Σχέση δημιουργικότητας και ψυχικής νόσου

Δημιουργικοί άνθρωποι εκτιμάται ότι είναι περισσότερο πιθανό να εμφανίζουν ψυχική νόσο, όπως διπολική διαταραχή και σχιζοφρένεια.

Νέα μεγάλης κλίμακας έρευνα στο σουηδικό πληθυσμό, βοηθά στην επιβεβαίωση της σχέσης.

Πέρσι, ερευνητές στο Karolinska Institutet κοντά στη Στοκχόλμη, ανακάλυψαν ότι οικογένειες με ιστορικό διπολικής διαταραχής και σχιζοφρένειας ήταν περισσότερο πιθανό να ‘παράγουν’ καλλιτέχνες και επιστήμονες. Ενίσχυσαν τις ενδείξεις σε μια νέα έρευνα που δημοσιεύεται τον τρέχοντα μήνα στο περιοδικό ‘Journal of Psychiatric Research’,που καλύπτει ένα μεγαλύτερο δείγμα πληθυσμού και μεγαλύτερο εύρος ψυχιατρικών διαγνώσεων.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία 40 ετών εξετάζοντας ανώνυμα στοιχεία σχεδόν 1,2 εκατ. ασθενών και των συγγενών τους. Ανακάλυψαν ότι ορισμένες ψυχικές νόσοι, ιδιαίτερα η διπολική διαταραχή είναι πιο κοινές σε καλλιτέχνες και επιστήμονες, από χορευτές και φωτογράφους έως ερευνητές και συγγραφείς.

Οι συγγραφείς, συγκεκριμένα, ήταν περισσότερο πιθανό να έχουν διαγνωστεί με σχιζοφρένεια, κατάθλιψη, άγχος και χρήση ουσιών και είχαν σχεδόν 50% περισσότερες πιθανότητες να αυτοκτονήσουν σε σχέση με το γενικό πληθυσμό, ανακάλυψε η έρευνα.

Οι δημιουργικοί τύποι ήταν επίσης περισσότερο πιθανό να έχουν μέλη στην οικογένεια που αντιμετωπίστηκαν για σχιζοφρένεια, διπολική διαταραχή, ανορεξία και αυτισμό.

Ο ερευνητής Simon Kyaga, του Karolinska Institutet, δήλωσε ότι τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι οι γιατροί μπορεί ενδεχομένως να θέλουν να ξανασκεφτούν ορισμένες προσεγγίσεις στην ψυχική νόσο. Όπως εξήγησε, αν κάποιος θεωρεί ότι ορισμένα φαινόμενα που συνδέονται με νόσους είναι ωφέλιμα, ανοίγει ο δρόμος για νέα προσέγγιση στην αγωγή.

Σε αυτή την περίπτωση ο γιατρός και ο ασθενής θα πρέπει να συμφωνήσουν σχετικά με αυτό που αντιμετωπίζεται και με ποιο κόστος.

Σε βρετανική έρευνα, φέτος, ορισμένοι άνθρωποι με διπολική διαταραχή δήλωσαν ότι η νόσος επηρέασε τη ζωή τους με θετικό τρόπο, ενισχύοντας τις εσωτερικές τους εμπειρίες και την πρόσβαση στη μουσική και την τέχνη.

Πηγές:
‘Journal of Psychiatric Research’.