Παγκοσμίως είναι εκτεθειμένοι σε ακτινοβολία κατά την διάρκεια των ιατρικών δραστηριοτήτων τους, περίπου 2,3 εκ άνθρωποι.
Οι κίνδυνοι, στους οποίους ανήκει στην πρώτη γραμμή αυξημένο ποσοστό καρκίνων, είναι γνωστοί εδώ και καιρό και τουλάχιστον στις ανεπτυγμένες χώρες υπάρχουν κανονισμοί για την προστασία από την ακτινοβολία. Αν αυτοί οι κανονισμοί προφυλάσσουν το προσωπικό από τις ασθένειες διερευνούν μεγάλες επιδημιολογικές μελέτες.
Η Amy Berrington de González και οι συνεργάτες της από το διεθνές Ινστιτούτο Καρκίνου στο Maryland αξιολόγησαν τα δεδομένα από 43.763 ακτινολόγους που είχαν ξεκινήσει την κλινική δραστηριότητά τους από το 1916 μέχρι το 2006. Ως συγκριτική ομάδα επέλεξαν οι επιδημιολόγοι 64.990 ψυχιάτρους, που ως επαγγελματική ομάδα είχαν την μικρότερη έκθεση στην ακτινοβολία. Οι ερευνητές αξιολόγησαν την αιτία θανάτου των γιατρών από το 1979, επιλέγοντας τις αιτίες θανάτου πριν από το 85ο έτος, μιας και οι αιτίες θανάτου σε μεγαλύτερη ηλικία είναι λιγότερο αξιόπιστες.
Συνολικά, ο κίνδυνος θανάτου στους ακτινολόγους αποδείχθηκε ότι δεν ήταν μεγαλύτερος από τους ψυχίατρους. Η πιο σημαντική πληροφορία ήταν μάλιστα ότι ο κίνδυνος θανάτου από καρκίνο δεν ήταν υψηλότερος. Αυτό αφορά πάντως μόνο τους ακτινολόγους που καταγράφηκαν μετά το 1940. Οι πιο παλιοί ακτινολόγοι που είχαν εργαστεί σε εποχές όπου οι ακτινοβολίες γίνονταν χωρίς ουσιαστική προστασία, πέθαιναν συχνότερα από καρκίνο.
Πηγές:
'Radiology'
{{dname}} - {{date}}
{{body}}
Απάντηση Spam
{{#subcomments}} {{/subcomments}}