Μπορεί να αποφευχθεί ένα δεύτερο έμφραγμα;

Η εμπειρία ενός εμφράγματος είναι πράγματι συγκλονιστική για τον άρρωστο. Η σωματική και η ψυχική ταλαιπωρία είναι πρωτόγνωρη γι’ αυτόν, κυρίως όταν ποτέ δεν είχε πρόβλημα με την καρδιά του και κατά συνέπεια θεωρούσε τον εαυτό του απόλυτα υγιή.

Μόλις ο άρρωστος συνέλθει και περάσουν οι πρώτες εντυπώσεις, εναγώνια προσπαθεί να μάθει τι ακριβώς του συνέβη και κυρίως ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στη ζωή του από το έμφραγμα.

Πρώτα ρωτά τους γιατρούς που τον νοσηλεύουν και μετά τους συνασθενείς που νοσηλεύονται δίπλα του.

Άραγε είναι δυνατόν να ξαναπάθω μία νέα καρδιακή προσβολή και πώς μπορώ να την αποφύγω, διερωτάται. Η απάντηση είναι ξεκάθαρη.

Το να πάθει ένας άρρωστος ένα δεύτερο έμφραγμα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, κυρίως όμως εξαρτάται από τον ίδιο. Με τη βοήθεια του γιατρού του πρέπει να αναγνωρίσει τους παράγοντες κινδύνου που τον οδήγησαν στο πρώτο έμφραγμα και να τους αντιμετωπίσει ριζικά.

Άραγε να ήταν ένας μόνον ο παράγοντας που κυρίως οδήγησε στο πρώτο έμφραγμα ή να επρόκειτο για συνδυασμό παραγόντων; Να ήταν υπεύθυνο μόνο το κάπνισμα ή το κάπνισμα μαζί με την αυξημένη χοληστερίνη ή το αυξημένο σάκχαρο ή την αυξημένη πίεση ή την ανθυγιεινή διατροφή και την καθιστική ζωή; Eάν μάλιστα υπάρχει επιβαρυμένο οικογενειακό ιστορικό με εμφράγματα στους προγόνους και τους στενούς συγγενείς, εάν δηλαδή υπάρχουν παθολογικά γονίδια, τότε με την ελάχιστη περιβαλλοντολογική εκτροπή μπορεί να δημιουργηθούν προϋποθέσεις εμφράγματος.

 Άλλωστε, έχει αποδειχθεί ότι η στερεότητα και η σκληρότητα της κάψας που περιβάλλει την αθηροσκληρωτική πλάκα καθορίζεται γενετικά. Έτσι, εάν η κάψα εκ κατασκευής είναι παχιά, σκληρή και δεν σπάει εύκολα, η πιθανότητα ενός εμφράγματος ελαχιστοποιείται, ανεξάρτητα από τον αριθμό των στενώσεων (βουλωμάτων) που υπάρχουν σε μία στεφανιαία αρτηρία.

Άρα, το μυστικό του εμφράγματος βρίσκεται στην ποιότητα της κάψας που περιβάλλει την αθηροσκληρωτική πλάκα.

Το πόσο σημαντικά είναι τα μέτρα πρόληψης μετά το πρώτο έμφραγμα φαίνεται από τις μελέτες που υποστηρίζουν ότι όταν ο νεαρός καπνιστής διακόψει το κάπνισμα μετά το πρώτο έμφραγμα, η πιθανότητα να πάθει ένα νέο έμφραγμα περιορίζεται στο 1/3 συγκριτικά με αυτόν που συνεχίζει να καπνίζει μετά το πρώτο έμφραγμα.

Ένα πακέτο τσιγάρα τετραπλασιάζει την πιθανότητα ενός εμφράγματος του μυοκαρδίου συγκριτικά με τον μη καπνιστή, υποστηρίζουν σειρές μελετών εδώ και 30 χρόνια. Στα 100.000 άτομα του γενικού πληθυσμού, 100 περίπου θα πάθουν έμφραγμα εάν δεν καπνίζουν ούτε ένα τσιγάρο.

Αντίθετα, εάν καπνίζουν 1 πακέτο τσιγάρα, 400 άτομα στα 100.000 άτομα του γενικού πληθυσμού θα πάθουν έμφραγμα.

Με βάση λοιπόν όλα αυτά τα δεδομένα ο άρρωστος μετά το πρώτο έμφραγμα εάν καταπολεμήσει όλους τους προδιαθεσιακούς παράγοντες του εμφράγματος και σε συνεργασία με τον γιατρό του ακολουθήσει τη σωστή θεραπεία έχει μεγάλη πιθανότητα που πλησιάζει το 80% των περιπτώσεων να μην ξαναπάθει έμφραγμα.

Έτσι απερίσπαστος θα ξαναγυρίσει στη δουλειά του.