Καρκίνος του μαστού: Η άσκηση βοηθά τη γυναίκα να αντέχει τη χημειοθεραπεία

Δύο προγράμματα άσκησης για ασθενείς με καρκίνο βοήθησαν γυναίκες – ασθενείς με καρκίνο του μαστού σε μια τυχαιοπημένη μελέτη να αντέξουν τη χημειοθεραπεία. Στο πιο εντατικό από τα δύο προγράμματα χρειάστηκαν πιο σπάνια, δόσεις χημειοθεραπείας.

Οι εποχές κατά τις οποίες οι ογκολόγοι συμβούλευαν τους ασθενείς τους να παραμένουν σωματικά ήρεμοι κατά τη διάρκεια της επώδυνης χημειοθεραπείας έχουν πια περάσει. Στο μεταξύ υπάρχουν περισσότερα αθλητικά και φυσιοθεραπευτικά προγράμματα ειδικά για τους ασθενείς με καρκίνο.

Μια επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τον Neil Aaronson από το Ολλανδικό Ινστιτούτο για τον Καρκίνο στο Άμστερνταμ εξέτασε δύο από αυτά τα προγράμματα σε μια τυχαιοποιημένη μελέτη. Στη μελέτη συμμετείχαν 230 γυναίκες, οι οποίες έπρεπε να λαμβάνουν μια επικουρική χημειοθεραπεία. Οι ασθενείς χωρίστηκαν τυχαία σε τρείς ομάδες. Στη μία ομάδα δόθηκε στις ασθενείς το λιγότερο απαιτητικό πρόγραμμα “Once Move”.

Σύμφωνα με το σχέδιο «κάθε βήμα μετρά», οι ασθενείς παρακινήθηκαν από μία νοσηλεύτρια της ογκολογίας να δραστηριοποιούνται σωματικά 30 λεπτά σε καθημερινή βάση. Επιπλέον δόθηκε η δυνατότητα σε αυτές να επιλέξουν αν θέλουν να ασχοληθούν με το περπάτημα, με το κολύμπι, με το ποδήλατο ή με άλλα είδη άθλησης.

Η εξάσκηση με βάρη δεν περιλαμβανόταν σε αυτό το πρόγραμμα. Στη δεύτερη ομάδα, οι γυναίκες ασθενείς παρακινήθηκαν κατά τον ίδιο τρόπο σε καθημερινή άσκηση. Εκτός τούτου, συμμετείχαν στο δομημένο πρόγραμμα άσκησης “on track”: Υπό την εποπτεία ενός ψυχοθεραπευτή εκτελούσαν δύο φορές την εβδομάδα αερόβιες ασκήσεις (15 με 30 λεπτά μέχρι 60% - 80% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας) και μία άσκηση τόνωσης του μυϊκού συστήματος.

Σε μια τρίτη ομάδα δεν δόθηκαν αθλητικές ασκήσεις. Τα αποτελέσματα της μελέτης ήταν σαφέστατα. Οι ασθενείς που είχαν συμμετάσχει σε ένα από τα δύο προπονητικά προγράμματα υπέφεραν σπανιότερα κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας από κούραση, ναυτία και πόνους. Το προπονητικό πρόγραμμα είχε μάλιστα καλυτερεύσει την καρδιαγγειακή τους κατάσταση. Το αποτέλεσμα ήταν πιο έντονο στις γυναίκες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα “On track”.

Σε αυτή την ομάδα η μεγαλύτερη ανταπόκριση είχε ως συνέπεια λιγότερη δόση χημειοθεραπείας. Κατά τον Aaronson, μόνο 12% των ασθενών ζήτησαν να μειώσουν τη δόση, ενώ στην ομάδα ελέγχου το ποσοστό αυτό έφτασε το 36%. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ΄΄ότι οι αθλητικές ασκήσεις βελτιώνουν την πρόγνωση στις γυναίκες ασθενείς. Το στοιχείο αυτό όμως δεν θα μπορούσε να αποδειχτεί στη μελέτη.

Πηγές:
Ξένος τύπος.