Σχιζοφρένεια: Ποιο είναι το τοπίο σήμερα

Η σχιζοφρένεια είναι χρόνια ψυχική νόσος. Τα αίτιά της είναι περιβαλλοντικά και γενετικά. Μπορεί να νοσήσει οποιοσδήποτε, ανεξάρτητα από την καταγωγή του ή την κοινωνικοοικονομική και πολιτισμική  του κατάσταση.

Οι επιστήμονες γνωρίζουν από καιρό ότι η σχιζοφρένεια ορισμένες φορές υπάρχει σε οικογένειες. Ωστόσο, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τη νόσο και δεν έχουν άλλο μέλος στην οικογένεια που να νοσεί και αντίθετα, πολλοί άνθρωποι με έναν ή περισσότερους πάσχοντες συγγενείς δεν την εμφανίζουν οι ίδιοι.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι διάφορα γονίδια ενδεχομένως αυξάνουν τον κίνδυνο για τη νόσο. Πιστεύουν επίσης ότι αλληλεπιδράσεις μεταξύ γονιδίων και παραγόντων του ατομικού περιβάλλοντος είναι αναγκαίες για τη δημιουργία της νόσου. Στους περιβαλλοντικούς παράγοντες περιλαμβάνονται η έκθεση σε ιούς, η κακή διατροφή πριν τη γέννηση, προβλήματα στον τοκετό και ψυχοκοινωνικοί παράγοντες.

Επίσης, διαφορές στη χημεία και τη δομή του εγκεφάλου μπορούν επίσης να παίζουν ρόλο για την έναρξη της νόσου.

Τα συμπτώματα διαφέρουν για τον καθένα. Μπορούν να αναπτύσσονται αργά για μήνες ή χρόνια ή να εμφανιστούν απότομα. Η νόσος μπορεί να έρχεται και να φεύγει σε κύκλους υποτροπής και ύφεσης.

Η πρώτη φορά που κάποιος εμφανίζει συμπτώματα σχιζοφρένειας μπορεί να είναι πολύ δυσάρεστη. Μπορεί να χρειαστεί μακρύς χρόνος ανάρρωσης και η ανάρρωση να είναι μοναχική εμπειρία. Είναι σημαντικό να λάβει ο ασθενής την πλήρη υποστήριξη της οικογένειάς του και των φίλων του όταν εμφανιστεί η νόσος για πρώτη φορά.

Συμπτώματα

Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται ψευδαισθήσεις, παραληρητικές ιδέες, αποδιοργάνωση λόγου ή συμπεριφοράς, μειωμένη ικανότητα στοχοκατευθυνόμενης δράσης, απάθεια ή έλλειψη κινήτρου και γνωστικά ελλείμματα.

Η νόσος μπορεί να επηρεάσει ουσιαστικά όλες τις πτυχές της ζωής των πασχόντων.

Αντιμετώπιση

Δεν υπάρχει ίαση, αλλά οι υπάρχουσες φαρμακευτείς αγωγές επιτρέπουν τον έλεγχο των συμπτωμάτων με αποτέλεσμα την ενίσχυση της λειτουργικότητας του πάσχοντος. Η πλειοψηφία των ασθενών αντιμετωπίζει τα συμπτώματα δια βίου. Ο ασθενής θα πρέπει να συνεχίζει να λαμβάνει την αγωγή, ακόμα και όταν τα συμπτώματα έχουν υποχωρήσει, αλλιώς κινδυνεύει από υποτροπή.

Η φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με ψυχοκοινωνικού τύπου παρεμβάσεις, μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς να ελέγχουν ικανοποιητικά τα συμπτώματά τους.

Πρωταρχικοί στόχοι της θεραπείας είναι η μείωση ή η εξάλειψη των συμπτωμάτων, η πρόληψη των υποτροπών, η παράταση της διάρκειας της σταθερής φάσης στη νόσο, η μείωση των απαιτήσεων για ενδονοσοκομειακή περίθαλψη και η μεγιστοποίηση της ποιότητας ζωής και της λειτουργικότητας των ασθενών, περιορίζοντας έτσι τις αρνητικές συνέπειες τόσο στους ίδιους, όσο και στις οικογένειές τους. Η αποτελεσματική τήρηση της θεραπείας είναι σημαντική για το σκοπό αυτό.

Η εξέλιξη της φαρμακευτικής έρευνας φέρνει σήμερα νέα προοπτική στη θεραπεία της σχιζοφρένειας. Νέα δεδομένα δείχνουν τη  δυνατότητα των ασθενών να έχουν μεγαλύτερη ανεξαρτησία και καλύτερη ποιότητα ζωής, απαλλαγμένοι από το άγχος της συχνής λήψης της φαρμακευτικής αγωγής.

Η κυκλοφορία των άτυπων Αγωγών Μακράς Δράσης επέφερε σημαντική πρόοδο στη θεραπεία. Καθώς η συχνότητα λήψης της φαρμακευτικής αγωγής μειώνεται ακόμα περισσότερο-σε σχέση με το παρελθόν- σε διάστημα ενός έτους, οι δυνατότητες τήρησης της αγωγής από τον ασθενή αυξάνονται σημαντικά.

Με την κατάλληλη αγωγή, οι ασθενείς μπορούν να έχουν μια παραγωγική ζωή.