Πώς  να διαχειριστώ τις κρίσεις πανικού

Οι κρίσεις πανικού συνοδεύονται από σωματικά συμπτώματα, όπως αίσθημα παλμών, έντονο τρόμο, αίσθημα πνιγμονής, πόνο ή δυσφορία στο στήθος, ναυτία, αίσθημα ζάλης ή αστάθειας, ταχυκαρδία, ζαλάδα, μουδιάσματα, ρίγος ή ξαφνική αίσθηση ζέστης τα οποία είναι έντονα και προκαλούν μια σειρά από σκέψεις όπως ‘πεθαίνω’, ‘παθαίνω καρδιακή προσβολή’, ‘τρελαίνομαι’. 

Το πανικόβλητο άτομο κυριαρχείται από την αίσθηση ότι αυτό που συμβαίνει δεν είναι πραγματικό (αποπραγματοποίηση) ή από την αίσθηση απομάκρυνσης από τον εαυτό (αποπροσωποίηση). Αυτές οι σκέψεις σε συνδυασμό με τα σωματικά συμπτώματα δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο που μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερες κρίσεις πανικού.

Επειδή η εμπειρία του πανικού είναι τόσο επίπονη και κουραστική, το άτομο δεν γνωρίζει το τι του συμβαίνει και ερμηνεύει την κατάστασή του ως μια καταστροφή. Πολλές φορές αρχίζει τις επισκέψεις στα επείγοντα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων ή σε μη ειδικούς γιατρούς, όπου τον διαβεβαιώνουν ότι η υγεία του είναι μια χαρά, αλλά εκείνος δεν νιώθει καλά. Οι επισκέψεις συνεχίζονται μέχρι το άτομο να βρει τον κατάλληλο ψυχοθεραπευτή που θα του εξηγήσει τι πραγματικά του συμβαίνει και να του παράσχει την κατάλληλη βοήθεια και υποστήριξη.

Οι κρίσεις επιδρούν στην καθημερινότητα του ανθρώπου τόσο στο χώρο της εργασίας, όσο και στις διαπροσωπικές σχέσεις και στην κοινωνικότητά του. Μπορεί να αρχίσει να αποφεύγει να συναντά φίλους ή ακόμα και την οικογένειά του, ζώντας με την απειλή ότι θα ΄΄ξανασυμβεί΄΄, φοβάται πολύ, είναι σε διαρκή εγρήγορση και στρες και μπορεί να παρατηρηθεί και μείωση της αποδοτικότητάς του στο χώρο εργασίας. Αν κάποιος παραδοθεί στο φόβο του ότι θα του “ξανασυμβεί” , έχει κάνει το πρώτο βήμα για να την ξαναπροσκαλέσει να έρθει.

Από την εμπειρία μου με ανθρώπους που μου έχουν ζητήσει βοήθεια, θα αναφέρω τι τους έχει βοηθήσει στην αντιμετώπιση των κρίσεων πανικού:

• Η αναγνώριση ότι εκείνη τη στιγμή ο πανικός είναι παρών, ότι πρόκειται δηλαδή για μια κρίση πανικού
• Η αίσθηση ότι η κρίση είναι περαστική και ότι θα διαρκέσει όσο χρόνο χρειαστεί και μετά θα “φύγει¨.
• Η γνώση ότι χρειάζεται χρόνος και επαγγελματική βοήθεια για να περιοριστούν και τελικά να εξαφανιστούν οι κρίσεις
• Η γνώση ότι πιθανώς να ξαναμεφανιστεί σύντομα μια κρίση πανικού
• Η αίσθηση ότι οι κρίσεις συνδέονται με κάποιες συμπεριφορές ή πεποιθήσεις που χρειάζονται αλλαγή ή “ξεκαθάρισμα”
• Η επικοινωνία των κρίσεων με κάποιο άλλον άνθρωπο.  Ξαφνικά γίνεται αντιληπτό ότι μπορεί να συμβαίνει και σε άλλους το ίδιο πρόβλημα αλλά και ότι μπορεί να τον βοηθήσει κάποιος άλλος έστω και απλά να μιλήσει για αυτήν, αφού με εάν τρόπο παίρνει υποστήριξη και κάποιος τον ακούει
• Σωματική άσκηση ως αποσυμπίεση από το στρες και αποσύνδεση του ανθρώπου από τις απειλές και τον τρόμο που προκαλεί ο πανικός αφού βγαίνει από την αναμονή του ποτέ θα εμφανιστεί η επόμενη κρίση και αναλαμβάνει πρωτοβουλίες να αναλάβει δράση για να τον αντιμετωπίσει. Με αυτό τον τρόπο φεύγει από μια παθητική “θέση” και μπαίνει σε ρόλο δράσης και εγρήγορσης.

Αυτοί είναι κάποιοι τρόποι που βοηθούν στον περιορισμό των κρίσεων, αλλά είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι πολλές φορές οι κρίσεις έρχονται για να ειδοποιήσουν ότι χρειάζεται να γίνουν σημαντικές αλλαγές στη ζωή και στον τρόπο που αντιμετωπίζει κάποιος  τον εαυτό του και τους άλλους. Είναι καλό να ακούσει κάποιος τα μηνύματα του πανικού και να ξεκινήσει τις αλλαγές, πάντα με τη βοήθεια κάποιου ειδικού που θα τον συντροφεύσει στα επόμενα βήματα.