Νέα στοιχεία για τον οικογενειακό κίνδυνο κατάθλιψης

Με βάση έρευνα τριάντα ετών σε 3 γενεές ανθρώπων με κατάθλιψη, μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Psychiatry Research: Neuroimaging παρέχει καλύτερη κατανόηση του οικογενειακού κινδύνου για κατάθλιψη και το ρόλο που θα μπορούσε να παίζει η νευροπλαστικότητα στην αύξηση του κινδύνου εκδήλωσης της νόσου.

Η έρευνα του Children's Hospital Los Angeles και του Columbia University, δείχνει σχέση μεταξύ συγκεκριμένης ποικιλομορφίας για τη σεροτονίνη, που βρίσκεται σε υψηλότερη συχνότητα σε όσους έχουν κίνδυνο κατάθλιψης λόγω οικογενειακού ιστορικού και σε όσους εμφανίζουν στη συνέχεια μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο.

Προηγούμενη έρευνα του Bradley S. Peterson, του Children's Hospital Los Angeles, έδειξε ότι άνθρωποι με οικογενειακό κίνδυνο κατάθλιψης-είτε έχουν εμφανίσει συμπτώματα κατάθλιψης στο παρελθόν είτε όχι- έχουν τάση λέπτυνσης ορισμένων περιοχών του φλοιού. Επιπλέον εγκεφαλική απώλεια συμβαίνει σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου σε όσους δείχνουν συμπτώματα κατάθλιψης.
Αρκετά γονίδια έχουν συνδεθεί με την κατάθλιψη- ιδιαίτερα όσα αλλάζουν τη σηματοδότηση σεροτονίνης.

Μια γενετική ποικιλομορφία που βρίσκεται στην περιοχή προαγωγού του μεταφορέα σεροτονίνης φάνηκε να επηρεάζει τη συγκεκριμένη εγκεφαλική απώλεια.

Η έρευνα ανακάλυψε ότι μεταξύ όσων είχαν χαμηλό κίνδυνο κατάθλιψης, η γονιδιακή ποικιλομορφία "S" (short) συνδεόταν με πιο λεπτό φλοιό σε σχέση με όσους είχαν τη γονιδιακή ποικιλομορφία "L" (long).

Ωστόσο, σε ανθρώπους με υψηλό κίνδυνο κατάθλιψης λόγω οικογενειακού ιστορικού, η σχέση ήταν ανεστραμμένη και περισσότερη λέπτυνση του φλοιού βρισκόταν σε όσους είχαν τη γονιδιακή ποικιλομορφία"L".

Επιπλέον, όσοι είχαν τη γονιδιακή ποικιλομορφία "S" αντιμετώπιζαν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης σε σχέση με όσους είχαν την ποικιλομορφία "L" όταν εκτίθεντο στο ίδιο είδος και ποσότητα παραγόντων στρες.
Ο ερευνητής Ravi Bansal, δήλωσε ότι τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι η πλαστικότητα του εγκεφάλου επίσης παίζει ρόλο στην κατάθλιψη.

Μια υπόθεση είναι ότι όσοι έχουν τη γενετική ποικιλομορφία "L" μπορεί ενδεχομένως να προσαρμόζονται καλύτερα στο περιβάλλον τους. Όσοι έχουν την ποικιλομορφία "S" φαίνεται πως έχουν χαμηλότερη εγκεφαλική πλαστικότητα και ίσως λιγότερους παράγοντες αναπλήρωσης στον εγκέφαλο που τους επιτρέπει να προσαρμόζονται σε δύσκολες συνθήκες.

Η έρευνα εξέτασε μαγνητικές τομογραφίες 120 ανθρώπων, με υψηλό και χαμηλό οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης καθώς και γενοτυπικά στοιχεία.

Πηγές:
Psychiatry Research: Neuroimaging.