Οι ασθενείς με μελάνωμα είναι ευάλωτοι και σε άλλες μορφές καρκίνου

Οι ασθενείς που είχαν εμφανίσει μελάνωμα αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο και για άλλα είδη καρκίνου, όπως και για υποτροπή του καρκίνου του δέρματος, σύμφωνα νε νέα έρευνα. Οι ερευνητές του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου των ΗΠΑ προτρέπουν σε δια βίου παρακολούθηση τέτοιων ασθενών.

Η έρευνα περιλαμβάνει στοιχεία περισσότερων από 89.500 ασθενών τα οποία συγκεντρώθηκαν από το 1973 έως το 2006. Εμφανίστηκαν 12.559 περιστατικά καρκίνου στα οποία περιλαμβάνονταν 3.094 μελανώματα.

Αν και δεν αποτελεί την πιο συχνή μορφή καρκίνου του δέρματος, το μελάνωμα είναι η πιο σοβαρή και ενδεχομένως μοιραία μορφή.

Η Dr. Portia T. Bradford, μέτρησε τον κίνδυνο εμφάνισης δεύτερου μελανώματος ή άλλης μορφής καρκίνου. Σημειώνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι με μελάνωμα-περισσότερο από το 92% των γυναικών και 87% των αντρών επιζούν τουλάχιστον 5 χρόνια μετά τη διάγνωση.

Όπως σημειώνουν στο περιοδικό ‘Archives of Dermatology’ ο κίνδυνος να εμφανιστεί καρκίνος είναι σημαντικός για επιζήσαντες από μελάνωμα.

Αναλύοντας τα στοιχεία, κατέληξαν ότι οι επιζήσαντες είχαν 28% αυξημένο κίνδυνο για δεύτερο καρκίνο, κυρίως λόγω των κατά 9 φορές περισσότερων πιθανοτήτων εμφάνισης δεύτερου μελανώματος σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Οι πιο συνήθεις δευτερογενείς καρκίνοι μετά το μελάνωμα ήταν ο καρκίνος του μαστού και του προστάτη, καθώς και το λέμφωμα μη-Hodgkin.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας, οι γιατροί διέγνωσαν 1.156 περιστατικά καρκίνου του μαστού, 2.200 του προστάτη και 481 λεμφώματος μη- Hodgkin σε περισσότερους από 89.000 επιζήσαντες από μελάνωμα. Σε κάθε περίπτωση ο αριθμός των δευτερογενών καρκίνων ήταν υψηλότερος από αυτόν που θα αναμενόταν στο γενικό πληθυσμό.

Ο κίνδυνος εμφάνισης δευτερογενούς καρκίνου ήταν υψηλότερος τον πρώτο χρόνο και ακολουθούσε πτωτική πορεία στη συνέχεια αλλά παρέμενε αρκετά αυξημένος για περισσότερο από 20 χρόνια μετά την αρχική διάγνωση.

Παρά τα υψηλά ποσοστά επιβίωσης για το μελάνωμα, δεν υπάρχει διεθνής συμφωνία σχετικά με τον τρόπο που θα πρέπει να παρακολουθούνται οι ασθενείς.

Πηγές:
‘Archives of Dermatology’.