Στις προηγούμενες ερμηνείες για τη σχέση κρίσης και λίμπιντο, τονίζαμε πως σε μια οικονομικού τύπου κρίση αυξάνεται η καταθλιπτική διάθεση, άρα επηρεάζεται αρνητικά η ερωτική διάθεση του πολίτη. Ο φόβος για το μέλλον, η ανασφάλεια και η έλλειψη προοπτικής μοιάζει να επηρεάζουν αρνητικά τη διάθεση για έρωτα και ζωή.
Το ΠΑΡΑΔΟΞΟ της σημερινής, όμως, κρίσης που επηρεάζει θετικά τη λίμπιντο, αφού το 18% των ανδρών του δείγματος αναφέρει αύξηση των σεξουαλικών επαφών παρά το γεγονός ότι το αντίστοιχο 66% αναμένει επιδείνωση της οικογενειακής κατάστασης για το 2012, μπορεί να εξηγηθεί μόνο από την πρωτόγονη και αρχαϊκή φύση του ανθρώπου.
Μπροστά στο παράδοξο του θανάτου ο μέσος άνθρωπος θέλει να κάνει έρωτα στις απόλυτες καταστροφές. Οι άνθρωποι θέλουν να κάνουν παιδιά στη βία, δηλαδή στην κοινωνική και φυσική καταστροφή οι άνθρωποι θέλουν να αμυνθούν, όχι με τα λογικά και πολιτιστικά τους προσόντα, αλλά με τα φυσικά τους ένστικτα που θεωρούν ότι είναι τα μόνα που τους έχουν απομείνει.
Για αυτό και το 28% του δείγματος στην ερώτηση ‘πού οδηγεί η οικονομική κρίση της σεξουαλική ζωή των ζευγαριών;’ απαντά πως οδηγεί σε πιο στενή σχέση.
Τα φύλα προσπαθούν σε τέτοιες συνθήκες να γίνουν όμορφα και ελκυστικά, να κάνουν σεξ και να ερωτευτούν, θεωρώντας ότι αυτό είναι η μοναδική περιουσία που κανείς δεν θα τους πάρει.
Όταν δεν έχεις κάτι άλλο να χάσεις, δεν φοβάσαι να εκτεθείς. Όπως μπροστά στο θάνατο ο άνθρωπος απολαμβάνει τα πρωτεϊκά και σημαντικά της καθημερινότητας ξεχνώντας τον καθωσπρεπισμό και την εικόνα της κατανάλωσης, έτσι και ο ‘Homo Economicus’ γίνεται ‘Homo Evolutis’, δηλαδή ο κατασκευασμένος καταναλωτής της σύγχρονης οικονομίας ξαναγυρίζει στην ανθρώπινη εξέλιξη.
Στον πυρήνα της κοινωνικότητας βρίσκεται ο κύκλος του σεξ που τροφοδοτεί, ζωικά και ηδονικά, την ανθρώπινη φύση με την απαραίτητη ενέργεια για να επιβιώσει.
Όταν οι θεσμοί και η σύγχρονη οικονομία (που είναι και αυτή θεσμός) καταρρέουν, οι βασικές μας ανάγκες για επιβεβαίωση βρίσκονται όχι στους αριθμούς, αλλά στη διατήρηση της ταυτότητάς μας και της σεξουαλικής μας ενέργειας, σαν όπλα μοναδικά για την αντίσταση στην καταστροφή.
Η κηδεία της οικονομίας όπως περιγράφηκε το τελευταίο διάστημα, ίσως να ήταν η λύτρωση και η κάθαρση στην τραγωδία. Ο κάθε Γολγοθάς έχει ένα τέλος που πολύ σοφά, μυθολογικά και ιδεολογικά, περιγράφηκε σαν ‘ΑΝΑΣΤΑΣΗ’.
Η δική μας ‘ΑΝΑΣΤΑΣΗ’ ας ξεκινήσει από την ΕΡΩΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ, που μπορεί να οδηγήσει και σε διάθεση για ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ.
{{dname}} - {{date}}
{{body}}
Απάντηση Spam
{{#subcomments}} {{/subcomments}}