Σύσταση για διακοπή των ινσουλινοεκκριτικών φαρμάκων πριν από την επέμβαση

Προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος εισρόφησης κατά τη διάρκεια της αναισθησίας κατά τη λήψη ινσουλινοεκκριτικών φαρμάκων (GLP-1 αγωνιστές), η Γερμανική Εταιρεία Αναισθησιολογίας και Εντατικής Θεραπείας (DGAI) συνιστά σε πρόσφατη ανακοίνωσή της να διακόπτεται η θεραπεία τους κατά τη διάρκεια προγραμματισμένων επεμβάσεων.

Οι αναθεωρημένες συστάσεις αποσκοπούν στη διευκόλυνση μιας δομημένης και διεπιστημονικής προσέγγισης κατά την προεγχειρητική αξιολόγηση των ασθενών. Κατά την προετοιμασία μιας επέμβασης, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να επιτυγχάνονται κοινές συμφωνίες με τους ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία και τους γιατρούς που παρέχουν φροντίδα (Anaesthesiology & Intensive Care Medicine)

"Προκειμένου να διασφαλιστεί η μέγιστη δυνατή ασφάλεια των ασθενών, η αυξανόμενη χρήση των αγωνιστών GLP-1 απαιτεί μια διαφοροποιημένη προσέγγιση στην προεγχειρητική αξιολόγηση του κινδύνου και στη διαχείριση της αναισθησίας", τόνισε ο Christian Zöllner, διευθυντής του Τμήματος Αναισθησιολογίας και του Κέντρου Αναισθησιολογίας και Εντατικής Θεραπείας του Πανεπιστημιακού Ιατρικού Κέντρου Hamburg-Eppendorf, ο οποίος διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στη δημοσίευση της DGAI.

Το ιστορικό είναι ότι έχει αναφερθεί αυξημένος αριθμός πνευμονιών από εισρόφηση μετά από χειρουργικές επεμβάσεις όταν οι ασθενείς υποβάλλονται σε θεραπεία με αγωνιστές GLP-1. Τα φάρμακα αυτά αυξάνουν την έκκριση ινσουλίνης και αναστέλλουν την απελευθέρωση της γλυκαγόνης στον διαβήτη τύπου 2 και χρησιμοποιούνται επίσης για τη μείωση του βάρους, καθώς καθυστερούν τη γαστρική κένωση.

Η καθυστερημένη γαστρική κένωση είναι προβληματική κατά τη διάρκεια χειρουργικών επεμβάσεων, καθώς υπολείμματα τροφής μπορεί να εισέλθουν στους αεραγωγούς και να προκαλέσουν σοβαρή πνευμονία.

Θα πρέπει πάντοτε να γίνεται εξατομικευμένη αξιολόγηση των περιεγχειρητικών κινδύνων που σχετίζονται με τους αγωνιστές GLP-1, λαμβάνοντας υπόψη τους ειδικούς για τον ασθενή παράγοντες και τον τύπο της επέμβασης. "Για εκλεκτικές χειρουργικές επεμβάσεις, η θεραπεία με καθημερινό αγωνιστή GLP-1 θα πρέπει να διακόπτεται την ημέρα της χειρουργικής επέμβασης. Για τους αγωνιστές GLP-1 που χορηγούνται μόνο μία φορά την εβδομάδα, ο τελευταίος χρόνος εφαρμογής του φαρμάκου θα πρέπει να είναι μία εβδομάδα πριν από την προγραμματισμένη επέμβαση", γράφουν οι συγγραφείς.

Αυτές οι χρονικές περίοδοι θα πρέπει να τηρούνται ανεξάρτητα από την ένδειξη (σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, μείωση βάρους) για τη θεραπεία με έναν αγωνιστή GLP-1.

Για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2, απαιτείται επίσης στενή παρακολούθηση της γλυκόζης του αίματος μετά τη διακοπή του φαρμάκου. "Εάν δεν υπάρχει διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής και γαστρεντερικά συμπτώματα όπως ναυτία, έμετος, μετεωρισμός ή κοιλιακό άλγος, ο ασθενής θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο να μην είνια νηστικός κατά τη διάρκεια της εκλεκτικής χειρουργικής επέμβασης", δήλωσε ο Zöllner.

Στην περίπτωση της φαρμακευτικής αγωγής με αγωνιστές GLP-1, οι οποίοι χορηγούνται μόνο μία φορά την εβδομάδα, η διαβούλευση με τον ασθενή και το εμπλεκόμενο ιατρικό προσωπικό είναι ιδιαίτερα σημαντική. "Κατά την προετοιμασία μιας επέμβασης, αυτός ο συντονισμός θα γίνει ακόμη πιο σημαντικός", λέει ο Zöllner.

Οι λίστες ελέγχου θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως μια πιθανή υποστήριξη. "Τα σχέδια αυτά θα πρέπει να επεκταθούν περαιτέρω, όχι μόνο ενόψει της τρέχουσας συζήτησης για τους αγωνιστές GLP-1", συνιστά ο εμπειρογνώμονας της DGAI.

Οι συστάσεις για την προεγχειρητική αξιολόγηση ενήλικων ασθενών πριν από εκλεκτική, μη καρδιοθωρακική χειρουργική επέμβαση καταρτίστηκαν από την DGAI σε συνεργασία με τη Γερμανική Χειρουργική Εταιρεία (DGCH) και τη Γερμανική Εταιρεία Εσωτερικής Ιατρικής (DGIM).

Περιέχει 70 συστάσεις που συνοψίζουν την τρέχουσα κατάσταση της προεγχειρητικής αξιολόγησης του κινδύνου. Οι συστάσεις χωρίζονται σε 3 κεφάλαια με "Γενικές αρχές", "Προηγμένη διάγνωση" και "Προεγχειρητική διαχείριση της μακροχρόνιας φαρμακευτικής αγωγής".

Ελλείψει επαρκών στοιχείων, οι συστάσεις υιοθετήθηκαν ως συναίνεση των εμπειρογνωμόνων με στόχο τη διευκόλυνση των αποφάσεων για στοχευμένη προεγχειρητική διαχείριση στην καθημερινή κλινική πρακτική.