Ο ελλιπής ύπνος διαταράσσει τη χρήση ινσουλίνης

Ακόμα και μια νύχτα ελλιπούς ύπνου μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα του οργανισμού να χρησιμοποιεί την ινσουλίνη για την επεξεργασία του σακχάρου στο αίμα, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι το εύρημα ενδεχομένως εξηγεί την αιτία αύξησης των περιστατικών διαβήτη. Μπορεί ενδεχομένως να μην αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι ενώ έχει μειωθεί η διάρκεια ύπνου στις δυτικές κοινωνίες την τελευταία δεκαετία υπάρχει επίσης αύξηση των περιστατικών αντίστασης ινσουλίνης και εμφάνισης διαβήτη ενηλίκων.

Η επικεφαλής της έρευνας, Esther Donga, του Leiden University Medical Centre της Ολλανδίας, δήλωσε ότι τα ευρήματα δείχνουν ότι μια νύχτα με ελλιπή ύπνο έχει περισσότερο ισχυρή επίδραση στη ρύθμιση του μεταβολισμού σε σχέση με αυτό που εκτιμούσαν οι ερευνητές προηγουμένως. Προηγούμενες έρευνες ανακάλυψαν ότι αρκετές νύχτες φτωχού ύπνου μπορεί να οδηγήσουν σε διαταραχή στη χρήση ινσουλίνης, αλλά η Donga δήλωσε ότι πρόκειται για την πρώτη έρευνα που εξετάζει τα αποτελέσματα μόνο μιας νύχτας ελλιπούς ύπνου.

Οι Ολλανδοί ερευνητές εξέτασαν 9 υγιείς ανθρώπους-μια φορά μετά από 8 ώρες ύπνου και μια φορά μετά από ύπνο 4 ωρών. Τα ευρήματα, που δημοσιεύονται στο περιοδικό ‘Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism’ έδειξαν ότι μερικός περιορισμός ύπνου μια νύχτα μείωσε ορισμένα είδη ευαισθησίας στην ινσουλίνη από 19 έως 25%. Σύμφωνα με την Donga, τα στοιχεία υποδεικνύουν ότι η ευαισθησία στην ινσουλίνη δεν είναι σταθερή σε υγιείς ανθρώπους αλλά εξαρτάται από τη διάρκεια του ύπνου την προηγούμενη νύχτα.

Έρευνα Αμερικανών επιστημόνων, που δημοσιεύτηκε πέρσι, ανακάλυψε ότι άνθρωποι που κοιμούνται λιγότερο από 6 ώρες τη νύχτα είχαν 4,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν μη φυσιολογικούς δείκτες σακχάρου σε 6 χρόνια σε σύγκριση με όσους κοιμούνται περισσότερο. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι ενήλικες συνήθως χρειάζονται μεταξύ 7 και 9 ωρών ύπνου τη νύχτα. Η Donga δήλωσε πως χρειάζονται περαιτέρω έρευνες για να διαπιστωθεί αν τρόποι βελτίωσης της διάρκειας ύπνου θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη σταθεροποίηση των επιπέδων γλυκόζης σε ασθενείς με διαβήτη.

Πηγές:
‘Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism’.