Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, νεαρά ποντίκια με υπέρταση είχαν οστική απώλεια και βλάβη στα οστά σχετική με οστεοπόρωση, παρόμοια με ποντικούς μεγαλύτερη ηλικίας.
Οι ερευνητές του Vanderbilt University εξέτασαν τη φλεγμονή που συνδέεται με υπέρταση σε ποντικούς και ανακάλυψαν ότι θα μπορούσε να συνδέεται με την οστεοπόρωση.
Συγκρίθηκαν νεαρά ποντίκια με υπέρταση και μεγαλύτερα χωρίς.
12 νεαρά ποντίκια έλαβαν αγγειοτενσίνη II, ορμόνη που προκαλεί υπέρταση. Για 6 εβδομάδες τα νεαρά ποντίκια έλαβαν 490 nanograms/kilogram αγγειοτενσίνης II.
11 μεγαλύτερης ηλικίας ποντίκια έλαβαν 490 nanograms/kilogram αγγειοτενσίνης για 6 εβδομάδες.
Υπήρχαν 2 ομάδες ελέγχου. 13 νεαρά και 9 μεγαλύτερα ποντίκια χωρίς υπέρταση.
Μετά από 6 εβδομάδες, με απεικονιστική μέθοδο αναλύθηκαν τα οστά ποντικών από τις 4 ομάδες. Η ισχύς των οστών και η πυκνότητα χρησιμοποιήθηκαν για να διαπιστωθεί η υγεία των οστών. Αλγόριθμοι χρησιμοποιήθηκαν για την αξιολόγηση της πιθανής επίδρασης της υπέρτασης και της γήρανσης στη μικροδομή και ισχύ των οστών.
Σε σύγκριση με νεαρά ποντίκια χωρίς υπέρταση, αυτά με υπέρταση είχαν σημαντική μείωση 24% στο κλάσμα όγκου των οστών, 8% μείωση της πυκνότητας του δοκιδωτού οστού και 34% χαμηλότερη δύναμη αστοχίας οστού (πιο αδύναμα οστά).
Αντίθετα, τα μεγαλύτερα ποντίκια που έλαβαν αγγειοτενσίνη II δεν είχαν παρόμοια οστική απώλεια. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, οι ποντικοί μεγαλύτερης ηλικίας με ή χωρίς υπέρταση, είχαν μειωμένη οστική ποιότητα παρόμοια με αυτή υπερτασικών νεαρών ποντικών.
Σε αυτά τα ποντίκια, η υπέρταση σε νεαρότερη ηλικία γερνούσε τα οστά σαν να ήταν 15-25 ανθρώπινα χρόνια μεγαλύτερα.
Η έρευνα υπέδειξε ότι οι μεγαλύτερης ηλικίας ποντικοί είχαν γενικά περισσότερη φλεγμονή και πως συνεχής κατάσταση φλεγμονής είτε με υπέρταση είτε χωρίς, ενδεχομένως επηρεάζει την υγεία των οστών.
{{dname}} - {{date}}
{{body}}
Απάντηση Spam
{{#subcomments}} {{/subcomments}}