Δυσφορία και τσούξιμο κατά την ούρηση: Συχνά συμπτώματα το καλοκαίρι

Με τα ούρα, ο οργανισμός αποβάλλει περίσσεια νερού, μικροβίων και τοξινών, που όταν η δίοδός τους μέσω του ουροποιητικού συστήματος γίνεται απρόσκοπτα, η διαδικασία της ούρησης είναι ανώδυνη και ανακουφιστική για το σώμα διαδικασία. Μία σειρά από παθολογικούς  παράγοντες που συνδέονται με τις διακοπές, τις υψηλές θερμοκρασίες και τα ταξίδια  καθιστούν τη δυσουρία συχνή κατά το καλοκαίρι, όπως:

1. Λοιμογόνοι παράγοντες που συνδέονται με το καλοκαίρι

Το φυσιολογικό ανοσοποιητικό σύστημα διαθέτει ποικίλους μηχανισμούς άμυνας που το καθιστούν απρόσβλητο από ποικίλους λοιμογόνους παράγοντες. Βασικοί μηχανισμοί άμυνας είναι το όξινο ph των ούρων, η αποτελεσματική πλύση της ουροδόχου κύστης με τη συχνή διούρηση, οι τοξικές ουσίες που εκκρίνονται από το φυσιολογικό ενδοθήλιο, η φυσιολογική αμυντική χλωρίδα του κόλπου και του εντέρου, η ετοιμότητα των λευκών αιμοσφαιρίων. Όταν οι μηχανισμοί άμυνας δεν λειτουργήσουν επαρκώς ή το σώμα έλθει αντιμέτωπο με κρίσιμο λοιμογόνο φορτίο ή επιθετικό λοιμογόνο αίτιο που εισβάλλει κυρίως μέσω του ουροποιογεννητικού συστήματος, αναπτύσσεται τοπικά φλεγμονή με αποτέλεσμα το δυσάρεστο σύμπτωμα της δυσουρίας. Άλλα συμπτώματα από τη  φλεγμονή μπορεί να είναι αυξημένες ή δύσοσμες εκκρίσεις, κνησμός, πυρετός ή δέκατα, αλλοίωση του χρώματος ή της οσμής των ούρων, συχνή ούρηση, θολά ούρα, επίμονη ανάγκη για ούρηση, αιματουρία, πυελικός πόνος, κοιλιακό άλγος, πόνος οσφύος, ναυτία ή έμετος.

Κατά το καλοκαίρι, με την εφίδρωση το σώμα χάνει υγρά που συχνά δεν αναπληρώνονται επαρκώς με αποτέλεσμα η έκπλυση της ουροδόχου κύστεως να είναι ανεπαρκής και να πολλαπλασιάζονται στα ούρα μικρόβια που υπό άλλες συνθήκες θα αποβάλλονταν στο εξωτερικό περιβάλλον.  Επιπροσθέτως, το ουροποιογεννητικό σύστημα συχνά έρχεται σε επαφή με αυξημένη ποσότητα παθογόνων μικροοργανισμών που πολλαπλασιάζονται στο υγρό μαγιό ή διεισδύουν στο σώμα λόγω θαλάσσιων λουτρών σε μολυσμένες πισίνες, θάλασσες ή παραλίες. Στους παράγοντες αυτούς πρέπει να συνυπολογίσουμε και τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα λοιμογόνα αίτια που συχνά παρουσιάζουν έξαρση το καλοκαίρι λόγω της πλημμελούς χρήσης προφυλακτικού και της αύξησης των σεξουαλικών επαφών με άγνωστους συντρόφους κατά το καλοκαίρι. Έτσι οι μύκητες, το κολοβακτηρίδιο, ο staphylococcus saprophyticus, ο πρωτέας, η ψευδομονάδα, η klebsiella, το enterobacter, η serratia, ο s aureus, οι εντερόκοκκοι, τα χλαμύδια, η neisseria gonorrhoeae, ο ιός του έρπητα, ο HPV  έχουν την τιμητική τους.

2. Λίθοι στο ουροποιητικό σύστημα που δημιουργούνται λόγω αφυδάτωσης

Η αφυδάτωση συμβαίνει όταν το σώμα είτε λόγω αυξημένων απωλειών είτε λόγω ελαττωμένης πρόσληψης δεν έχει αρκετό νερό για να επιτελέσει  τις συνήθεις λειτουργίες του. Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, η αφυδάτωση είναι συχνή και η αναπλήρωση υγρών συχνά πλημμελής. Οι ηλικιωμένοι και οι χρονίως πάσχοντες, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο λόγω πλημμελούς λειτουργίας των εγκεφαλικών κέντρων που ρυθμίζουν την δίψα ή αυξημένης εξάρτησης από το περιβάλλον ή λήψης φαρμάκων που εμπλέκονται στην ανταλλαγή υγρών ή μειωμένης ομοιοστατικής ικανότητας.

Η αφυδάτωση είναι πιθανό να προκαλέσει ξηρό, κολλώδες στόμα, κόπωση, μειωμένη παραγωγή ούρων, πονοκέφαλο, διαταραχή συνείδησης, γρήγορη αναπνοή, ταχυκαρδία, άνοδο θερμοκρασίας σώματος. Κατά την αφυδάτωση, πολλές φορές δημιουργούνται λίθοι στο ουροποιητικό σύστημα  λόγω ύπαρξης μικρής ποσότητας πυκνών ούρων με ανεπαρκή διάλυση των αποβαλλόμενων αλάτων. Οι πάσχοντες από αυξημένο ουρικό οξύ ή ασβέστιο αίματος είναι πιο πιθανό να εκδηλώσουν λιθίαση. Οι λίθοι στο ουροποιητικό σύστημα μπορεί να προκαλέσουν δυσουρία, κολικό με πόνο στην οσφύ, πόνο κοιλιακής χώρας, πόνο βουβωνικής χώρας, αιματουρία, ροζ, κοκκινωπά ή καφέ ούρα, θολά και δυσώδη ούρα, ναυτία και έμετο, συνεχή ανάγκη για ούρηση, ολιγουρία, αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος.

3. Αυξημένη χρήση αποσμητικών σαπουνιών ή κακής ποιότητας μαγιό που ερεθίζουν την περιοχή του ουροποιογεννητικού συστήματος.

Κατά τη σωστή ιατρική εξέταση του πάσχοντος πρέπει να διερευνηθεί εάν το πρόβλημα οφείλεται σε παράγοντα που συνδέεται με το καλοκαίρι ή αποτελεί ανεξάρτητο από το καλοκαίρι σύμπτωμα (π.χ. καρκίνος ουροποιογεννητικού συστήματος, διαβήτης), πρέπει  να γίνει η σωστή αιτιολογική θεραπεία και  να καθοριστεί το είδος των προληπτικών μέτρων που απαιτούνται ώστε να επιτευχθεί η οριστική εκρίζωση του προβλήματος.