Πρόσφατα δημοσιεύθηκε μια νέα εθνική κατευθυντήρια γραμμή στην Γερμανία για τη μονοπολική κατάθλιψη. Καθορίζει για πρώτη φορά το ρόλο των φαρμακοποιών στη φροντίδα και περιλαμβάνει νέες συστάσεις σχετικά με τη χρήση αντικαταθλιπτικών και ψηφιακών εφαρμογών υγείας.
Οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες να αναπτύξουν μονοπολική κατάθλιψη σε νεαρή ηλικία.
Η μονοπολική κατάθλιψη είναι μια ευρέως διαδεδομένη ασθένεια που επηρεάζει περίπου έξι εκατομμύρια ανθρώπους στη Γερμανία μέσα σε ένα χρόνο.
Είναι η πιο συχνή ψυχική ασθένεια στη χώρα αυτή, συνδέεται με υψηλό βαθμό ταλαιπωρίας και, εκτός από την αυτοεκτίμηση και την ευεξία, επηρεάζει επίσης την κοινωνική ζωή και την ικανότητα εργασίας.
Οι γυναίκες προσβάλλονται συχνότερα από τους άνδρες όταν είναι νέες, ενώ η συχνότητα εμφάνισης είναι περίπου η ίδια όταν είναι μεγαλύτερες σε ηλικία.
Η νόσος βασίζεται σε μια πολυπαραγοντική διαδικασία κατά την οποία αλληλεπιδρούν η γενετική προδιάθεση, οι εξωτερικοί παράγοντες στρες, όπως μια δύσκολη κατάσταση ζωής, αλλά και η προσωπική ανθεκτικότητα.
Τυπικά κύρια συμπτώματα της μονοπολικής κατάθλιψης είναι η καταθλιπτική διάθεση και η θλίψη καθώς και η απώλεια ενδιαφέροντος και η έλλειψη χαράς.
Οι πάσχοντες συχνά αναφέρουν αρχικά μη ειδικά συμπτώματα, όπως διαταραχές του ύπνου, μειωμένη όρεξη, γενική έλλειψη δύναμης και ορμής ή μειωμένη συγκέντρωση.
Αυτά τα παράπονα συχνά δεν συνδέονται με καταθλιπτικό επεισόδιο κατά την πρώτη εκδήλωση, με αποτέλεσμα το φαρμακείο να χρησιμεύει συχνά ως σημείο επαφής για αυτοθεραπεία, για παράδειγμα με ένα υπνωτικό χάπι ή ένα βιταμινούχο σκεύασμα.
Το προσωπικό του φαρμακείου διαδραματίζει ήδη σημαντικό ρόλο σε αυτό το σημείο: κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης, μπορεί να εντοπίσει ασθενείς με υποψία καταθλιπτικής διαταραχής και να τους παραπέμψει σε γιατρό. Αργότερα, είναι επίσης υπεύθυνοι για τη διαχείριση των παρενεργειών και των αλληλεπιδράσεων ή την προώθηση της συμμόρφωσης.
Σε κάθε περίπτωση πάντως και ειδικά για τα στάδια μονοπολικής κατάθλιψης και το ποια θεραπεία συνιστάται, εξαρτάται από το πόσα συμπτώματα εμφανίζονται, πόσο σοβαρά είναι και πόσο σοβαρά περιορίζουν τους ασθενείς.
- Στην περίπτωση ενός πρώτου ήπιου καταθλιπτικού επεισοδίου, θα πρέπει πρώτα να προσφέρονται παρεμβάσεις άμεσης πρόσβασης, για παράδειγμα μέσω συμβουλευτικών συνεδριών ή διαδικτυακών προγραμμάτων.
- Στην περίπτωση μέτριας κατάθλιψης ή υποτροπιαζόντων ήπιων επεισοδίων, μπορεί να εξεταστεί το ενδεχόμενο ψυχοθεραπείας ή φαρμακευτικής αγωγής.
- Στην περίπτωση σοβαρής κατάθλιψης, και οι δύο προσεγγίσεις πρέπει να συνδυαστούν.
Εάν η θεραπεία δεν αποδίδει, είναι σημαντικό να αναζητηθούν οι αιτίες.
Η κατευθυντήρια γραμμή παρέχει έναν τεκμηριωμένο αλγόριθμο για την αντιμετώπιση της μη απόκρισης στα αντικαταθλιπτικά. Για παράδειγμα, συνιστάται ο συνδυασμός ή η αύξηση με ψυχοθεραπεία, με άλλα φάρμακα ή με νευροδιεγερτικές διαδικασίες.
Επιπλέον, για πρώτη φορά, η κατευθυντήρια γραμμή διατυπώνει επίσης συστάσεις για μη ανταπόκριση στην ψυχοθεραπεία.
Τέλος, ένα σημαντικό μέρος οποιασδήποτε θεραπείας κατάθλιψης είναι η συμβουλευτική και η εκπαίδευση των ασθενών, όπως για παράδειγμα ακολουθώντας απλές συμβουλές για καλύτερο ύπνο, τακτική σωματική δραστηριότητα, συμμετοχή σε ομάδες αυτοβοήθειας ή ακόμα και με μεθόδους που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο σπίτι όπως η φωτοθεραπεία.
Ειδήσεις υγείας σήμερα
Περιεμμηνόπαυση: Ερωτήσεις που πρέπει να κάνετε στον γυναικολόγο σας
ECDC: Σημαντική αύξηση κρουσμάτων συγκυτιακού ιού - Ποιους απειλεί ο RSV
Διοικητές νοσοκομείων: Παράδοξα και αντιφάσεις ενός διαγωνισμού