Ο προδιαβήτης αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακής νόσου

Κάθε πρόβλημα με τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα οδηγεί σε αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους ασθενείς που πρέπει να υποβληθούν σε επέμβαση με καρδιακό καθετήρα λόγω ασταθούς στηθάγχης ή μετά από οξύ έμφραγμα.

Αυτό ήταν το αποτέλεσμα μιας μετα-ανάλυσης 17 μελετών με περισσότερους από 40.000 ασθενείς από μια διεθνή ομάδα συγγραφέων με συμμετοχή από τη Βιέννη. Η μετα-ανάλυση αυτή έχει πλέον δημοσιευθεί στο περιοδικό "Heart International".

"Οι ασθενείς με προδιαβήτη αντιμετωπίζουν ήδη αυξημένο κίνδυνο στεφανιαίας νόσου.

Ωστόσο, η συσχέτιση του προδιαβήτη και των αποτελεσμάτων μετά από διαδερμική στεφανιαία παρέμβαση (PCI- επέμβαση με καρδιακό καθετήρα με διάταση στενωμένων ή αποφραγμένων στεφανιαίων αρτηριών ή εμφύτευση stent) δεν αποσαφηνίστηκε σε σύγκριση με τους ασθενείς με τεκμηριωμένο διαβήτη", έγραψε στη δημοσίευση η διεθνής ομάδα συγγραφέων, μεταξύ των οποίων και η καρδιολόγος Jolanta Siller-Matula από την πανεπιστημιακή κλινική της Βιέννης.

Οι επιστήμονες ταυτοποίησαν συνολικά 17 κλινικές μελέτες σε βάσεις δεδομένων που περιείχαν επίσης πληροφορίες σχετικά με τον κίνδυνο τέτοιων παρεμβάσεων σε άτομα χωρίς κανένα πρόβλημα με τον μεταβολισμό της γλυκόζης, με προδιαβήτη ως προστάδιο του διαβήτη ή με διαβήτη.

Συνολικά, συλλέχθηκαν δεδομένα από περισσότερους από 40.000 συμμετέχοντες σε μελέτες. Οι επεμβάσεις PCI έχουν φέρει επανάσταση στην οξεία καρδιολογία τις τελευταίες δεκαετίες. Η διάταση των στενωμένων στεφανιαίων αρτηριών και η αφαίρεση των εμφραγματικών αποφράξεων, καθώς και η τοποθέτηση στεντ για τη διατήρηση των στεφανιαίων αρτηριών ανοιχτών μακροπρόθεσμα, έχει μειώσει δραστικά τη θνησιμότητα στους πάσχοντες.

Όμως η επιτυχία αυτών των επεμβάσεων φαίνεται να εξαρτάται εξαρχής και από το αν υπάρχει ή όχι διαταραχή του μεταβολισμού του σακχάρου.

Οι νορμογλυκαιμικοί ασθενείς (ασθενείς με φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα- σημ.) έχουν περίπου κατά ένα τρίτο χαμηλότερο κίνδυνο συνολικής θνησιμότητας (όλες οι αιτίες) κατά τη διάρκεια καρδιακού καθετηριασμού σε σύγκριση με άτομα με προδιαβήτη.

Ο κίνδυνος καρδιακής προσβολής ήταν κατά 24% χαμηλότερος και η καρδιαγγειακή θνησιμότητα κατά τη διάρκεια της θεραπείας ήταν κατά 42% χαμηλότερη.

Η εικόνα αυτή συνεχίστηκε επίσης από τους ασθενείς με προδιαβήτη σε εκείνους με ήδη ανεπτυγμένο διαβήτη: η συνολική θνησιμότητα ήταν 28%  χαμηλότερη μεταξύ των προ-διαβητικών σε σχέση με τους διαβητικούς και η θνησιμότητα μόνο από καρδιακές επιπλοκές ήταν 53%  χαμηλότερη κατά τη διάρκεια των επεμβάσεων με καθετήρα.

Το συμπέρασμα είναι ότι τα προβλήματα σακχάρου στο αίμα πρέπει να προλαμβάνονται από την αρχή.

Στο στάδιο του προδιαβήτη, αυτό είναι συχνά εφικτό μέσω αλλαγών στον τρόπο ζωής με απώλεια βάρους, υγιεινή διατροφή και άσκηση.

Με έναν ήδη αυξημένο καρδιακό κίνδυνο και έναν τεκμηριωμένο τώρα αυξημένο κίνδυνο και στο πλαίσιο των απαραίτητων επεμβάσεων με καθετήρα, η πρόληψη και η πιθανή θεραπεία φαίνεται να είναι ιδιαίτερα σημαντικές.

Προς το παρόν, ωστόσο, θεωρείται ότι περίπου το 70 % των ατόμων με προδιαβήτη διολισθαίνει σε πλήρη διαβήτη.