Νεφροβλάστωμα: Η χημειοθεραπεία χωρίς δοξορουβικίνη αποφεύγει την καρδιοτοξικότητα

Ο όγκος του Wilms είναι σπάνιος. Στη Γερμανία νοσούν περίπου 100 παιδιά το χρόνο. Η κλασική θεραπεία βασίζεται στην αφαίρεση του νεφρού (νεφρεκτομή) και την χημειοθεραπεία. Στο στάδιο ΙΙΙ, τα παιδιά μπορούν να υποβληθούν περαιτέρω σε ακτινοθεραπεία. Τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά.

Οι πιθανότητες θεραπείας φτάνουν το 90 τοις εκατό. Αλλά η χρήση της ανθρακυκλίνης δοξορουβικίνης (Adriamycin) συχνά οδηγεί σε βλάβη στον καρδιακό μυ. Κατά συνέπεια, η Διεθνής Εταιρεία Παιδιατρικής Ογκολογίας (SIOP) εξέτασε σε μια μελέτη κατά πόσον είναι δυνατή η αποφυγή της δοξορουβικίνης. Τουλάχιστον 583 παιδιά ηλικίας 6 μηνών έως 18 ετών με όγκο Wilms στο στάδιο ΙΙ-ΙΙΙ (με ιστολογικά ενδιάμεσο κίνδυνο ) έλαβαν κατά τις τέσσερις εβδομάδες πριν από τη νεφρεκτομή χημειοθεραπεία με βινκριστίνη και ακτινομυκίνη D. Μετά την επέμβαση, η χημειοθεραπεία συνεχίστηκε.

Μόνο τα μισά από τα παιδιά, έλαβαν τον συνδυασμό με doxorubicin. Το καταληκτικό σημείο ήταν η επιβίωση μετά δύο χρόνια χωρίς υποτροπές. Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Norbert Graf του Πανεπιστημίου Homburg / Saar λέει ότι η μελέτη πέτυχε το στόχο της. Η επιβίωση χωρίς επιπλοκές για 2 χρόνια χωρίς δοξορουβικίνη έφτασε το 88,2 τοις εκατό, ποσοστό ελαφρώς χαμηλότερο σε σχέση με την βασική θεραπεία θεραπεία με δοξορουβικίνη, όπου 92,6 τοις εκατό των ασθενών μετά από δύο χρόνια ζούσαν κανονικά και δεν παρουσίασαν υποτροπή.

Πηγές:
Πανεπιστήμιο Homburg