Νέα έρευνα έδειξε ότι όταν συμμετέχοντες έβλεπαν, αισθάνονταν και άγγιζαν σκύλους, αυτό συνέβαλε σε αυξανόμενα υψηλά επίπεδα δραστηριότητας στον προμετωπιαίο φλοιό, που βοηθά στη ρύθμιση και επεξεργασία κοινωνικών και συναισθηματικών αλληλεπιδράσεων.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν υπέρυθρη νευροαπεικονιστική τεχνολογία για να μετρήσουν τι συνέβη στον εγκέφαλο 19 ενηλίκων που ΄βλεπαν ένα σκύλο ή αλληλοεπιδρούσαν μαζί του.
Οι συμμετέχοντες έκαναν το ίδιο με ένα χνουδωτό ψεύτικο λιοντάρι τον Λεό, που γέμισε με μπουκάλι νερό, για να μιμηθεί τη θερμοκρασία και το βάρος των σκύλων.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η προμετωπιαία εγκεφαλική δραστηριότητα ήταν μεγαλύτερη στους συμμετέχοντες όταν αλληλεπιδρούσαν με αληθινούς σκύλους.
Αυτή η επίδραση αυξανόταν κάθε φορά που οι συμμετέχοντες αλληλεπιδρούσαν με τον πραγματικό σκύλο- κάτι που δεν συνέβαινε με κάθε επανειλημμένη αλληλεπίδραση με το ΄΄λιοντάρι΄΄.
Η επίδραση συνεχίστηκε ακόμα και μετά την απουσία των σκύλων.
Αυτό δείχνει ότι αλληλεπιδράσεις με σκύλο θα μπορούσαν να ενεργοποιούν πιο προσεκτικές διαδικασίες και να προκαλούν ισχυρότερη συναισθηματική διέγερση σε σχέση με παρόμοια μη ζώντα ερεθίσματα.
Η έρευνα the University of Basel δημοσιεύτηκε στο PLOS ONE.
{{dname}} - {{date}}
{{body}}
Απάντηση Spam
{{#subcomments}} {{/subcomments}}