Προγεννητικοί παράγοντες αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής στα παιδιά

Συμπεριφορές που συνδέονται με την κύηση και ορισμένες επιπλοκές τοκετού μπορεί ενδεχομένως να επηρεάζουν τον κίνδυνο να εμφανίσει ένα παιδί ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, αναφέρει νέα έρευνα.

Σουηδοί ερευνητές ανέφεραν ότι η καισαρική τομή, η ισχιακή προβολή, πρόωροι τοκετοί, το κάπνισμα στην εγκυμοσύνη και ασυνήθιστα μεγάλα ή μικρά μωρά συνδέονταν με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της συγκεκριμένης ψυχικής διαταραχής.
Ο ερευνητής Gustaf Brander, του Karolinska Institute, δήλωσε ότι τα αίτια της πάθησης είναι άγνωστα.

Αν και γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες κινδύνου εκτιμάται ότι συνδέονται με την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, είναι η πρώτη φορά που μια ομάδα περιβαλλοντικών παραγόντων συνδέεται πειστικά με την πάθηση.

Αν και τα νέα ευρήματα δείχνουν σχέση μεταξύ ορισμένων προγεννητικών παραγόντων και αυξημένου κινδύνου για ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, ο Brander δήλωσε ότι δεν αποδεικνύουν ότι πράγματι προκαλούν την πάθηση. Ωστόσο ανοίγουν το δρόμο μαζί με άλλες προσπάθειες εντοπισμού γονιδίων για μεγαλύτερη κατανόηση των αιτιών της διαταραχής.

Οι ερευνητές συνέλεξαν στοιχεία 2,4 εκατομμυρίων παιδιών που γεννήθηκαν στη Σουηδία μεταξύ 1973 και 1996 και τα παρακολουθήθηκαν έως το 2013. Περισσότερα από 17.000 από αυτά εμφάνισαν ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και η μέση ηλικία στη διάγνωση ήταν τα 23 έτη.

Εκτός από το κάπνισμα, τη μέθοδο τοκετού και το βάρος στη γέννηση, η ομάδα ανακάλυψε ότι χαμηλό σκορ Apgar –αξιολόγηση της υγείας του μωρού λεπτά μετά τη γέννηση- επίσης έδειχνε μεγαλύτερο κίνδυνο για τη διαταραχή.

Όσο περισσότερους από τους παράγοντες είχε ένα μωρό τόσο μεγάλωναν οι πιθανότητες να εμφανίσει ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Ένας παράγοντας αύξανε την πιθανότητα κατά 11% και 5 ή περισσότεροι την αύξαναν κατά 51%, ανακάλυψαν οι ερευνητές.

Τα ευρήματα ίσχυαν αφού ελήφθησαν υπόψη άλλες οικογενειακές παθήσεις όπως και το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο ή ψυχική νόσος των γονέων.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Psychiatry.

Πηγές:
JAMA Psychiatry.