Γιατί ορισμένα παιδιά θυματοποιούνται από νωρίς

Σύμφωνα με νέα αμερικανική έρευνα, μέχρι ένα στα δέκα παιδιά πέφτουν θύματα ‘κακοποίησης’ και θυματοποίησης από άλλα παιδιά, αρχίζοντας από την εποχή ακόμα που είναι αρκετά μεγάλα για να αρχίσουν να κοινωνικοποιούνται.

Η έρευνα, που δημοσιεύεται στο περιοδικό ‘Archives of General Psychiatry’, ανακάλυψε ότι τα επιθετικά παιδιά και αυτά που προέρχονται από οικογένειες χαμηλού εισοδήματος ή που εκτίθενται σε σκληρή ανατροφή από τους γονείς έχουν περισσότερες πιθανότητες να υπόκεινται σε διαρκή θυματοποίηση.

Οι συνέπειες της υψηλής και χρόνιας θυματοποίησης περιλαμβάνουν την κατάθλιψη, τη μοναξιά, χαμηλή αυτοεκτίμηση, προβλήματα υγείας, κοινωνική απομόνωση, χρήση αλκοόλ ή ουσιών, απουσίες από το σχολείο και αποφυγή, χαμηλή σχολική απόδοση, αυτοτραυματισμούς και αυτοκτονικό ιδεασμό, αναφέρουν οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα.

Η κακοποίηση από συνομήλικους στο σχολείο μπορεί να λάβει τη μορφή σωματικής επίθεσης, σκληρών λόγων και επιθετικότητας.

Οι ερευνητές μελέτησαν 1.970 παιδιά που γεννήθηκαν στο Μόντρεαλ μεταξύ Οκτωβρίου 1997 και Ιουλίου 1998. Παρακολουθήθηκαν για περισσότερο από 7 χρόνια, κατά τα οποία οι ερευνητές έλαβαν πληροφορίες από τις μητέρες για κακοποίηση, επιθετικότητα, οικογενειακές δυσκολίες και υπερκινητικότητα.

Στην τελική αξιολόγηση, στην ηλικία των 7 ετών, τα παιδιά και οι καθηγητές τους έδωσαν πληροφορίες σχετικά με θυματοποίηση από συμμαθητές.

Στην έρευνα φάνηκε ότι παιδιά που ήταν επιθετικά στην ηλικία των 17 μηνών είχαν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν θύματα στο νηπιαγωγείο σε σχέση με τους λιγότερο επιθετικούς φίλους τους. Παιδιά εκτεθειμένα σε σκληρό γονεϊκό στυλ είχαν περισσότερες πιθανότητες να αποτελούν χρόνια θύματα καθώς και αυτοί που προέρχονταν από πιό φτωχές οικογένειες.

Τα αποτελέσματα αυτά υποδεικνύουν ότι η αρχική προληπτική παρέμβαση θα πρέπει να στοχεύει στον κίνδυνο που υπάρχει σε επίπεδο παιδιού και γονέα και να εστιάζει σε εναλλακτικές, από σκληρές και επιθετικές, αλληλεπιδράσεις.

Πηγές:
‘Archives of General Psychiatry’