Σχεδόν 36 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από άνοια παγκοσμίως. Μέχρι το 2050 υπολογίζεται ο αριθμός αυτός να φτάσει τα 115 εκατομμύρια. Το 70% των κρουσμάτων αναμένεται κατά κύριο στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου οι υποδομές αλλά και το κόστος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης υπολείπονται σε σχέση με τις χώρες της Ευρώπης ή της Βορείου Αμερικής.
Η άνοια αποτελεί μια νόσο που επηρεάζει σταδιακά την ανθρώπινη μνήμη με αποτέλεσμα να καθιστά την καθημερινότητα των ασθενών ολοένα και πιο δύσκολη.
Ως παράγοντες της εμφάνισης άνοιας θεωρούνται, μεταξύ άλλων, ο διαβήτης, η υψηλή αρτηριακή πίεση, η παχυσαρκία, το κάπνισμα και η έλλειψη άσκησης. Καθοριστικός παράγοντας όμως είναι το γεγονός ότι όλα τα συστήματα του ανθρώπινου σώματος επηρεάζονται από τη σταδιακή διαδικασία της γήρανσης.
Η αντίστροφη μέτρηση πολλές φορές ξεκινά από πολύ νωρίς, καθώς από την ηλικία των 25 χρόνων, ο αριθμός των νευρώνων του εγκεφάλου αρχίζει να παρουσιάζει σταδιακή μείωση. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι μεγαλώνοντας αποκτούν άνοια. Πρέπει να σημειωθεί ότι η ίδια η άνοια παρουσιάζει διάφορες εκφάνσεις, από τη νόσο του Aλτσχάιμερ μέχρι την πιο κοινή μορφή, της αγγειακής άνοιας.
Σίγουρα, η νόσος Αλτσχάιμερ είναι η συνηθέστερη μορφή άνοιας. Τα συμπτώματά της εμφανίζονται νωρίς και είναι δύσκολο να ανασταλούν. Δραστικά φάρμακα προς το παρόν δεν υπάρχουν όμως έρευνες υπόσχονται πολλά.
Η νόσος Αλτσχάιμερ καταστρέφει τη μνήμη των ασθενών, ιδιαίτερα δε τη λεγόμενη επεισοδιακή μνήμη. Έτσι, ο ασθενής δεν μπορεί να θυμηθεί εντελώς απλά και καθημερινά πράγματα: Πού πάρκαρα το αυτοκίνητό μου; Πότε έκανα τα ψώνια μου τελευταία φορά; Πότε παντρεύτηκα; Σε ποια πόλη ζω; Αρχικά, οι ασθενείς φαίνονται υγιείς. Η διαδικαστική μνήμη, η οποία είναι, μεταξύ άλλων, υπεύθυνη για την κίνηση και τον έλεγχο του σώματος, λειτουργεί κανονικά και παρουσιάζεται μειωμένη μόνο στα προχωρημένα στάδια της νόσου.
Η γεροντική άνοια τα τελευταία χρόνια έχει λάβει μια ευρύτερη κοινωνικοπολιτική διάσταση στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Το φαινόμενο της μαζικής αστικοποίησης ωθεί πολλούς να μετακινηθούν από τις αγροτικές περιοχές στα αστικά κέντρα, επιφέροντας αλλαγές στις οικογενειακές σχέσεις.
Κάτι αντίστοιχο είχε παρατηρηθεί και στις πλούσιες χώρες πριν από δεκαετίες, όταν το μοντέλο της παραδοσιακής οικογένειας άρχισε να διαρρηγνύεται. Πολλοί ηλικιωμένοι που έπασχαν από άνοια δεν είχαν πια τη δυνατότητα να διαγνώσουν άμεσα και να αντιμετωπίσουν την ασθένεια, με αποτέλεσμα να υπομένουν μόνοι μια δυσβάσταχτη καθημερινότητα ενώ η αποτελεσματική αντιμετώπισή της με φάρμακα είναι ακόμη μακρινή.
{{dname}} - {{date}}
{{body}}
Απάντηση Spam
{{#subcomments}} {{/subcomments}}