Θεραπευτική αντιμετώπιση της μέθης

Η αντιμετώπιση της οξείας μέθης στον κωματώδη ή ληθαργικό ασθενή γίνεται στο ΤΕΠ  και στη συνέχεια στη ΜΕΘ και περιλαμβάνει τα ακόλουθα:

Α. Αξιολόγηση αεραγωγού και αναπνοής. Μπορεί να απαιτηθεί διασωλήνωση γιά προστασία αεραγωγού από εισρόφηση. Μπορεί επίσης να απαιτηθεί μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. 
Β. Τα γενικά μέτρα που εφαρμόζονται σε κάθε κωματώδη ασθενή:
• θειαμίνη (100 mg iv) γιά πρόληψη ή θεραπεία Wernicke.

• Επί υπογλυκαιμίας, 50 gr δεξτρόζης (100 ml διάλυμα D / w 50%) . Άν γιά οποιοδήποτε λόγο δεν είναι εφικτός ο άμεσος έλεγχος της τιμής της γλυκόζης, πρέπει να χορηγείται χωρίς καθυστέρηση σακχαρούχο διάλυμα. Καθώς δεν είναι ακριβώς γνωστή η επίδραση των υψηλών επιπέδων αιθανόλης στην ακρίβεια των μετρήσεων σακχάρου με ταινίες και σακχαρόμετρο, ίσως είναι προτιμότερο να δίνεται κατ΄αρχήν σε όλους τους ασθενείς γλυκόζη.

Η ανταπόκριση στη χορήγηση γλυκόζης είναι άμεση και εντυπωσιακή επί υπογλυκαιμίας. Σε αυτή την περίπτωση, την αρχική δόση εφόδου ακολουθεί στάγδην έγχυση ενός διαλύματος D / W 10% με παράλληλη παρακολούθηση των επιπέδων σακχάρου.

Η γλυκόζη πρέπει πάντα να έπεται της χορήγησης θειαμίνης, καθώς μπορεί να εξαντλήσει και τα τελευταία αποθέματα θειαμίνης και να προκαλέσει εγκεφαλοπάθεια Wernicke.

• ναλοξόνη 2 mg γιά το ενδεχόμενο παράλληλης λήψης οπιούχων. Σε παλαιότερη βιβλιογραφία υπάρχουν αναφορές γιά πιθανό όφελος από την χορήγηση ναλοξόνης σε κώμα από αιθανόλη. Αυτοί οι ισχυρισμοί δεν φαίνεται να τεκμηριώνονται.

Γ. Ρινογαστρικός σωλήνας μπορεί να τεθεί γιά την απομάκρυνση του γαστρικού περιεχομένου άν έχει περάσει λιγότερο από μία ώρα από την κατανάλωση του οινοπνεύματος. Ενεργός άνθρακας και καθαρτικά δεν οφελούν λόγω της ταχύτατης απορρόφησης του οινοπνεύματος.

Επιβάλλεται ωστόσο χορήγησή τους επί υποψίας ταυτόχρονης λήψης και άλλων ουσιών.
Δ. Αντιμετώπιση τυχόν υποθερμίας. Συνήθως είναι ήπια και απαιτεί μόνο θερμό περιβάλλον και σκέπασμα με κουβέρτες.
Ε. Τα αναληπτικά αντενδείκνυνται, ενώ ενέχουν κίνδυνο σπασμών, υπέρτασης και αρρυθμιών.

Με την προυπόθεση ότι προστατεύεται ο αεραγωγός και εξασφαλίζεται η αναπνοή, το ήπαρ του ασθενούς θα μεταβολίσει τελικά το οινόπνευμα και ο μεθυσμένος θα ξυπνήσει.
Στ. Η προφυλακτική αντιβίωση δεν έχει ένδειξη
Ζ.

Στο παρελθόν είχε χορηγηθεί φρουκτόζη σε μία προσπάθεια επιτάχυνσης του μεταβολισμού του οινοπνεύματος. Όμως δεν συστήνεται γιατί μπορεί να προκαλέσει γαστρικό ερεθισμό, γαλακτική οξέωση και υπερουριχαιμία.
Η. Η αιμοδιάλυση μπορεί να επιταχύνει την κάθαρση της αιθανόλης, αλλά σπάνια είναι απαραίτητη.

Επί μη κωματώδους ασθενούς αρκεί η χορήγηση γλυκόζης λόγω της υπογλυκαιμίας που μπορεί να αποτελεί επακόλουθο της οξείας μέθης και η στενή παρακολούθηση. Ακόμα και σε μεθυσμένους ασθενείς που δεν είναι σε κωματώδη κατάσταση και που δεν έχουν άλλα ιατρικά προβλήματα, αναχώρηση από το τμήμα επειγόντων θα πρέπει να επιτρέπεται μόνο σε περίπτωση που ενήλικας συγγενής ή φίλος που δεν είναι μεθυσμένος, αναλαμβάνει να παραμείνει με τον ασθενή γιά τις επόμενες 48 ώρες, καθώς υπάρχει πάντα κίνδυνος τραυματισμού για τον ίδιο τον μεθυσμένο, γιά άτομα του περιβάλλοντός του ή τυχαίους παριστάμενους.