Το λευκό κρασί αυξάνει τον κίνδυνο για μελάνωμα

Ένα μικρό ποτήρι λευκό κρασί την ημέρα θα μπορούσε να αυξάνει τον κίνδυνο μελανώματος κατά 13%, υποδεικνύει νέα έρευνα.

Η κατανάλωση αλκοόλ συνδέεται με υψηλότερα ποσοστά μελανώματος και το λευκό κρασί φέρει το μεγαλύτερο κίνδυνο, σύμφωνα με την έρευνα.

Όσοι κατανάλωναν 1,5 ποτήρι κρασί την ημέρα είχαν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης μελανώματος στον κορμό- μέχρι 73% σε σύγκριση με όσους δεν έπιναν.

Τα νέα ευρήματα υποδεικνύουν ότι το λευκό κρασί θα μπορούσε να οδηγήσει σε καρκινικές βλάβες, σε περιοχές του σώματος που είναι λιγότερο εκτεθειμένες στον ήλιο.

Η ερευνήτρια, καθηγήτρια Eunyoung Cho, του Brown University, δήλωσε έκπληκτη που το λευκό κρασί ήταν το μόνο ποτό που συνδεόταν ανεξάρτητα, με αυξημένο κίνδυνο μελανώματος.

Η αιτία της σχέσης είναι άγνωστη. Ωστόσο, έρευνες έχουν δείξει ότι ορισμένα κρασιά έχουν κάπως υψηλότερα επίπεδα προϋπάρχουσας ακεταλδεΰδης σε σχέση με τη μπύρα ή άλλα ποτά.

Οι ερευνητές σημειώνουν ότι η κλινική και βιολογική σημασία των ευρημάτων μένει να αποσαφηνιστεί, αλλά για ανθρώπους με άλλους ισχυρούς παράγοντες κινδύνου για μελάνωμα, οι συμβουλές σχετικά με την κατανάλωση αλκοόλ μπορεί ενδεχομένως να είναι κατάλληλη στρατηγική μείωσης του κινδύνου για μελάνωμα και άλλα είδη καρκίνου.

Οι ερευνητές ανέλυσαν την κατανάλωση αλκοόλ σε 210.250 συμμετέχοντες, σε 3 μεγάλες έρευνες, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν για 18 χρόνια.

Κάθε ποτήρι λευκό κρασί την ημέρα συνδεόταν με 13% υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.

Άλλα είδη οινοπνεύματος δεν επηρέαζαν σημαντικά τον κίνδυνο.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η σχέση μεταξύ αλκοόλ και μελανώματος ήταν ισχυρότερη για μέρη του σώματος που συνήθως βλέπει λιγότερο ο ήλιος.

Σε σύγκριση με μη πότες, όσοι κατανάλωναν 20 γραμμάρια αλκοόλ την ημέρα είχαν 73% περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με μελάνωμα στον κορμό αλλά ποσοστό 2% περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με μελάνωμα στο κεφάλι, στο λαιμό ή στα άκρα.

Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention, θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για νέες στρατηγικές μείωσης του κινδύνου σε όσους έχουν οικογενειακό ιστορικό της νόσου.

Πηγές:
Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention.