Η κατάθλιψη αδυνατίζει τα οστά των γυναικών

Η κατάθλιψη μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για εμφάνιση οστεοπόρωσης στις γυναίκες πριν την εμμηνόπαυση, σύμφωνα με νέα έρευνα. Η αμερικανική έρευνα αποκάλυψε ότι ποσοστό 17% των γυναικών με κατάθλιψη αλλά 25% αυτών που δεν είχαν κατάθλιψη, είχαν πιο λεπτά οστά σε μέρος του ισχίου.

Στην έρευνα φάνηκε ότι οι γυναίκες εμφάνιζαν το ανοσοποιητικό τους σύστημα να υπερλειτουργεί, παράγοντας τόσα χημικά που ενίσχυαν την φλεγμονή, όπως τη φλεγμονή που προκαλεί την οστική απώλεια. Ένα από αυτά τα χημικά,η πρωτεΐνη IL-6, είναι γνωστό ότι ενισχύει την οστική απώλεια.

Οι ερευνητές, του Εθνικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας, ανακάλυψαν ότι τα οστά στο ισχίο ήταν ιδιαίτερα ευάλωτα στο να αδυνατίσουν στις γυναίκες με κατάθλιψη πριν την εμμηνόπαυση.

Όπως σημειώνει ο Dr. Richard Nacamura, η οστεοπόρωση είναι σιωπηλή νόσος. Συχνά το πρώτο σύμπτωμα που βλέπει ο γιατρός είναι το κάταγμα στο οστό του ασθενούς.

Τώρα γνωρίζουμε, υπογραμμίζει ο ειδικός, ότι η κατάθλιψη αποτελεί ‘κόκκινο πανί’ καθώς οι γυναίκες με κατάθλιψη έχουν περισσότερες πιθανότητες από άλλες γυναίκες να πλησιάσουν την εμμηνόπαυση ήδη έχοντας μεγαλύτερο κίνδυνο για κατάγματα.

Η έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό ‘Archives of Internal Medicine’ συνέκρινε 89 γυναίκες με κατάθλιψη με 44 που δεν έπασχαν από κατάθλιψη, ηλικίας 21 έως 45 ετών. Στη μέση, το οστό ήταν λεπτότερο σε ποσοστό 20% των γυναικών με κατάθλιψη αλλά μόνο στο 9% γυναικών χωρίς κατάθλιψη.

Η οστεοπόρωση επηρεάζει τις μισές γυναίκες και έναν στους πέντε άντρες μετά την ηλικία των 50.

Υπολογίζεται ότι στη Βρετανία προκαλεί 60.000 κατάγματα του ισχίου κάθε χρόνο.

Άλλοι παράγοντες κινδύνου για την οστεοπόρωση όπως το ασβέστιο και η πρόσληψη αλκοόλ καθώς και τα αντισυλληπτικά ήταν παρόμοια στις δυο ομάδες.

Οι γυναίκες με κατάθλιψη έπαιρναν αντικαταθλιπτκά φάρμακα τα οποία έχουν συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων.

Ωστόσο, η νέα έρευνα δεν αποκάλυψε σχέση μεταξύ των φαρμάκων και της λέπτυνσης των οστών.

Το επίπεδο της οστικής απώλειας ήταν τουλάχιστον τόσο υψηλό όσο αυτό που σχετίζεται με γνωστούς παράγοντες κινδύνου, όπως το κάπνισμα, η φτωχή δίαιτα και η έλλειψη άσκησης.

Πηγές:
‘Archives of Internal Medicine’