Η παχυσαρκία επιδεινώνει την πολλαπλή σκλήρυνση

Η παχυσαρκία είναι παράγοντας επιδείνωσης της υποτροπιάζουσας/ διαλείπουσας πολλαπλής σκλήρυνσης.

Πρόσφατη έρευνα επιβεβαιώνει ότι ο μεταβολισμός των λιπιδίων μπορεί να έχει ρόλο στον καθορισμό της έντασης της πολλαπλής σκλήρυνσης.

Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Multiple Sclerosis Journal, έγινε σε 140 ασθενείς και έδειξε ότι όταν έγινε η διάγνωση, ασθενείς είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο για υψηλότερο σκορ  EDSS (Expanded Disability Status Scale)- το εργαλείο που χρησιμοποιείται συνήθως για την αξιολόγηση της βαρύτητας της νόσου.

Ερευνητές του Neuromed, εξέτασαν επίσης από βιοχημική πλευρά τη σχέση μεταξύ πολλαπλής σκλήρυνσης και υπερβάλλοντας σωματικού βάρος, αναλύοντας τα επίπεδα φλεγμονής στο ΚΝΣ και τις συγκεντρώσεις λιπιδίων στο αίμα.

Η πολλαπλή σκλήρυνση είναι φλεγμονώδης διαδικασία και οι ερευνητές εστίασαν την έρευνά τους σε ορισμένα μόρια που εμπλέκονται στη φλεγμονή.

Ανάλυση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού έδειξε σε παχύσαρκους ασθενείς υψηλότερα επίπεδα ιντερλευκίνης 6 και λεπτίνης-δυο μόρια που προάγουν τη φλεγμονώδη διαδικασία.

Αντίθετα η ιντερλευκίνη 13 (IL-13), με αντιφλεγμονώδη δράση, μειώθηκε.

Όσον αφορά το λιπιδαιμικό προφίλ, υψηλότερα επίπεδα τριγλυκεριδίων και υψηλότερο ποσοστό ολικής/ HDL χοληστερόλης έχουν συνδεθεί με υψηλότερα επίπεδα IL-6.

Ο Mario Stampanoni Bassi, δήλωσε ότι η νέα έρευνα επιβεβαιώνει ότι η παχυσαρκία συνδέεται με μεγαλύτερη ένταση των συμπτωμάτων στην υποτροπιάζουσα/διαλείπουσα  μορφή της νόσου.

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το υπερβάλλον βάρος ή αλλοιωμένο λιπιδαιμικό προφίλ συνδέεται με αυξημένη κεντρική φλεγμονή που προκαλεί χειρότερη κλινική έκφραση της νόσου.

Ο Diego Centonze, του Tor Vergata University και του Neuromed, δήλωσε ότι είναι σημαντικό να καθορίσουμε ακριβώς τη σχέση μεταξύ παχυσαρκίας, λιπιδίων και πολλαπλής σκλήρυνσης.

Το σωματικό βάρος και η δυσλιπιδαιμία εμπλέκονται σε διάφορες χρόνιες φλεγμονώδεις νόσους αλλά είναι επίσης και παράγοντες που εξαρτώνται αυστηρά από τον τρόπο ζωής.

Συγκεκριμένες  στρατηγικές, όπως διατροφή ή αυξημένη σωματική δραστηριότητα μπορεί ενδεχομένως να ανοίξουν το δρόμο στην πιθανότητα βελτίωσης της κατάστασης σε ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση- ερχόμενοι σε αντίθεση με την αύξηση της αναπηρίας στο μέλλον.

Πηγές:
Multiple Sclerosis Journal,