός των τελευταίων 90 ημερών όπως και η λήψη ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων: 830 ασθενείς είχαν επιλέξει την χειρουργική επέμβαση και 7.541 υποβλήθηκαν σε φαρμακευτική θεραπεία.

Τα αποτελέσματα έδειξαν συνολικά χαμηλά ποσοστά θνησιμότητας. Ο γαστρεντερολόγος δίνει 34 στα 1000 άτομα μετά την επέμβαση και 54 στα 1000 άτομα μετά από φαρμακευτική αγωγή. Ωστόσο, η διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων ήταν σημαντική. Ο Dr. Bewtra υπολογίζει την προσαρμοσμένη αναλογία κινδύνου σε 0,67, με 95 τοις εκατό διάστημα εμπιστοσύνης 0,52 - 0,87.

Περαιτέρω ανάλυση έδειξε ότι οι διαφορές στην ηλικιακή ομάδα άνω των 50 ετών περιορίστηκαν σε περιπτώσεις με προχωρημένη ελκώδη κολίτιδα. Εδώ, η προσαρμοσμένη αναλογία κινδύνου ήταν 0,60 (0,45 - 0,79). Αυτό σημαίνει ότι η θνησιμότητα των ασθενών που υποβάλλονται σε ολική κολεκτομή είναι μικρότερη κατά 40 τοις εκατό συγκριτικά με αυτούς που λαμβάνουν συνεχή φαρμακευτική αγωγή.

Πηγές:
'Annals of Internal Medicine'