Τελεσίγραφο Εταιρειών προς κράτος

Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των νοσοκομείων αποτελούν ένα ακανθώδες πρόβλημα της Κυβέρνησης αφού η ΕΕ από το 2016 ανέμενε τον μηδενισμό των οφειλών του Δημοσίου πέραν των 30 ημερών. Ακολούθησαν επανειλημμένες παρατάσεις, όμως η ανοχή της ΕΕ εξαντλείται, και από δω και πέρα, παρά την κατανόηση για την COVID-19, οι πιέσεις είναι μεγάλες και προβλέπεται να ενταθούν.

Από τη μεριά τους, οι εταιρείες του κλάδου, κάτω από το δυσβάσταχτο βάρος της υποχρηματοδότησης, είτε αποχωρούν σιγά-σιγά από την αγορά, είτε καταφεύγουν σε ένδικα μέσα και αγωγές.

Μέχρι στιγμής, μας λέει αποκλειστικά στέλεχος της αγοράς, είναι λίγες οι εταιρείες που προσφεύγουν στη δικαιοσύνη διότι φοβούνται ότι τα νοσοκομεία θα βρουν τρόπους να διακόψουν τυχόν συνεργασία μαζί τους, αλλά και ο χρόνος αναμονής μέχρι την πληρωμή τους είναι τεράστιος και φτάνει τα 3-4 έτη. Εξάλλου, υπογραμμίζει η πηγή μας, τα νοσοκομεία ακολουθώντας παρελκυστική τακτική, εξαντλούν στο έπακρο τα ένδικα μέσα και χρειάζεται τελικά νέα δικαστική απόφαση για την έκδοση διαταγής πληρωμής που θα δώσει το δικαίωμα στους προμηθευτές να προβούν εν συνεχεία σε δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών. 

Το σημαντικό όφελος των εταιρειών είναι ότι τελικά οι τόκοι που λαμβάνουν ανέρχονται σε περίπου 8% ετησίως επί του αρχικού ποσού κάθε τιμολογίου.

Την ίδια στιγμή, μας αποκαλύπτει η πηγή μας -και επ' αυτού θα έχουμε και συνέχεια στο ρεπορτάζ μας- περισσότερες εταιρείες-προμηθευτές, καταφεύγουν στη λύση του Factoring που για πρώτη φορά εφαρμόζεται στη χώρα μας από ξένη τράπεζα η οποία ειδικεύεται σε χρέη νοσοκομείων και δραστηριοποιείται από ετών σε άλλες 6 ευρωπαϊκές χώρες. Μέχρι πρόσφατα, οι ελληνικές τράπεζες δεχόντουσαν την εκχώρηση απαιτήσεων από νοσοκομεία, μόνο ως εγγύηση έναντι δανείων, όμως επέστρεφαν τα απλήρωτα τιμολόγια στους προμηθευτές μετά την παρέλευση 18 μηνών ζητώντας να τα αντικαταστήσουν με νεότερα τιμολόγια. 

Σήμερα, αρκετές εταιρείες δέχονται να συνεργαστούν με την ξένη τράπεζα εκχωρώντας απαιτήσεις από νοσοκομεία έναντι μικρού τιμήματος χωρίς δικαίωμα αναγωγής, δηλαδή, η τράπεζα αναλαμβάνει πλέον τον πιστωτικό κίνδυνο του οφειλέτη.  

Εν συνεχεία, η τράπεζα στρέφεται κατά του νοσοκομείου και όταν ολοκληρωθεί η δικαστική διαδικασία και τελεσίδικα δικαιωθεί, εισπράττει τόσο το κεφάλαιο όσο και τους τόκους με το ετήσιο 8%.

Οι καθυστερήσεις των νοσοκομείων είναι περίπου 10-11 μήνες, σχετικά σταθερό το τελευταίο έτος.  Όμως αυτό το δείγμα δεν είναι απόλυτο.

Εκτός λογιστικών βιβλίων των νοσοκομείων που εκφεύγουν από κάθε λογιστικό έλεγχο βρίσκεται ένα ποσό της τάξεως των 50 εκατομμυρίων περίπου που αφορά σε αυτό που αναφέρεται ως ατιμολόγητες προμήθειες. Πρόκειται για υλικά που παραδόθηκαν μόνο με Δελτία Αποστολής, υπό τη διαδικασία του επείγοντος λόγω άμεσων νοσοκομειακών αναγκών – πχ έκτακτα χειρουργεία – χωρίς να έχουν τιμολογηθεί, αφού δεν προϋπήρχε η σχετική προβλεπόμενη από τον Νόμο διαδικασία που περιλαμβάνει τη διασφάλιση Αριθμού Διαδικτυακής Ανάρτησης (ΑΔΑ). Η Πολιτεία, αναγνωρίζοντας το ατόπημα των νοσοκομείων ψήφισε το 2019 τον Ν.4623 (ΦΕΚ Α’134) επιχειρώντας να δώσει λύση στο πρόβλημα. Δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις του κλάδου τιμολόγησαν τις εν λόγω προμήθειες, η πληρωμή τους καθυστέρησε περίπου ένα χρόνο κατά μέσο όρο, χωρίς να έχουν πληρωθεί ακόμη όλα τα εκκρεμή τιμολόγια.

Όπως μας αναφέρθηκε, Κεντρικά νοσοκομεία των Αθηνών τα οποία και πρωτοεφάρμοσαν τη διαδικασία, με την υπόσχεση ότι σύντομα θα ακολουθήσει ΑΔΑ, χρωστούν παραγγελίες από τα μέσα του 2017, ύψους μερικών εκατομμυρίων. Τα ίδια ισχύουν και για άλλο νοσοκομείο που βρίσκεται στη Νότιο Ελλάδα το οποίο έχει παραλάβει υλικά με την ίδια πατέντα των ατιμολόγητων προμηθειών, χωρίς μέχρι σήμερα να εξασφαλίσει ΑΔΑ, ύψους αρκετών εκατομμυρίων από τον Φεβρουάριο του έτους 2018.