Θεραπευτική υποθερμία

Η θεραπευτική χρήση της ήπιας υποθερμίας για πρώτη φορά αναφέρεται το 450 π.Χ. από τον Ιπποκράτη.

Έκτοτε, το 1943 εφαρμόστηκε για πρώτη φορά σε ασθενή με κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Ως μέθοδος μας είναι γνωστή από τη χειρουργική των μεταμοσχεύσεων, όπου το μόσχευμα διατηρείται σε χαμηλές θερμοκρασίες διατηρώντας όλες τις λειτουργικές του ιδιότητες (πχ.

μεταμόσχευση νεφρών, καρδιάς, πνευμόνων κτλ.).

Η εύστοχη παρατήρηση ενός γιατρού σε χιονοδρομικό κέντρο της Αυστρίας, πως άτομα, κατόπιν χιονοστιβάδας διατήρησαν ένα ικανό κυκλοφορικό σύστημα και επομένως παρέμειναν εν ζωη, υπήρξε καθοριστική. Αυτή η παρατήρηση αποτέλεσε την αφετηρία για μια μεγάλη σειρά ερευνών, όπου και 'Ελληνες επιστήμονες, είχαν συνεισφορά.

Βάσει ερευνών, οι ευεργετικές εγκεφαλικές συνέπειες της ήπιας υποθερμίας μπορούν να βελτιώσουν την έκβαση των ασθενών με σοβαρή κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Διαπιστώθηκε ότι η υποθερμία μειώνει την εγκεφαλική κατανάλωση οξυγόνου κατά 45% περίπου και βελτιώνει τη σχέση παροχής και κατανάλωσης οξυγόνου στον εγκέφαλο και κατά συνέπεια μειώνει την εγκεφαλική ισχαιμία.

Επίσης, θεωρείται ότι είναι υπεύθυνη για τη μείωση της ενδοκράνιας υπέρτασης. Οι κλινικές μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί, έδειξαν ότι η υποθερμία μειώνει το ρυθμό του μεταβολισμού και βελτιώνει την ανοχή των ισχαιμικών επεισοδίων του εγκεφάλου και του μυοκαρδιου.

'Ετσι άτομα μετά από καρδιακή ανακοπή με ασυστολία (μηδενική γραμμή στο ηλεκτροκαρδιογράφημα -flat line ecg -), έχουν πολύ καλύτερη εγκεφαλική πρόγνωση, όταν οι προσπάθειες αναζωογόνησης στευθούν με επιτυχία.

Με άλλα λόγια η αποθεραπεία του ασθενούς επιτυγχάνεται με λιγότερα κινητικά προβλήματα, όπως επίσης και προβλήματα εγκεφαλικής λειτουργίας (μνήμη, διαφορική σκέψη, κριτική ικανότητα κτλ.).

Θεραπευτική υποθερμία επιτυγχάνει κανείς θέτοντας σε λειτουργία ένα σύστημα εξωσωματικής υποστήριξης του κυκλοφορικού, όπως το γνωρίζουν όλοι από τις μονάδες αιμοκάθαρσης, απλά στην περίπτωση αυτή ανακυκλώνεται κρύος φυσιολογικός ορός ( 4*C).

'Αλλος τρόπος είναι η εφαρμογή κρύου αέρα από τη μύτη, διαφορετικά η εφαρμογή ψύξης με παγωμένες κουβέρτες - επιθέματα.

Στόχος είναι η σταδιακή μείωση της κεντρικής θερμοκρασίας του σώματος έως 32-33 C για 24–48 ώρες σε ασθενείς με σοβαρές τραυματικές εγκεφαλικές κακώσεις αλλά και καρδιακή ανακοπή. Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε με μεγάλη σιγουριά, οτι η χρήση της ήπιας υποθερμίας βοηθά τη νευρολογική αποκατάσταση των ασθενών (neurological outcome).

Η έρευνα και οι προσπάθειες και περαιτέρω βελτίωση συνεχίζονται σε ευρεία κλίμακα και σύντομα θα μπορούμε να περιγράψουμε ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες.