Παροπλισμένοι μετά το έμφραγμα;

Η ανησυχία και η ανασφάλεια κάθε ανθρώπου ύστερα από ένα έμφραγμα είναι έκδηλη. Ο φόβος ενός νέου εμφράγματος είναι προφανής και τα ερωτήματα πολλά. Όμως βασικό ερώτημα παραμένει ο τρόπος ζωής μετά το έμφραγμα. Άραγε είναι προτιμότερη η συνταξιοδότηση;

Εκ πρώτης όψεως το ερώτημα είναι λογικό και η αναμενόμενη απάντηση είναι θετική. Όμως το όλο θέμα δεν είναι καθόλου απλό.

Σπάνια ο άρρωστος μετά το έμφραγμα είναι αναγκασμένος να αλλάξει τρόπο ζωής και να συνταξιοδοτηθεί. Αυτό εξαρτάται από το μέγεθος του εμφράγματος, τις επιπλοκές του και γενικότερα την κατάσταση στην οποία βρίσκεται συνολικά η καρδιά του.

Εάν δεν υπάρχουν π.χ. επικίνδυνες αρρυθμίες για τη ζωή του και η καρδιά του έχει ικανοποιητική ή φυσιολογική απόδοση, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να αλλάξει τον τρόπο ζωής του.

Είναι αυτονόητο ότι η εκτίμηση της καταστάσεως που βρίσκεται η καρδιά ενός αρρώστου με έμφραγμα γίνεται ύστερα από ενδελεχείς καρδιολογικές εξετάσεις. Το ηχοκαρδιογράφημα, η μελέτη των αρρυθμιών με Holter, η δοκιμασία κοπώσεως, το σπινθηρογράφημα του μυοκαρδίου καθώς και η στεφανιογραφία θεωρούνται βασικές εξετάσεις για την αξιολόγηση της καταστάσεως της καρδιάς του ασθενή.

Σήμερα είναι από όλους τους επιστήμονες αποδεκτό ότι η απραξία και η ακινησία είναι καταστροφική τόσο από ψυχολογικής πλευράς όσο και από πλευράς εξέλιξης κάθε καρδιοπάθειας.

Για να αναγκασθεί ο ασθενής να αλλάξει εργασία θα πρέπει να έχει ενοχλήσεις (συμπτώματα) όπως δύσπνοια ή πόνο στο στήθος ή αρρυθμίες και η εργασία του να είναι βαριά.

Σωστό είναι κάθε καρδιοπαθής να εργάζεται κανονικά ιδιαίτερα τις πρωινές ώρες και να αναπαύεται υποχρεωτικά 1-2 ώρες το απόγευμα. Αυτή η απογευματινή ανάπαυση προσδίδει νέα δυναμική, έτσι ώστε εάν κάποιος είναι υποχρεωμένος να δουλεύει περισσότερες ώρες, να μπορεί να δουλεύει ακόμα και τα βράδια.

Είναι επίσης αποδεδειγμένο ότι η χαλάρωση και πολύ περισσότερο ο ύπνος αναζωογονούν και ενδυναμώνουν τον οργανισμό ακόμα και των υγιών ατόμων.

Αντίθετα, πρέπει να αποφεύγεται η υπερένταση και η υπερπροσπάθεια που συνοδεύεται με αγχωτικό stress. Όμως, παρά την αναμφισβήτητη ωφελιμότητα της ανάπαυσης, αυτή δεν θα πρέπει να γίνεται σε βάρος του βαδίσματος ή της άσκησης.

Το βάδισμα για μία ώρα την ημέρα πρέπει να εντάσσεται στις καθημερινές υποχρεώσεις του κάθε ανθρώπου και ιδιαίτερα του ασθενούς.

Η αποχή από την κοινωνική ζωή και γενικά τις δημιουργικές δραστηριότητες οδηγεί σε κατάθλιψη, που θεωρείται ένας ανεξάρτητος ουσιαστικός παράγοντας για την κακή εξέλιξη κάθε καρδιοπαθούς.

Τέλος, μέσα στο πλαίσιο της ψυχολογικής χαλάρωσης εντάσσεται και ο ήρεμος βαθύς νυκτερινός ύπνος, ο οποίος θέτει τις προϋποθέσεις για μία επόμενη καλή ημέρα από πλευράς άριστης ψυχοσωματικής κατάστασης του κάθε ανθρώπου.

Η συνταξιοδότηση χωρίς άλλη συγκεκριμένη απασχόληση ταυτίζεται με την αρνητική και λάθος συμπεριφορά του ατόμου. Η κοινωνική αποστρατεία ανοίγει το δρόμο για την κατάθλιψη, η οποία αποτελεί έναν από τους ισχυρούς ψυχολογικούς παράγοντες επιδείνωσης της αθηροσκλήρωσης και ιδιαίτερα της στεφανιαίας νόσου.

Συμπερασματικά, είναι λάθος και καταστροφικό να συνταξιοδοτείται κάποιος μετά το έμφραγμα. Σπάνια είναι αναγκαία και πάντα θα πρέπει να είναι πλήρως αιτιολογημένη από ιατρικής πλευράς η συνταξιοδότηση, αφού θα πρέπει πάντα να συνοδεύεται από πραγματική αδυναμία και αναπηρία του αρρώστου.