Τα παράσιτα της ξηράς που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία του ανθρώπου και της άγριας ζωής, μπορούν να ταξιδέψουν με τα εκατομμύρια κιλά μικροπλαστικών που επιπλέουν στους ωκεανούς, δείχνει μια νέα μελέτη.

«Είναι εύκολο για τους ανθρώπους να αποφεύγουν τα προβλήματα με τα πλαστικά ως κάτι που δεν τους ενδιαφέρει, λέγοντας «δεν είμαι χελώνα στον ωκεανό, δεν θα πνιγώ από αυτό το πράγμα»», δήλωσε η  Karen Shapiro, ειδικός στις μολυσματικές ασθένειες και αναπληρώτρια καθηγήτρια στη Σχολή Κτηνιατρικής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Ντέιβις.

«Όμως μόλις αρχίσετε να μιλάτε για ασθένειες και την υγεία, υπάρχει περισσότερη δύναμη για αλλαγή», είπε. «Τα μικροπλαστικά μπορούν πραγματικά να μεταφέρουν μικρόβια τα οποία καταλήγουν στο νερό και στα τρόφιμά μας».

Τα μικροπλαστικά - όχι μεγαλύτερα από έναν κόκκο ρυζιού - έχουν μολύνει θάλασσες τόσο απομακρυσμένες όσο στην Ανταρκτική.

Αυτή η μελέτη διαπίστωσε ότι τρία παράσιτα στεριάς που προκαλούν ασθένειες μπορούν να ταξιδέψουν με μικροπλαστικά, για να φτάσουν στους ωκεανούς και να καταλήξουν σε μέρη που κανονικά δεν θα βρίσκονταν ποτέ.

Τα τρία παράσιτα είναι το Toxoplasma gondii, το Cryptosporidium (Crypto) και το Giardia, τα οποία μπορούν να μολύνουν ανθρώπους και ζώα.

Το T. gondii - ένα παράσιτο που βρίσκεται μόνο στα κόπρανα της γάτας - έχει μολύνει πολλά είδη στους ωκεανούς με την ασθένεια τοξοπλάσμωση. Έχει συνδεθεί με τους θανάτους της θαλάσσιας ενυδρίδας και της άγριας πανίδας που κινδυνεύει, συμπεριλαμβανομένων των δελφινιών του Hector. Στους ανθρώπους, η τοξοπλάσμωση μπορεί να προκαλέσει δια βίου ασθένειες και αναπτυξιακές και αναπαραγωγικές διαταραχές.

Το Crypto και το Giardia προκαλούν γαστρεντερική νόσο και μπορεί να είναι θανατηφόρα σε μικρά παιδιά και άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, είπαν οι συγγραφείς της μελέτης.

Για τη μελέτη, οι ερευνητές διεξήγαγαν εργαστηριακά πειράματα για να αξιολογήσουν εάν τα παράσιτα παραμένουν προσκολλημένα σε δύο τύπους μικροπλαστικών στο θαλασσινό νερό: μικροσφαιρίδια πολυαιθυλενίου (που βρίσκονται συχνά σε καλλυντικά όπως απολεπιστικά και καθαριστικά) και πολυεστερικές μικροΐνες (που βρίσκονται σε ρούχα και δίχτυα ψαρέματος).

Τα παράσιτα προσκολλώνται καλύτερα σε μικροΐνες παρά σε μικροσφαιρίδια, αλλά και τα δύο μπορούν να τα μεταφέρουν, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Scientific Reports.

Ενώ τα μικροπλαστικά που επιπλέουν στην επιφάνεια του ωκεανού μπορούν να ταξιδέψουν σε μεγάλες αποστάσεις, αυτά που βυθίζονται μπορεί να συγκεντρώνουν τα παράσιτα κοντά στον πυθμένα της θάλασσας, όπου ζουν ζώα που τρέφονται με ζωοπλαγκτόν, μύδια, στρείδια και άλλα οστρακοειδή.

«Αυτή η εργασία καταδεικνύει τη σημασία της αποτροπής πηγών μικροπλαστικών στους ωκεανούς μας», δήλωσε η συν-συγγραφέας της μελέτης Chelsea Rochman, εμπειρογνώμονας στη ρύπανση από τα πλαστικά και επίκουρη καθηγήτρια οικολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο. «Οι στρατηγικές μετριασμού περιλαμβάνουν φίλτρα σε πλυντήρια ρούχων, φίλτρα σε στεγνωτήρια, κύτταρα βιοκατακράτησης ή άλλες τεχνολογίες για την επεξεργασία των ομβρίων υδάτων και βέλτιστες πρακτικές διαχείρισης για την πρόληψη της απελευθέρωσης μικροπλαστικών από πλαστικές βιομηχανίες και εργοτάξια».

Πηγές:
Scientific Reports.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Περιεμμηνόπαυση: Ερωτήσεις που πρέπει να κάνετε στον γυναικολόγο σας
ECDC: Σημαντική αύξηση κρουσμάτων συγκυτιακού ιού - Ποιους απειλεί ο RSV
Διοικητές νοσοκομείων: Παράδοξα και αντιφάσεις ενός διαγωνισμού