Λανθασμένες διαγνώσεις επιληψίας σε παιδιά

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΥ

Σοβαρό πρόβλημα, με ιατρικές και κοινωνικές επιπτώσεις, χαρακτηρίζουν οι επιστήμονες τις λανθασμένες διαγνώσεις επιληψίας σε παιδιά. Παροξυσμικά επεισόδια μπορεί να ‘μιμηθούν’ τα συμπτώματα της επιληψίας, οδηγώντας σε λάθος διάγνωση έως και στις μισές περιπτώσεις.

Σχετικές αναφορές έγιναν στο 3^ο Πανελλήνιο Συνέδριο Επιληψίας, το οποίο οργανώθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Αθήνα από τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο κατά της Επιληψίας και την Ελληνική Εθνική Ένωση κατά της Επιληψίας με τη συμμετοχή και της Κυπριακής Εταιρείας Επιληψίας.

Οι επιστήμονες υπογράμμισαν την ανάγκη συνεχούς εκπαίδευσης των γιατρών, λέγοντας ότι δεν είναι λίγες οι φορές που παρατηρούνται λάθη και παρανοήσεις. Υπολογίζεται ότι στο 15% - 40% των παιδιών που προσέρχονται σε Ειδικά Κέντρα Επιληψίας με διάγνωση επιληψίας, έχει γίνει λάθος διάγνωση και τα παιδιά δεν έχουν επιληψία.

Μάλιστα, το ποσοστό αυτό μπορεί να ανέρχεται στο 50%, στα Κέντρα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας.

Το πρόβλημα αυτό, το οποίο έχει πολλές ιατρικές και κοινωνικές επιπτώσεις, απασχολεί τους νευρολόγους και στο Συνέδριο ανακοινώθηκαν αρκετές εργασίες για τη διαφορική διάγνωση της επιληψίας και των άλλων Συνδρόμων που εκδηλώνονται με μια ποικιλομορφία επιληπτικών κρίσεων.

Σε συζήτηση στρογγυλής τράπεζας με θέμα ‘Φαινόμενα Μιμούμενα Επιληψία’, τονίστηκε ότι παροξυσμικά επεισόδια ποικίλης παθοφυσιολογίας συγχέονται συχνά στην κλινική πράξη με επιληπτικές κρίσεις.

Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε άσκοπη διαγνωστική διερεύνηση και ενίοτε λανθασμένη θεραπευτική αγωγή με τους επακόλουθους κινδύνους για τον ασθενή αλλά και την αναίτια υπερφόρτωση των υπηρεσιών υγείας. Κινδύνους ενέχει επίσης και η καθυστέρηση διάγνωσης της πραγματικής αιτίας των επεισοδίων.

Τα πιο συχνά μη ψυχογενή επεισόδια μιμούμενα επιληπτικές κρίσεις, εκδηλώνονται συνήθως σε νεαρές ηλικίες και είναι κυρίως τα συγκοπτικά, τα παροδικά ισχαιμικά επεισόδια, η ημικρανία, παροξυσμικές δυσκινησίες, ναρκοληψία – καταπληξία και άλλες διαταραχές του ύπνου.

Στην ίδια συζήτηση αναλύθηκαν και οι επιληπτόμορφες διαταραχές του ύπνου. Στα παιδιά οι διαταραχές αυτές είναι συχνές, εντάσσονται στις παραυπνίες και είναι: νυχτερινοί τρόμοι, υπνοβασία, παραμιλητό, τρίξιμο των δοντιών. Οι διαταραχές αυτές στα παιδιά είναι καλοήθεις και σπάνια απαιτούν ειδική αντιμετώπιση.

Στους ενήλικες το διαγνωστικό τοπίο των παραυπνιών δεν είναι τόσο ξεκάθαρο και συνήθως εμφανίζονται σε άτομα με συναισθηματικές διαταραχές και σε οριακά ψυχωσικά άτομα.

Νυχτερινές περιπλανήσεις που παρουσιάζονται συνήθως προς το τέλος της νύχτας με αιφνίδια αφύπνιση και βίαιη κατά κανόνα συμπεριφορά και χωρίς καθόλου ανάμνηση του γεγονότος, είναι δυνατόν να αποτελούν κρίσεις μετωπιαίου ή κροταφικού λοβού.