Παρά το γεγονός ότι ολοένα περισσότεροι άνθρωποι παρουσιάζουν συμπτώματα κατάθλιψης, το θέμα παραμένει ακόμη ταμπού.
Ακόμη και αν πολλοί δεν θέλουν να το παραδεχτούν, είναι γεγονός.
Η κατάθλιψη είναι μία σοβαρή ασθένεια που χρήζει θεραπείας. Στην Ευρώπη, περίπου το 25% των ανθρώπων ετησίως εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης ή άγχους.
Διαταραχές ύπνου και διατροφής, απώλεια διάθεσης και αισιοδοξίας, αίσθημα ενοχής, τάσεις αυτοκτονίας είναι μερικά από τα συμπτώματα της κατάθλιψης.
Τα συμπτώματα θα πρέπει να διαρκούν για τέσσερις, πέντε ή έξι εβδομάδες και σε κάθε περίπτωση πάνω από δύο. Τότε μπορούμε να κάνουμε λόγο για κατάθλιψη.
H διάγνωση της κατάθλιψης σε ένα άτομο επηρεάζει άμεσα και τη ζωή των συγγενών του. Και αυτοί χρειάζονται ειδική στήριξη, εκτιμούν ειδικοί. Οι ασθενείς που υποφέρουν από κατάθλιψη δεν μπορούν να νιώσουν χαρά, αλλά ούτε και λύπη.
Πάσχουν από «συναισθηματική απάθεια». Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει τη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής αλλά και ψυχολογική υποστήριξη.
Σύμφωνα με ειδικούς, το φύλο διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση ασθενειών αλλά και στη διάγνωσή τους. Οι γυναίκες συνήθως κάνουν συχνότερα προληπτικές εξετάσεις, ενώ οι άνδρες τις παραμελούν. Στην περίπτωση της κατάθλιψης υπάρχουν επιπλέον κατάλοιπα στερεοτύπων αλλά και φοβίες που συχνά οδηγούν στη συγκάλυψη του προβλήματος και τελικά στη μη έγκαιρη αντιμετώπισή του.
Οι άνδρες συχνά δυσκολεύονται να εκφράσουν τα δυσάρεστα συναισθήματα, ενίοτε ακόμη και στους πιο κοντινούς τους ανθρώπους. Το γεγονός αυτό λειτουργεί ανασταλτικά για τη διάγνωση της κατάθλιψης.
Μάλιστα, ακόμη και άνδρες με διαγνωσμένη κατάθλιψης νιώθουν την ανάγκη να διαβεβαιώνουν τους γύρω τους ότι είναι καλά. Πολλοί φοβούνται τον «κοινωνικό στιγματισμό» και εκλαμβάνουν την παραδοχή της ασθένειας σαν αδυναμία.
Για τους ανθρώπους του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος των ασθενών, ιδιαίτερα σημαντική κρίνεται η ανίχνευση των αιτίων που οδηγούν στην κατάθλιψη.
Η διάγνωση της κατάθλιψης μπορεί να δράσει προληπτικά για άλλα μέλη της οικογένειας, από τη στιγμή που κάποια είδη είναι κληρονομικά. Τέτοιες είναι για παράδειγμα οι περιπτώσεις της διπολικής μανιοκατάθλιψης και άλλων καταθλιπτικών διαταραχών με τάσεις υποτροπής.
Το σίγουρο είναι ότι σε μεγάλο βαθμό η κατάθλιψη, ακόμη και σήμερα, θεωρείται «ταμπού», ενώ οι πάσχοντες σπάνια μιλούν ανοιχτά για το πρόβλημά τους, φοβούμενοι τον κοινωνικό στιγματισμό.
Κάτι τέτοιο όμως επιβραδύνει τη διάγνωση. Σύμφωνα με ειδικούς, όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα το 50% των περιπτώσεων κατάθλιψης να εντοπίζονται κατά τύχη και από αυτές τις περιπτώσεις θεραπεύονται μόλις οι μισές.
{{dname}} - {{date}}
{{body}}
Απάντηση Spam
{{#subcomments}} {{/subcomments}}