Τα ψυχολογικά αίτια της μικροφαλλίας

Σημαντικός αριθμός αντρών επισκέπτεται το γραφείο ειδικών περιγράφοντας με άγχος και αγωνία το φόβο ότι το μέγεθος του γεννητικού τους οργάνου δεν κυμαίνεται στις φυσιολογικές διαστάσεις και, κυρίως, ότι δεν γνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το συγκεκριμένο πρόβλημα.

Τις περισσότερες φορές οι ίδιοι παρουσιάζουν συγκεκριμένες μετρήσεις που έχουν πραγματοποιήσει και οι οποίες ‘αποδεικνύουν’, κατά τα λεγόμενά τους, ότι πράγματι το μέγεθος του πέους δεν είναι φυσιολογικό. Η ανησυχία και η αγωνία που τους διακρίνει είναι ιδιαίτερα έντονη καθώς και η αίσθηση ματαίωσης ότι δεν μπορούν και δεν θα μπορέσουν ποτέ ουσιαστικά να ικανοποιήσουν σεξουαλικά μια γυναίκα.

Νιώθουν ντροπή, αμηχανία και άγχος. Ο φόβος της κριτικής και της απόρριψης από τη γυναίκα είναι μεγάλος, για αυτό και καταλήγουν να αποφεύγουν τις σεξουαλικές επαφές. Οποιοδήποτε αρνητικό σχόλιο από μια γυναίκα μπορεί να τους διαλύσει ψυχολογικά… Πράγματι, μοιάζει σαν να μην αντιλαμβάνονται καθόλου τη συναισθηματική διάσταση της σεξουαλικής πράξης.

Για εκείνους η σεξουαλική πράξη αποτελεί κυρίως μια ‘εξέταση’ που θα αποκαλύψει και θα αξιολογήσει το αντρικό γεννητικό όργανο με σκοπό να τους ντροπιάσει και να τους εξευτελίσει.

Το παράδοξο στις περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι παρά τις πλήρεις ιατρικές εξετάσεις που πραγματοποιούνται σε κάθε περίπτωση και οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι το άτομο κυμαίνεται σε φυσιολογικά όρια μεγέθους των γεννητικών οργάνων, οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι δεν πείθονται ποτέ ότι έτσι είναι τα πράγματα.

(Συχνά μάλιστα η συγκεκριμένη εκτίμηση των γυναικών είναι διαφορετική. Σε πρόσφατη έρευνα του British Journal of Urology International, 85% των γυναικών που ερωτήθηκαν δήλωσαν ότι είναι ικανοποιημένες από το μέγεθος και τις διαστάσεις του γεννητικού οργάνου του ερωτικού τους παρτενέρ.

Αντιθέτως, το 45% των αντρών αυτών ήταν απόλυτα πεπεισμένοι ότι πάσχουν από μικροφαλλία).

Μάλιστα, πολλές φορές οι ίδιοι νιώθουν ότι ο γιατρός τούς λυπάται και τους λέει ψέματα για να τους παρηγορήσει και έτσι η απελπισία τους γιγαντώνεται καθώς δεν διαβλέπουν πια καμία λύση στο πρόβλημά τους. Αρνούνται πλήρως την ψυχολογική διάσταση του προβλήματος και την ψυχολογική θεραπεία καθώς δεν θεωρούν ότι το πρόβλημα που τους απασχολεί είναι ψυχογενές.

Βρίσκονται πράγματι σε μια δύσκολη θέση, το ίδιο επίσης και ο ειδικός που χειρίζεται την υπόθεσή τους.

Δυστυχώς, πολλοί σπεύδουν να εκμεταλλευτούν το άγχος και την απελπισία που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι, προτείνοντας πλήθος χειρουργικών και πλαστικών επεμβάσεων προκειμένου να επιτευχθεί η μεγέθυνση πέους που οι ίδιοι επιθυμούν.

Η τάση για εκμετάλλευση είναι μεγάλη και επικίνδυνη ομολογουμένως, κυρίως γιατί οι άντρες που υποφέρουν από αυτή την ψυχολογική εμμονή είναι ‘έτοιμοι’ και διατεθειμένοι να μπουν άμεσα σε οποιοδήποτε χειρουργείο τους υπόσχεται ανακούφιση από τον ψυχολογικό πόνο και την αγωνία που βιώνουν.

Παράλληλα, όλοι κατανοούμε πόσο άσκοπο αλλά και επικίνδυνο επίσης είναι να προσφέρεται μια ιατρική/ χειρουργική επέμβαση ως λύση σε ένα πρόβλημα που ουσιαστικά δεν είναι σωματικό αλλά αμιγώς ψυχολογικό και αφορά τον τρόπο σκέψης και ψυχικής λειτουργίας του πάσχοντα.

Παράλληλα, είναι βέβαιο ότι η σωματική παρέμβαση (χειρουργική επέμβαση κ.λ.π.) δεν θα ανακουφίσει τον πάσχοντα, δεν θα τον απαλλάξει από την έμμονη ιδέα που τον διακατέχει, γιατί απλά μια χειρουργική επέμβαση δεν καταπραΰνει και δεν θεραπεύει τους φόβους που απασχολούν ένα άτομο.

Οι πραγματικοί φόβοι των αντρών αυτών έχουν να κάνουν με το ότι νιώθουν ‘μη επαρκείς’ ως άντρες. Και αυτοί οι φόβοι πρέπει να διερευνώνται και να αντιμετωπίζονται στο ειδικό πλαίσιο της ψυχοθεραπείας και όχι σε ένα χειρουργικό τραπέζι.

Τονίζεται δε ότι οι περιπτώσεις αυτές παρουσιάζουν μεγάλη ομοιότητα με τις περιπτώσεις γυναικών που δεν πείθονται ότι είναι αρκετά αδύνατες (περιπτώσεις νευρικής ανορεξίας), όσο βάρος και αν έχουν χάσει και μπορεί να κινδυνεύει η ίδια τους η ζωή, ή με περιπτώσεις γυναικών που επιμένουν με κάθε τρόπο για μεγέθυνση του στήθους τους παρά το γεγονός ότι κυμαίνονται σε απόλυτα φυσιολογικές διαστάσεις.

Πολλοί γιατροί περιγράφουν την έκπληξη που βιώνουν, ακόμη και μετά από πολλά χρόνια επαγγελματικής εμπειρίας, με πολύ όμορφες γυναίκες που ζητούν επίμονα πλαστικές παρεμβάσεις κ.λ.π. πιστεύοντας ακράδαντα ότι είναι ‘άσχημες’ και ότι η εξωτερική τους εμφάνιση πρέπει να επιδιορθωθεί.

Ας τονίσουμε λοιπόν εξαρχής δύο βασικά σημεία:

• Η Μικροφαλλία, ή το Σύνδρομο της Μικροφαλλίας όπως διαφορετικά ορίζεται, αποτελεί ένα ψυχολογικό και όχι σωματικό/ ιατρικό πρόβλημα.
• Λόγω του ότι το πρόβλημα είναι ψυχογενές τελικά δεν έχει και σημασία αν το γεννητικό όργανο του άντρα είναι ‘μικρό’ όπως δηλώνει ο ίδιος ή αν ο ίδιος πιστεύει ότι είναι. Πρόκειται ουσιαστικά για την ίδια ψυχολογική πραγματικότητα. Ο ίδιος νιώθει ‘μικρός’ και ‘αδύναμος’ ως άντρας και ως εραστής και αυτό αποτελεί για τον ίδιο σημαντικό αίσθημα μειονεξίας και αδυναμίας. Πρόκειται για ένα ζήτημα που αγγίζει αιχμηρά και χτυπά ακριβώς στην καρδιά της αντρικής αίσθησης ταυτότητας, επάρκειας και ανδρισμού.

Ας προχωρήσουμε όμως να δούμε για ποιους λόγους μπορεί ένας άντρας να αποκτά εύκολα μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε αυτό το θέμα, δηλαδή στο μέγεθος του πέους.

Γιατί αναπτύσσεται αυτός ο φόβος

• Τα νεαρά αγόρια που μεγαλώνουν έχουν πάντα την ευκαιρία να δουν και να παρατηρήσουν τους άντρες ενήλικες-πρότυπά τους, να εντυπωσιαστούν από αυτό που βλέπουν αλλά και να αρχίσουν να αμφιβάλλουν αν ποτέ θα καταφέρουν και οι ίδιοι να μεγαλώσουν και να είναι τόσο ‘μεγάλοι’ και ‘δυνατοί’.
• Οι έφηβοι επίσης σε διάφορους χώρους (στο σχολείο, στο γυμναστήριο, στα αποδυτήρια κλπ.) μπορεί να κάνουν αρνητικές συγκρίσεις μεταξύ τους. Κατά αυτή τη διαδικασία όμως δεν γνωρίζουν ακόμα ότι οι έφηβοι μεγαλώνουν, αναπτύσσονται και ωριμάζουν με διαφορετικό πολλές φορές ρυθμό ο ένας από τον άλλον. Όπως συμβαίνει με το ύψος, την τριχοφυία ή άλλα προσωπικά χαρακτηριστικά, έτσι ακριβώς δεν υφίστανται και πανομοιότυπα σώματα, ειδικά σε ένα στάδιο της ζωής -την εφηβεία- που ο ρυθμός ανάπτυξης του σώματος διαφέρει τόσο πολύ από τον έναν έφηβο στον άλλον.
• Η επίδραση της πορνογραφίας είναι σημαντική σχετικά με το τι καταλήγουν να πιστεύουν σχετικά με το σώμα τους οι έφηβοι αλλά και οι ενήλικοι άντρες. Το πορνογραφικό υλικό συνήθως υπερβάλλει και εξιδανικεύει το μέγεθος του πέους ως κάτι μη ρεαλιστικό.
• Υφίσταται σημαντική παρανόηση σχετικά με τη σεξουαλικότητα, τη σεξουαλική λειτουργία και τις σχέσεις αντρών-γυναικών. Υφίστανται σημαντικοί μύθοι και παρανοήσεις.
• Υπάρχει σημαντικός αριθμός διαφημίσεων στα περιοδικά και στο διαδίκτυο σχετικά με τη μεγέθυνση του ανδρικού γεννητικού οργάνου. Οι διαφημίσεις αυτές ουσιαστικά εκμεταλλεύονται και ‘παίζουν’ με το φόβο και το άγχος των αντρών που διακατέχονται από την αγωνία και το φόβο ότι υστερούν σε αυτό τον τομέα. Πρόκειται για μια μορφή χειρισμού και εκμετάλλευσης της ανθρώπινης ανάγκης και αγωνίας.

Προσωπικότητα

Οι άντρες που δηλώνουν ότι εμφανίζουν μικροφαλλία και ότι το πρόβλημα αυτό επηρεάζει και επιδρά σημαντικά στη ζωή τους τείνουν να εμφανίζουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά.

Ως προσωπικότητες εμφανίζουν μια ιδιαίτερη αυστηρότητα και τάση για εκδήλωση εμμονών και ψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς. Οι ίδιοι είναι απολύτως πεπεισμένοι ότι έχουν μικρό πέος. Επιμένουν ότι έχουν ‘μετρήσει’ τον εαυτό τους και μοιάζουν ψυχαναγκαστικά και με ιδιαίτερη εμμονή προσκολλημένοι σε αυτές τις συγκεκριμένες μετρήσεις που έχουν πραγματοποιήσει.

Επίσης, είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν σεξουαλικά μια γυναίκα μέσω της σεξουαλικής διείσδυσης, παρά το γεγονός ότι δεν μπορούν να αποδείξουν, με κάποια στοιχεία τουλάχιστον, ότι αυτό αληθεύει. Πολλοί παραδέχονται άλλωστε ότι είχαν ελάχιστες ή και καμία σεξουαλική εμπειρία. Μάλιστα, συχνά υπονοείται ότι και οι λίγες αυτές εμπειρίες που είχαν έχουν πραγματοποιηθεί σε οίκο ανοχής.

Στις περισσότερες περιπτώσεις αποφεύγουν τη σεξουαλική συνεύρεση καθώς ντρέπονται για το σώμα τους και, συγκεκριμένα, για την εμφάνιση των γεννητικών τους οργάνων. Όλοι επίσης είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι όλες οι γυναίκες, ανά την υφήλιο, θα τους κατέκριναν και θα τους συμπεριφέρονταν απορριπτικά εάν επρόκειτο να τους αντικρίσουν γυμνούς.

Οι άντρες που πάσχουν από μικροφαλλία είναι απολύτως εστιασμένοι στις γυναίκες και στο τι μπορεί να θέλει ή να μη θέλει μια γυναίκα. Βιώνουν τις γυναίκες ως επικριτικές, παντοδύναμες, ευνουχιστικές. Σχεδόν με θεϊκές διαστάσεις… Αυτή η εξιδανικευμένη εικόνα των γυναικών όμως τείνει περισσότερο προς μια επικριτική/ ευνουχιστική διάσταση παρά σε ένα είδωλο ομορφιάς και κάλλους που προσφέρει γαλήνη και ζεστασιά.

Ψυχολογική αξιολόγηση

Αγχώδης διαταραχή

Η εξιδανικευμένη και μη ρεαλιστικά απειλητική εικόνα των γυναικών σε συνδυασμό με την αποφευκτική συμπεριφορά και την έλλειψη εμπειριών και σχέσεων με τις γυναίκες (ενώ αυτές αποτελούν μια υπέρτατη επιθυμία), συμβαδίζουν με τη θεώρηση της μικροφαλλίας ως μια αγχώδη διαταραχή, κυρίως με τη μορφή της κοινωνικής φοβίας.

Οι άντρες με μικροφαλλία εκδηλώνουν έντονη αποφευκτική συμπεριφορά και φόβους σχετικά με την εμφάνισή τους, την ικανότητά τους να αποδώσουν σεξουαλικά και την κοινωνική τους επάρκεια γενικότερα.

Το άγχος, η αίσθηση ντροπής και η έλλειψη εμπειρίας στις σχέσεις με το άλλο φύλο τους οδηγεί σε απελπισία, κατάθλιψη και, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε αυτοκτονικό ιδεασμό. Πολλές φορές στα λεγόμενά τους διακρίνει κανείς πόσο δυστυχείς νιώθουν και ότι κατά βάθος μπορεί να επιθυμούσαν να τελειώσει η ζωή τους.

Η αυστηρότητα και η ψυχαναγκαστική σκέψη αποτελούν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Εύκολα αποδέχονται πληροφορίες που τείνουν να επιβεβαιώνουν τη δική τους αντίληψη περί της προσωπικής τους ανεπάρκειας και απορρίπτουν άμεσα οποιαδήποτε πληροφορία είναι αντίθετη με αυτές τις πεποιθήσεις.

Μόνο δεδομένα και πληροφορίες που επιβεβαιώνουν ότι πράγματι έχουν μικρό μέγεθος πέους και ενθαρρύνουν την απελπισία τους λαμβάνονται σοβαρά υπόψη και γίνονται δεκτά ως αδιάσειστα στοιχεία. Όπως προαναφέρθηκε, η προσπάθεια κάθε ειδικού να παρουσιάσει επιστημονικά στοιχεία ή άλλα λογικά επιχειρήματα απορρίπτεται άμεσα και ο πάσχων θεωρεί ότι εσκεμμένα του δίδονται ψεύτικες ελπίδες για να τον παρηγορήσουν προσωρινά.

Εξελικτική διαταραχή

Το σύνδρομο της μικροφαλλίας υποδεικνύει σε πολλές περιπτώσεις κάτι περισσότερο από τη διάγνωση της αγχώδους διαταραχής και της κατάθλιψης. Οι απόλυτες απόψεις και πεποιθήσεις σχετικά με το μέγεθος του πέους και η απορριπτική/ ευνουχιστική εικόνα που διατηρούν αυτοί οι άντρες για τις γυναίκες αποτελούν ιδιαίτερα έντονα χαρακτηριστικά.

Οι παρατηρήσεις αυτές υποδεικνύουν ένα είδος εξελικτικής διαταραχής, συγκεκριμένα της κοινωνικής ωρίμανσης αυτών των αντρών, πιθανώς ως αποτέλεσμα του τραύματος της ντροπής που έχουν βιώσει σχετικά με το μέγεθος του πέους τους.

Η εικόνα που διατηρούν για τις γυναίκες μοιάζει να έχει προσκολληθεί στη σχέση μητέρας-γιου, παρά ενός ενήλικα άντρα προς μια ενήλικη γυναίκα. Όπως προαναφέρθηκε, σαν να μην αντιλαμβάνονται ότι οι σχέσεις αντρών και γυναικών αφορούν σχέσεις ενηλίκων ή γενικότερα σχέσεις ατόμων που είναι ισότιμα μεταξύ τους.

Οι ίδιοι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ένα ‘αντικείμενο’ -στην περίπτωση αυτή ένα πέος- που το ‘χειρίζονται’ οι άλλοι για να τους αξιολογήσουν. Οι άλλοι άνθρωποι -σε αυτή την περίπτωση οι υποψήφιες ερωτικοί παρτενέρ- θεωρούνται όμορφες, παντοδύναμες, χειριστικές και αποφασιστικές.

Εξάλλου, όπως οι ίδιοι πιστεύουν, οι γυναίκες δεν περιμένουν τίποτα περισσότερο από έναν άντρα παρά ένα μεγάλο φαλλό. Οι γυναίκες, που είναι πάντα σκληρές και ιδιότροπες, εγκαταλείπουν τους άντρες εάν το πέος ‘αποτύχει’ να τις ικανοποιήσει σεξουαλικά.

Όλες οι γυναίκες απορρίπτουν με τον πιο εξευτελιστικό τρόπο οποιονδήποτε άντρα έχει ένα μικρό πέος.

Διαταραχή αυτοαντίληψης της σωματικής εικόνας (body dysmorphic disorder)

Σημαντικά στοιχεία συντείνουν στη θεώρηση της μικροφαλλίας ως μια Διαταραχή αυτοαντίληψης της σωματικής εικόνας: οι πάσχοντες δεν πείθονται σε καμία περίπτωση, ακόμη και μετά από πλήρη ιατρική αξιολόγηση, ότι είναι φυσιολογικοί, μάλιστα πιστεύουν ότι και οι ίδιοι οι γιατροί ψεύδονται εσκεμμένα λέγοντάς τους ότι κυμαίνονται σε φυσιολογικά όρια.

Η συλλογή των πληροφοριών σχετικά με τη μικροφαλλία είναι απολύτως επιλεκτική, καθώς επιλέγουν πάντα τις πιο δυσμενείς για αυτούς και εκείνες που επιβεβαιώνουν ότι έχουν πράγματι πολύ σοβαρό πρόβλημα. Εστιάζουν πάντα σε αρνητικά στοιχεία και σε αυτά που αποδεικνύουν την ‘αδυναμία’ και ‘ατέλεια’ της σωματικής τους εικόνας.

Η Διαταραχή αυτοαντίληψης της σωματικής εικόνας (ή δυσμορφοφοβία) υποδεικνύει μια διαταραχή της αντίληψης του σώματος (παραληρηματική σχεδόν), ότι δηλαδή το σώμα ή ένα μέρος του σώματος είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο από ό, τι είναι στην πραγματικότητα.

Η νευρική ανορεξία, καθώς και περιπτώσεις γυναικών, όπως προαναφέρθηκε, που παραπονούνται έμμονα για δυσμορφίες στο σώμα τους κατατάσσονται επίσης στην κατηγορία της Διαταραχής αυτοαντίληψης της σωματικής εικόνας.

Άλλα χαρακτηριστικά

Πέραν των κύριων χαρακτηριστικών της προσωπικότητας αναφέρονται και άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά:

• Οι άντρες που δηλώνουν ότι πάσχουν από μικροφαλλία είναι πολύ θυμωμένοι: με τον εαυτό τους αλλά και με τις γυναίκες. Είναι θυμωμένοι με τον κόσμο και τη ζωή γενικότερα που τους έχει αδικήσει. Νιώθουν σαν να είναι ‘τιμωρημένοι’ από τη ζωή σε μια θέση παρόμοια με αυτή του μυθικού Τάνταλου τον οποίο καταδίκασαν οι θεοί σε αιώνια τιμωρία. Ο Τάνταλος καταδικάστηκε από τους θεούς να ζει μέσα σε αφθονία την οποία όμως όποτε ο ίδιος άπλωνε το χέρι του για να αγγίξει, εξαφανιζόταν. Παρόμοια, και οι άντρες που πάσχουν από μικροφαλλία περιβάλλονται από ωραίες και ελκυστικές γυναίκες τις οποίες όμως ποτέ οι ίδιοι δεν μπορούν να αγγίξουν και να εντυπωσιάσουν!
• Δεν εμπιστεύονται τους άλλους. Δεν εμπιστεύονται ότι οι γυναίκες θα τους πουν ποτέ την αλήθεια. Αν μια γυναίκα τους έλεγε ποτέ με ειλικρίνεια ότι τους θεωρεί γοητευτικούς και καλούς εραστές, θα θεωρούσαν άμεσα ότι τους λέει ψέματα για να τους παρηγορήσει. Είναι σχεδόν αδύνατο να πιστέψουν ότι γίνονται αποδεκτοί από μια γυναίκα. Όταν τελικά προκύπτει αυτή η αποδοχή, συγκρούεται τόσο πολύ με τις πεποιθήσεις τους που παραλείπεται και ‘σβήνεται’ άμεσα ως ένα οφθαλμοφανές ψέμα.
• Εστιάζουν απόλυτα στον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσουν να ικανοποιήσουν μια γυναίκα και καθόλου στο πώς μια γυναίκα θα μπορούσε να ικανοποιήσει και εκείνους.
• Δεν πιστεύουν ότι είναι επαρκείς σεξουαλικά. Μπορεί να πιστεύουν ότι κατά τα προκαταρκτικά στάδια της σεξουαλικής πράξης προσφέρουν ικανοποίηση στη γυναίκα, αλλά η διείσδυση καταλήγει πάντα σε αποτυχία καθώς το γεννητικό τους όργανο δεν έχει φυσιολογικές διαστάσεις. Και, βέβαια, πιστεύουν ότι όλες οι γυναίκες ‘απαιτούν’ τη διείσδυση και επικρίνουν σκληρά τους άντρες αν δεν επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Συνοψίζοντας, τονίζεται ιδιαίτερα ότι το σύνδρομο της μικροφαλλίας αφορά ένα σημαντικό ψυχολογικό πρόβλημα και ότι το μέγεθος του άγχους και του ψυχικού πόνου που βιώνουν αυτοί οι άντρες είναι ιδιαίτερα υψηλό. Γι’ αυτό και οι φόβοι τους και τα συμπτώματά τους πρέπει να λαμβάνονται πάντα σοβαρά υπόψη και να αντιμετωπίζονται με υπευθυνότητα.

Σε κάθε περίπτωση διενεργείται πλήρης ιατρικός έλεγχος και ψυχολογική αξιολόγηση. Η διάγνωση της ψυχογενούς μικροφαλλίας παραπέμπει πάντα σε ψυχοθεραπεία, στο πλαίσιο της οποίας μπορούν να αντιμετωπιστούν οι φόβοι, το άγχος αλλά και τα αίτια που γέννησαν τον τόσο έντονο φόβο σεξουαλικής ανεπάρκειας.

Το ψυχολογικό σύνδρομο της μικροφαλλίας δεν αντιμετωπίζεται με χειρουργικές επεμβάσεις, γιατί όσες αλλαγές και αν επιφέρει μια χειρουργική επέμβαση το άτομο θα εξακολουθήσει πάντα, με τα μάτια του τραυματισμένου ψυχολογικού του κόσμου, να ‘βλέπει’ τον εαυτό του ως ανεπαρκή. Και αν ακόμη η χειρουργική επέμβαση βελτιώσει μια ανεπάρκεια, θα προκύψει μια άλλη, και στη συνέχεια κάποια άλλη, και το άτομο δεν θα νιώθει ποτέ ουσιαστικά ικανοποίηση και χαρά στη ζωή του.

Χρειάζεται να αλλάξει η ψυχολογική θεώρησή του για τη ζωή για να τροποποιηθεί και να αλλάξει οριστικά και η θεώρηση του εαυτού του και της σεξουαλικής του επάρκειας και αποδοτικότητας.